Το Νοέμβριο του 2017 εκπνέει η προθεσμία για την άσκηση αγωγών από κατοίκους της Σύμης για την αναγνώριση της κυριότητάς τους επί ακινήτων που περιήλθαν με διαδικασίες «εξπρές» στο Ελληνικό Δημόσιο.
Οι αγωγές του είδους διαδέχονται η μια την άλλη ενώπιον των αστικών δικαστηρίων ενόψει εκπνοής της ως άνω προθεσμίας, ενώ ενδεικτική της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στο ακριτικό νησί είναι υπόθεση, που χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Παναγιώτης Πανιέρας.
Πιο συγκεκριμένα 8 κάτοικοι της Σύμης στρέφονται με αγωγή τους κατά του Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.
Οι ενάγοντες είναι συγκύριοι συννομείς και συγκάτοχοι δύο γεωτεμαχίων, εκτός σχεδίου στη Σύμη, που βρίσκονται στην κατοχή και χρήση της οικογένειας τους από το έτος 1850.
Το έτος 1995 η περιοχή της Σύμης είχε υπαχθεί στην διαδικασία δημιουργίας Κτηματολογίου με βάση τον Ν. 2308/95, οπότε κατ’ επιταγή του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995 τρείς εκ των ιδιοκτητών υπέβαλαν για τα δημιουργηθέντα από το Εθνικό Κτηματολόγιο δύο ως άνω επίδικα ανεξάρτητα αγροτεμάχια λόγω της διχοτόμησης του ακινήτου δήλωση ιδιοκτησίας και αναγνωρίστηκαν κατά την πρώτη ανάρτηση ως συγκυρίες τους.
Κατά την δεύτερη ανάρτηση, όπως τα επίδικα εμφαίνονται στα σχετικά Κτηματολογικά Διαγράμματα του Προσωρινού Κτηματολογικού Πίνακα Β΄ Ανάρτησης, τότε για πρώτη φορά προστέθηκε εντελώς αυθαίρετα η παρατήρηση ότι και τα δύο γεωτεμάχια τους αποτελούσαν τάχα εκτάσεις δασικού χαρακτήρα.
Κατά της ως άνω καταχώρησης της Β΄ ανάρτησης ασκήθηκαν εμπρόθεσμα ενστάσεις αναφορικά με τα ως άνω επίδικα προς την Δευτεροβάθμια Επιτροπή Εκδίκασης Ενστάσεων.
Μετά την εκδίκαση των ως άνω ενστάσεων και κατά την κατάρτιση των οριστικών πινάκων με βάση τους οποίους έγιναν οι κτηματολογικές καταχωρήσεις των γεωτεμαχίων κατά τις αρχικές εγγραφές στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σύμης, διαμορφώθηκε εντελώς εσφαλμένα και αυθαίρετα η παρακάτω κατάσταση:
-Το ένα γεωτεμάχιο εμβαδού 1.456 τ.μ. καταχωρήθηκε στα ανωτέρω κτηματολογικά βιβλία με φερόμενο ιδιοκτήτη το «Ελληνικό Δημόσιο» κατά ποσοστό 100% και με τίτλο κτήσεως «ΝΟΜΟΣ» και
-Το δεύτερο γεωτεμάχιο εμβαδού 1.815 τ.μ. καταχωρήθηκε στα ανωτέρω κτηματολογικά βιβλία με φερόμενο ιδιοκτήτη το «Ελληνικό Δημόσιο» κατά ποσοστό 100% και με τίτλο κτήσεως «ΝΟΜΟΣ»
Παρά, λοιπόν, το γεγονός ότι τα επίδικα ήταν πάντοτε ιδιωτικά και ουδέποτε δημόσια ή εγκατελειμμένα αφού επ’ αυτών ασκούνται πλέον των 150 χρόνων μέχρι και σήμερα οι προσιδιάζουσες στη φύση τους πράξεις νομής και κατοχής, εξουσιάζονται απολύτως, αδιαφιλονίκητα και συνεχώς από τους δικαιοπαρόχους των εναγόντων, ωστόσο εντελώς αυθαίρετα δηλώθηκε από το Δημόσιο και ειδικότερα από την Δ/νση Δασών Δωδ/σου ως δήθεν δασική έκταση.
Τα επίδικα τμήματα είναι περιφραγμένα και σήμερα είναι αγροί οι οποίοι σήμερα είναι χέρσοι με αραιή βλάστηση χωρίς μάλιστα κανένα δέντρο εντός αυτών.
Θα πρέπει να τονισθεί ότι στη Σύμη δεν είχαν συνταχθεί δασικοί χάρτες κατά την διαδικασία που προβλέπει ο νόμος και εντελώς αυθαίρετα δηλώθηκαν εκτάσεις ως δασικές.
Ούτε όμως χαρακτηρίστηκαν οι εκτάσεις αυτές ως δασικές με πράξη του δασάρχη ή με απόφαση της επιτροπής του άρθρου 10 του ν. 998/1979.
Τονίζουν δε ότι δεν μπορεί να ισχύσει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου επί δασών, δασικών εκτάσεων κλπ (αρθρο 62 Ν. 998/1979) διότι η Σύμη υπήρξε μη δορυάλωτη περιοχή και λόγω των προνομίων που παραχωρήθηκαν εκεί από τους οθωμανούς κατακτητές, διατηρήθηκε η ιδιωτική περιουσία δηλαδή δεν υπήρχαν δημόσιες γαίες και γενικά δημόσια περιουσία, ώστε μετά την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων να περιέλθει στο Ελληνικό Δημόσιο.
Άλλωστε από την διάταξη του ως άνω άρθρου 62 Ν. 998/1979 ρητά εξαιρούνται οι περιοχές των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης και των νομών Λέσβου, Σάμου και Χίου και των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων και Κυκλάδων καθώς και της περιοχής της Μάνης, δηλαδή περιοχών που διατήρησαν προνόμια κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της νήσου Σύμης αλλά και όλων τα νησιών της Δωδεκανήσου που κατακτήθηκαν ειρηνικά πλην Ρόδου και Κω.
«Βροχή» οι αγωγές Συμιακών κατά του Ελληνικού Δημοσίου που “ιδιοποιήθηκε” ακινητά τους
