Της Νεκταρίας Μπίλλη
Ο Καρλ Μάρξ ανέφερε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Η ιστορία του νεοελληνικού κράτους είναι ένα διαχρονικό έργο που επαναλαμβάνεται και είναι πλέον διαπιστωμένο και αποδεκτό ότι η γνώση της ιστορίας λειτουργεί αποτρεπτικά ώστε να μην επαναλαμβάνονται γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος που ο ιστορικός τα έχει αποτυπώσει σε μελανές υποσημειώσεις.
Δυστυχώς όμως το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν με αποτέλεσμα λάθη, παραλείψεις και κακοί χειρισμοί να επαναλαμβάνονται και τα αποτελέσματα αυτών να είναι ευκόλως προβλέψιμα. Τα κωμικοτραγικά δρώμενα που εκτυλίσσονται το τελευταίο διάστημα στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι δύσκολα ερμηνείας και κατανόησης και παραπέμπουν σε κάθε είδους συνειρμό.
Το Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών. Προβλέπει ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού. Κάποιοι αυτό δεν το κατανοούν και νομίζουν ότι ο λαός υπάρχει υπέρ του πολιτικού συστήματος. Η αναθεώρηση του Συντάγματος λοιπόν είναι μια κορυφαία, μια μέγιστη πράξη της δημοκρατίας και απαιτεί ευρείες συναινέσεις και κοινό τόπο,. Δεν γίνεται βεβιασμένα και σε περιόδους με προεκλογικά χρονοδιαγράμματα ώστε οι όποιες αποφάσεις να δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση που πιθανότατα να έχει διαφορετικές θέσεις και διαφορετική φιλοσοφία και κυρίως θα έχει και νωπή την λαϊκή εντολή.
Καταρχάς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μια αρχή ανεξάρτητη από την Κυβέρνηση με αρμοδιότητα την πιστή τήρηση και λειτουργία του Συντάγματος ώστε αυτό να μην παραβιάζεται. Είναι καθήκον των κομμάτων η εκλογή του Προέδρου και όχι η εργαλειοποίηση του θεσμού προκειμένου να εξυπηρετεί κομματικά συμφέροντα. Οι μνήμες του 2014 και τα συνεπακόλουθα είναι ακόμη νωπά. Είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται η εκλογή του Προέδρου για να ρίχνει κυβερνήσεις.
Ο Πρωθυπουργός προτάσσει από τώρα τον κ. Παυλόπουλο ως επόμενο ΠτΔ καλώντας τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να πάρει θέση ο καθείς μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του τα οποία δεν επιδέχονται κριτικής. Το συγκεκριμένο άρθρο περί αποδέσμευσης της εκλογής του Προέδρου συγκέντρωσε την πλειοψηφία άνω των 180 βουλευτών και αναμένουμε τα αποτελέσματα της δεύτερης ψηφοφορίας, ελπίζοντας χωρίς εκπλήξεις. Οψόμεθα.
Είναι αδιανόητο να αποκλείεται με σχετική πλειοψηφία το άρθρο 16 του Συντάγματος που αφορά τη λειτουργία Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας. Τη μοναδική χώρα της Ευρώπης και όχι μόνο. Είναι εντελώς παράδοξο να είναι κανείς κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων όταν τα ίδια του τα παιδιά φοιτούν σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, όταν πλειάδα κυβερνητικών βουλευτών σπούδασαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η Παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων των πολιτών. Η πολιτεία πρέπει να λειτουργεί συντεταγμένα και να την παρέχει απλόχερα και σωστά σε όλους τους πολίτες. Δεν είναι δουλειά της από πού θα την λάβουν αλλά να διαφυλάξει τα ίσα δικαιώματα. Αυτό τουλάχιστον γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος μπορεί να λειτουργεί προσώρας σαν αντιπερισπασμός από μείζονα γεγονότα, ωστόσο η αναιμική ανάπτυξη, το ευάλωτο τραπεζικό σύστημα και η πλούσια παροχολογία δημιουργούν επισφάλειες, μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα και τείνουν να μας καταστήσουν ως φάρσα της ιστορίας.
Μπίλλη Νεκταρία
Φάρσα της ιστορίας
