«Δεν ήταν μία απλή εκτέλεση. Υπήρχαν και βασανιστήρια η δολοφονία της δεν ήταν μία απλή δολοφονία ήταν συνεχής διαρκής βασανιστική έτσι .Και την δολοφόνησαν και την χτύπησαν και την ξαναδολοφόνησαν, πετώντας την στη θάλασσα»
Λίγες ημέρες έχουν περάσει από την άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει. Πολλώ δε μάλλον δεν μπορούν να ξεχάσουν οι γονείς της άτυχης φοιτήτριας που κουβαλούν το δικό τους σταυρό για μια ζωή.
Ο πατέρας της 21χρονης μίλησε χθες στo Star, και συγκίνησε με τα λόγια του. Εκανε λόγο για εν ψυχρώ δολοφονία της κόρης του από δύο εκτελεστές
«Και οι δυο ήταν εν ψυχρώ εκτελεστές, βιαστές, βασανιστές. Και οι δυο.
Τώρα ότι και να παν να κάνουν εγώ ξέρω τι κορίτσι είχαμε», λέει ο Γιάννης Τοπαλούδης, πατέρας της άτυχης Ελένης.
«Το πρώτο πράγμα μόλις έμαθα ήταν το σοκ το δεύτερο πράγμα ήταν όταν μάζευα τα πράγματα της Ελενίτσας από το διαμέρισμα δεν μπορούσα κανένας γονιός να μην βιώσει τέτοιο πράγμα και το τρίτο όταν τη μεταφέραμε με το αεροπλάνο εδώ. Αυτά ήταν τα πιο σοκαριστικά για μένα (…) Την ευθύνη την φέρουν και οι δύο. Τέρμα τελείωσε και να αποδοθεί η δικαιοσύνη όπως πρέπει».
Ο πατέρας της ξεσπά για τους δυο κατηγορούμενους. Θέλει να μάθει την αλήθεια. Γιατί έχασε το κορίτσι του. Αφήνει αιχμές για όσους επιχειρούν να ελαφρύνουν τη θέση των δυο φερόμενων δραστών
«Δεν ήταν μία απλή εκτέλεση. Υπήρχαν και βασανιστήρια η δολοφονία της δεν ήταν μία απλή δολοφονία ήταν συνεχής διαρκής βασανιστική έτσι .Και την δολοφόνησαν και την χτύπησαν και την ξαναδολοφόνησαν, πετώντας την στη θάλασσα.
Όταν κάποιος βλέπει κάποια πράγματα και εθελοτυφλεί και μάλιστα πιθανόν να τα υπερασπίζεται κιόλας για να προστατεύσει το παιδί του επόμενο είναι να οδηγηθούν αυτά εδώ που οδηγήθηκαν. (…) Καθένας είναι υπεύθυνος για το μεγάλωμα των παιδιών του. Εγώ το είπα από την αρχή αυτό. Αν δεν ήταν το δικό μου παιδί θα ήταν κάποιο άλλο σίγουρα. Απλά έτυχε να είναι η Ελένη»
Ο κύριος Γιάννης και η κυρία Κούλα Τοπαλούδη αύριο θα περίμεναν την κόρη τους για να περάσουν όλοι μαζί τις γιορτές των Χριστουγέννων.
«Σήμερα θα ερχόταν το κορίτσι μας αύριο 16, πόσο είναι; 16 είναι αύριο. Τι να αισθανθούμε χαρά; Το κορίτσι εγώ πήρα και ακύρωσα τα εισιτήρια γιατί κάποιοι της έβγαλαν το εισιτήριο για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Κλαίμε όλη την ημέρα. Πάμε να κοιμηθούμε και σκεφτόμαστε τις βασανιστικές τελευταίες της στιγμές. Ποιος γονιός θα μπορούσε να πει τι ; Να πει τι για αυτούς τους… τελοσπάντων».
