Πανηγυρίζουν ανταποκρίσεις και ΜΜΕ για την «ήττα της Λεπέν» στη Γαλλία.
Ποια ήττα; Ξεχνούν ότι το αποτέλεσμα προέκυψε από συνασπισμό δεξιών και αριστερών για να αποτρέψουν το «σάρωμα» της Λεπέν;
Συγγνώμη, αλλά με τα ποσοστά που συγκέντρωσε, πάνω από 40% σε ορισμένες περιοχές, μπορεί το αποτέλεσμα να θεωρηθεί ήττα;
Πολύ φοβάμαι ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ετοιμάζεται για τα πολύ χειρότερα… Χαρακτηριστικό είναι τα πολύ υψηλά ποσοστά που συγκεντρώνουν ακροδεξιά κόμματα ακόμη και σε περιοχές της Βόρειας Ευρώπης, όπου οι οικονομίες ανθούν, όπως για παράδειγμα στις σκανδιναβικές χώρες.
Χαρακτηριστικό χθεσινό δημοσίευμα για την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία , με τίτλο «Οι «ρατσιστές της διπλανής πόρτας». Διανοούμενοι συντηρητικοί, ευσεβείς χριστιανοί, θυμωμένοι με την πολιτική τάξη,αποτελούν τη νέα γερμανική ακροδεξιά.
Ας έχουν τον νου τους οι εδώ κυβερνώντες. Οι αριστεροί μύθοι καταρρέουν μέσα από την πολιτική του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό προσωπικό είναι απαξιωμένο, το προσφυγικό-μεταναστευτικό έτοιμο να δώσει λόγο σε ντόπιους Λεπέν, η κοινωνία κουρασμένη από την διάψευση των ελπίδων της 6 χρόνια τώρα.
Δεν θέλει πολύ… Και όχι δεν μιλώ για την Χρυσή Αυγή. Όπως την ξέρουμε τουλάχιστον. Δεν μιλάμε για νεοναζιστές τραμπούκους και χούλιγκαν, με ξυρισμένα κεφάλια και σβάστικες στα μπράτσα. Μιλώ για ένα κόμμα το οποίο θα ξεφυτρώσει και θα αμβλύνει γωνίες, όπως ακριβώς έκανε η ακροδεξιά Λεπέν. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως κατάπιε τις ακροδεξιές της ιδέες. Μια προσεκτική ματιά στα έδρανα του κοινοβουλίου και θα βρούμε αρκετούς πρόθυμους και με στρογγυλεμένες γωνίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ακροδεξιοί και με βούλα. Ετοιμοι στη γωνία να εκμεταλλευθούν το κενό…
Ποια ήττα;
