Διεκδικεί από κλινική και γιατρό χρηματική αποζημίωση 1 εκ. ευρώ!

Αγωγή σε βάρος ιδιωτικής κλινικής και χειρούργου ιατρού με την οποία διεκδικείται χρηματική αποζημίωση ύψους 1.051.122,45 € από μια Πολωνή, κάτοικο Ρόδου, για βλάβες που όπως υποστηρίζει, υπέστη μετά την υποβολή της σε λαπαροσκόπηση, για την αφαίρεση λίθων από τη χολή, μονοπώλησε σχεδόν την χθεσινή συνεδρίαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.
Στα μέσα Αυγούστου του έτους 2009 παρουσιάστηκαν στην ενάγουσα επαναλαμβανόμενα επεισόδια έντονου πόνου στο άνω δεξιό μέρος της κοιλιάς, ιδιαιτέρως μετά τη λήψη φαγητού, τα οποία διαρκούσαν για μερικές ώρες.
Θορυβηθείσα από την διάρκεια και την ένταση των συμπτωμάτων αυτών, επισκέφθηκε ιατρό γαστρεντερολόγο, ο οποίος την παρέπεμψε σε υπέρηχο.
Μετά τη διενέργεια της εξέτασης αυτής, παρέλαβε τα αποτελέσματα του υπερηχογραφήματος και επισκέφθηκε την κλινική για διάγνωση.
Ο χειρουργός ιατρός, μελέτησε το υπερηχογράφημα και την ενημέρωσε ότι πάσχει από χολολιθίαση, δηλαδή από πέτρες στη χοληδόχο κύστη, για την αντιμετώπιση των οποίων έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.
Πράγματι εισήχθη την 1η Σεπτεμβρίου 2009 στο χειρουργικό τμήμα της ιδιωτικής κλινικής, όπου και υπεβλήθη σε άμεση διενέργεια λαπαροσκόπησης για την αφαίρεση των λίθων από τη χολή.
Την επομένη της λαπαροσκόπησης υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας. Η εξέταση αυτή έγινε διότι όταν ο χειρουργός ιατρός αφαίρεσε την παροχέτευση, από το σημείο εκείνο έβγαινε κάποια ποσότητα κίτρινου υγρού (χολής).
Την 3η Σεπτεμβρίου 2009 επανυποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα.
Όπως ισχυρίζεται, κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην κλινική, η κατάσταση της κλινικής της εικόνας χειροτέρευε καθημερινά με πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα και έντονο άλγος.
Η δυνατότητα αυτοεξυπηρέτησης και αυτοσυντήρησής της, όπως εκθέτει, ήταν από ελάχιστη έως μηδενική με αποτέλεσμα να ζητήσει την βοήθεια της αδελφής της.
Τις αμέσως επόμενες μέρες συνέχισε να αισθάνεται έναν οξύ πόνο συνοδευόμενο με αφύσικο πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα, το οποίο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί καθόσον η διατροφή της αμέσως μετά την επέμβαση ήταν πολύ περιορισμένη σε ποσότητα, αλλά και προσεγμένη σε ποιότητα.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2009 επισκέφθηκε τον ιατρό μαζί με την αδελφή της και μια φίλη της. Ο γιατρός, όπως υποστηρίζει, αφού της έβγαλε τα ράμματα και ικανοποιημένος από την μέχρι του σημείου εκείνου πορεία της, την έστειλε στο σπίτι χωρίς να θορυβηθεί καθόλου από το εμφανέστατο πρήξιμο και τον πόνο που ένιωθε, χορηγώντας της ως παυσίπονο απλή παρακεταμόλη.
Εντούτοις, μέσα στις επόμενες τρεις ημέρες η κατάστασή της όχι μόνο δεν βελτιωνόταν αλλά αντιθέτως το πρήξιμο στην κοιλιά ολοένα και μεγάλωνε, και πέρα από τον οξύ πόνο στην κοιλιακή χώρα, της εμφανίστηκε παράλληλα και έντονη δυσχέρεια κατά την αναπνοή (δύσπνοια) με συνοδό πόνο στο στήθος.
Έντρομη από την κατάσταση που παρουσίαζε η υγεία της πήγε εκ νέου στην κλινική προκειμένου να εξεταστεί και να διαπιστωθούν τα αίτια της διόγκωσης της κοιλιάς της. Εντούτοις ο ιατρός που είχε διενεργήσει  την χειρουργική επέμβαση δια της λαπαροσκόπησης, βρισκόταν εκτός Ρόδου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2009 υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας και μόλις επέστρεψε ο ιατρός από το ταξίδι του, διέταξε την ταχεία επανεισαγωγή της στο χειρουργείο στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 για ερευνητική λαπαροτομία. Κατά την διάρκεια της επέμβασης ο ιατρός τοποθέτησε παροχέτευση (σωλήνα), ο οποίος έβγαινε από την κοιλιά της και από τον οποίο έβγαινε καθημερινά ποσότητα χολής περίπου 600ml.
Η κατάστασή της χειροτέρευε με συνεχιζόμενο πόνο και γενικότερη αδυναμία με αποτέλεσμα να χρειαστεί να κάνει μεταγγίσεις αίματος.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2009 ο γιατρός την πληροφόρησε για την αναγκαιότητα εξέτασης Ενδοσκοπικής Παλίνδρομου Χολάγγειου-Παγκρεατογραφίας (ERCP).
Μετά το πέρας της εξέτασης ERCP, κατά την ανάνηψη μέσα στο χειρουργείο, φέρεται να πληροφορήθηκε από τον εναγόμενο γιατρό ότι κατά λάθος αποσπάστηκε ο σωλήνας της παροχέτευσης από την κοιλιά της και για τον λόγο αυτό έπρεπε να υποβληθεί ξανά σε ολική νάρκωση για να επαναληφθεί ερευνητική λαπαροτομία και να επανατοποθετηθεί η παροχέτευση.
Διατείνεται ότι κατά την λαπαροσκόπηση (την πρώτη επέμβαση) ο εναγόμενος ιατρός είχε κόψει από ιατρικό λάθος τον κεντρικό χοληδόχο πόρο με αποτέλεσμα να εκτρέπεται στα εσωτερικά όργανα του σώματός της το ιδιαίτερα τοξικό χολικό υγρό (χολή) μισού και πλέον λίτρου ημερησίως.
Η ταλαιπωρία της, όπως υποστηρίζει, συνεχίστηκε μέχρι που μετέβη σε νοσοκομείο των Αθηνών στο οποίο πληροφορήθηκε για όλες τις σωματικές βλάβες που είχε υποστεί.
Η περιπέτεια της υγείας της συνέχισε σε νοσοκομεία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010, ενώ ταλαιπωρείται μέχρι και σήμερα.
Στην δίκη κατέθεσε πρώην εργοδότρια και φίλη της ενάγουσας που υποστήριξε τις θέσεις της, ενώ χειρουργός ιατρός, που κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης των εναγόμενων, υποστήριξε συνοπτικά ότι ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία και δεν υφίσταται θέμα ιατρικής αμέλειας. Υποστήριξε συγκεκριμένα ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός, για επιπλοκή για την οποία δεν φέρει ευθύνη ο συνάδελφος του.
Την ενάγουσα εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης και τους εναγόμενους οι δικηγόροι κ.κ. Κ. Σαρρής και Γρ. Μοράρης. Η εναγόμενη κλινική προσεπικάλεσε στη δίκη ασφαλιστική εταιρεία, που εκπροσωπήθηκε από τον δικηγόρο κ. Βασίλη Περίδη.