Τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, βάζει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, κ. Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, σχετικά με το θέμα του προσωπικού γιατρού.
Σε συνέντευξή του στην «δημοκρατική» εξηγεί αφενός τις δυσκολίες του εγχειρήματος, αφετέρου την ανάγκη να δοθεί χρόνος για να φανεί στην πράξη πώς μπορεί να λειτουργήσει.
Επιπλέον, μιλάει για την νέα έξαρση του κορωνοϊού αλλά και της εποχιακής γρίπης, συνιστώντας προσοχή σε όλους ενώ, σχολιάζοντας την έλλειψη αναισθησιολόγων, εξηγεί τους λόγους που το πρόβλημα αυτό, εμφανίζεται όχι μόνον σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο(!).
• Κύριε Εξαδάκτυλε, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το θέμα του προσωπικού γιατρού και να μας ενημερώσετε σχετικά με την εφαρμογή του νέου μέτρου. Κινείται προς την σωστή κατεύθυνση;
Η αναγκαιότητα δημιουργίας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, είναι δεδομένη και έχει ειπωθεί κατ’ επανάληψη. Επιπλέον, είναι κάτι που η Ελλάδα το προσπαθεί από το 1929 όταν έγινε η πρώτη απόπειρα, επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Νόμος που ψηφίστηκε το 2022, αυτή την στιγμή έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει να δημιουργήσει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας –ωστόσο, τα πρώτα βήματα εφαρμογής χρειάζεται να επιταχυνθούν και να τροποποιηθούν. Κι αυτό, γιατί, κατά την εφαρμογή α. δεν έχουμε ενεργοποίηση όλων των δυνατοτήτων του Νόμου (άρα κάποιοι γιατροί που θα ήθελαν να λειτουργήσουν ως προσωπικοί γιατροί, δεν έχουν την δυνατότητα ένταξής τους ακόμη) και β. από πλευράς ΕΟΠΥΥ που κάνει τις συμβάσεις, γίνονται με τρόπο που δεν είναι ελκυστικές. Είτε επειδή περιέχουν ασάφειες, είτε επειδή περιέχουν μονομερείς όρους υπέρ του Οργανισμού. Για τον λόγο αυτό, στην πρώτη προκήρυξη που έγινε τον Ιούνιο η οποία αφορούσε γιατρούς γενικής ιατρικής και παθολόγους, ανταποκρίθηκαν περίπου 1200 συνάδελφοι σε όλη την χώρα –αριθμός που είναι μικρός.
Στην δεύτερη προκήρυξη που έγινε πριν από μερικές ημέρες και αφορά στους γιατρούς παθολογικών ειδικοτήτων που μπορούν να δράσουν ως προσωπικοί γιατροί, οι ασάφειες της σύμβασης κατά πάσα πιθανότητα, θα μας οδηγήσουν επίσης σε έναν μικρό αριθμό γιατρών που θα προσέλθουν. Αυτό, μεταφράζεται για τους ασθενείς, σε δυσκολία ανεύρεσης προσωπικού γιατρού της επιλογής τους και της εμπιστοσύνης τους ή σε παντελή… δυσκολία ανεύρεσης, σε μέρη όπου οι γιατροί είναι πολύ λίγοι.
Πρέπει να θυμόμαστε όλοι ότι το σύστημα θα πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στην εμπιστοσύνη γιατρού – ασθενούς. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αποτελεί μια τυπική διεκπεραίωση που δεν θα επιτύχει το ζητούμενο: δηλαδή, να υπάρχει αποτελεσματική εξωνοσοκομειακή φροντίδα έτσι ώστε οι άνθρωποι, να μην φτάνουν στο νοσοκομείο για παθήσεις και προβλήματα, χωρίς λόγο. Χρειαζόμαστε χρόνο, βελτιωτικές κινήσεις από την Πολιτεία ενώ δεν βοηθούν τα αντικίνητρα –τα οποία, ορθώς η Πολιτεία ανέβαλε την εφαρμογή τους για την 1η Δεκεμβρίου.
Κατά την άποψη του ΠΙΣ, θα πρέπει να τα εξαλείψει παντελώς. Γι’ αυτό ο ΠΙΣ σε ό,τι αφορά στα αντικίνητρα, έχει προσφύγει στο ΣτΕ το οποίο θα κρίνει την συνταγματικότητά τους, στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
• Είναι αλήθεια πάντως ότι και οι πολίτες, έχουν… μπερδευτεί. Άλλοι έσπευσαν να ενταχθούν στο νέο θεσμό και να επιλέξουν, άλλοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι. Χρειάζεται ακόμη χρόνος, τελικά;
Οι πολίτες που βρίσκουν γιατρό της επιλογής τους, θα πρέπει να προχωρήσουν χωρίς δισταγμό. Οι υπόλοιποι, είναι καλύτερα να μιλήσουν με τον γιατρό τους. Και η Πολιτεία, να διευκολύνει τους γιατρούς να ενταχθούν, για να έχουν ελευθερία επιλογής οι πολίτες και να έχουμε τελικώς, ένα επιτυχημένο οικοδόμημα. Σίγουρα το οικοδόμημα αυτό θα έχει δυσκολίες στην αρχή, αλλά θα ξεπεραστούν με ηρεμία και νηφαλιότητα.
• Το υπουργείο Υγείας, πώς το αντιμετωπίζει αυτό; Έχει τη διάθεση για λύσεις; Ακούσαμε κάτι για συλλογικές συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ.
Ο Νόμος περιλαμβάνει και προβλέπει συλλογικές συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ για τους γιατρούς που έχουν σύμβαση για τις υπόλοιπες ειδικότητες σε πρώτη φάση, και για τους προσωπικούς σε δεύτερη φάση. Από πλευράς ΕΟΠΥΥ υπάρχει όμως, μια παντελής αδιαφορία για το θέμα αυτό σε σημείο που μας δίνει την εντύπωση ότι δεν επιθυμεί να εφαρμόσει τον Νόμο. Διότι ενώ ο Νόμος ψηφίστηκε τον Μάιο, η επιτροπή συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας, δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα…
• Η αλήθεια είναι ότι και στις περιφερειακές ενότητες δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί πολλά.
Σε μέρη που είναι μικρός ο αριθμός των γιατρών, θα είναι δύσκολο, π.χ. σε ένα νησί υπάρχει ένας γιατρός κι ένας υπό συνταξιοδότηση για έναν πληθυσμό που ξεπερνά τις 2.000 άτομα (!). Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως πρακτικά δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του. Αντιθέτως, σε πολλά Κέντρα Υγείας, ανά την χώρα, υπάρχουν πολλοί γιατροί για μικρό πληθυσμό. Π.χ. σε ένα ΚΥ υπάρχουν 6-7 γενικοί γιατροί για 3.000 πληθυσμό. Θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί λύση και να τα δούμε όλα στην πορεία. Εμείς ως ΠΙΣ είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε αφενός τα δικαιώματα των ασθενών, αφετέρου για να διασφαλίσουμε τους γιατρούς. Το υπουργείο Υγείας, θα πρέπει να αξιοποιήσει αυτή την βοήθεια.
• Να σας ρωτήσω σχετικά με τις ελλείψεις σε αναισθησιολόγους το οποίο βιώνουμε κι εμείς στα Δωδεκάνησα. Μπορείτε να μας εξηγήσετε τι συμβαίνει, τελικά;
Το πρόβλημα με τις ελλείψεις σε αναισθησιολόγους δεν αφορά μόνον στην Ελλάδα. Αφορά σε όλη την Ευρώπη (!). Οι αναισθησιολόγοι είναι περιζήτητοι και δεν υπάρχουν. Αυτό το πρόβλημα χρειάζεται βραχυπρόθεσμη αλλά και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση. Αφενός, θα πρέπει να γίνει αύξηση στις απολαβές τους για να προσελκυστούν να συμμετέχουν στην λειτουργία του ΕΣΥ και να προσφέρουν, αφετέρου να αξιοποιηθούν όλοι οι αναισθησιολόγοι ανεξαιρέτως σε πρώτη φάση (και του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα) για να καλυφθούν οι ανάγκες. Επιπρόσθετα, ο τρόπος που διοικείται το ΕΣΥ που είναι πολύπλοκος και δεν επιτρέπει εύκολες μετακινήσεις, να αναθεωρηθεί και να δώσει λύσεις. Π.χ. η Θεσσαλονίκη που είναι μια μεγάλη πόλη, είναι χωρισμένη στα δύο και ανήκει σε δύο διαφορετικές υγειονομικές περιφέρειες. Αυτή την στιγμή υπάρχει νοσοκομείο που ανήκει στην μία κι έχει δραματική έλλειψη αναισθησιολόγων (Ιπποκράτειο) την ώρα που νοσοκομεία σε 1500 μέτρα, διαθέτουν αριθμό αναισθησιολόγων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το Ιπποκράτειο. Αυτά πρέπει να ξεπεραστούν. Και να ξεκαθαρίσω ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει ενδεχόμενο ‘επιστράτευσης’ ιδιωτών αναισθησιολόγων. Είναι μια κακή πρακτική. Αναγκαία σε άλλες συνθήκες, αλλά δεν είναι ο τρόπος που θα δώσει λύσεις. Αντιθέτως, θα δημιουργήσει πρόβλημα.
• Για να κλείσουμε, ο κορωνοϊός είναι πάλι σε έξαρση, όπως και η γρίπη. Τι πρέπει να προσέξουμε όλοι μας; Τι συνιστάτε στον κόσμο;
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι: οι δύο ιώσεις δεν συνιστούν την ίδια απειλή για την υγεία μας.
Από τον κορωνοϊό, την περασμένη εβδομάδα χάσαμε 100 συμπολίτες μας από την γρίπη χάνουμε, ετησίως, περίπου 200. Υπήρξε εβδομάδα μέσα στον Ιούλιο, που χάσαμε πάνω από 300 άτομα από τον κορωνοϊό. Άρα, και οι δύο ιώσεις είναι απειλητικές αλλά δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Τον χειμώνα θα έχουμε έξαρση σε όλες τις λοιμώξεις –και ειδικά του αναπνευστικού. Το είχαμε πάντοτε. Θα πρέπει λοιπόν να προστατέψουμε τους ευάλωτους: αυτό σημαίνει πως οι άνω των 60 ετών, θα πρέπει να εμβολιαστούν οπωσδήποτε με την αναμνηστική δόση για τον covid αλλά και για την γρίπη.
Ο εμβολιασμός μπορεί να γίνει την ίδια χρονική στιγμή (ή και όχι, ανάλογα με το πώς νοιώθει κανείς).
Για τους κάτω των 60 ετών, και ανήκοντες σε ευάλωτες ομάδες, θα πρέπει να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με τα εμβόλια ενώ όσοι βρίσκονται στο μεταίχμιο, θα πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους.
Από εδώ και πέρα, ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες από τον άλλον. Δεν είμαστε σε φάση του μαζικού εμβολιασμού. Ο καθένας είναι μια διαφορετική περίπτωση. Το πρόβλημα αρχίζει και γίνεται εξατομικευμένο. Γι’ αυτό θα πρέπει ο καθένας να συμβουλεύεται τον γιατρό του.
