Στα προς… εξαφάνιση επαγγέλματα τείνουν πλέον να ενταχθούν οι νταντάδες, οι οικιακές βοηθοί και τα άτομα που παρέχουν νοσηλεία στο σπίτι ή εξυπηρετούν άτομα με κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα γονείς και συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη για υποστήριξη στο σπίτι, να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Το πρόβλημα ξεκίνησε να εμφανίζεται στην περίοδο της πανδημίας με την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων οπότε οι περισσότεροι είτε τελούσαν σε καθεστώς τηλεργασίας, είτε έχασαν τη δουλειά τους αλλά και λόγω της επιβολής των περιοριστικών μέτρων στις μετακινήσεις έμεναν περισσότερες ώρες στο σπίτι, με αποτέλεσμα να αναλάβουν οι ίδιοι τη φροντίδα είτε των μικρών παιδιών, είτε των ηλικιωμένων γονέων ή των συγγενών τους που είχαν ανάγκη.
Οι γυναίκες – κατά κύριο- λόγο που ασκούσαν αυτά τα επαγγέλματα έμειναν χωρίς δουλειά από τη μια μέρα στην άλλη και επειδή οι περισσότερες ήταν αλλοδαπές και μάλιστα εργάζονταν σε καθεστώς μαύρης εργασίας και σε πολλές περιπτώσεις υπαμειβόμενες και ανασφάλιστες, επέλεξαν είτε να επιστρέψουν στις χώρες τους, είτε να αλλάξουν αντικείμενο εργασίας.
Και μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση το πρόβλημα να μην φαίνεται ιδιαιτέρως σοβαρό, ωστόσο υπάρχουν συμπολίτες μας στη Ρόδο που εξαιτίας αυτής της κατάστασης έχουν περιέλθει σε απελπιστική θέση.
Μητέρες που δεν έχουν κανέναν να φροντίζει τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι και άρρωστοι άνθρωποι που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν ματαίως αναζητούν νταντάδες και οικιακές βοηθούς αλλά οι θέσεις παραμένουν κενές.
Μητέρες που σταμάτησαν από τη δουλειά για να φροντίσουν τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες αλλά η απόφαση ήταν μονόδρομος παρότι αυτό σήμανε την συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος, ηλικιωμένοι με προβλήματα υγείας που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν αναγκάζονται να μένουν μόνοι τους για πολλές ώρες την ημέρα μέχρι να τους επισκεφθούν τα παιδιά τους, ενώ συμπολίτες μας με προβλήματα υγείας και κινητικά προβλήματα επαφίενται στον ελεύθερο χρόνο συγγενών, φίλων και γειτόνων για την περίθαλψή τους.
Μητέρα, που επικοινώνησε με τη «δημοκρατική», για να αναφέρει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, δήλωσε πως το μόλις 15 μηνών παιδί της πηγαίνει σε βρεφονηπιακό σταθμό όμως λόγω της έξαρσης φέτος των ιώσεων και του κινδύνου του κορωνοϊού, τις μισές και πλέον μέρες του μήνα είναι άρρωστο και παραμένει στο σπίτι. Όπως είπε, ως μονογονέας δεν μπορεί να αφήσει τη δουλειά της για να φροντίσει το παιδί και παρότι από το περασμένο φθινόπωρο αναζητά νταντά, δεν μπορεί να βρει με αποτέλεσμα και ο εργοδότης της πλέον να της θέτει τελεσίγραφα. Οι γονείς της εργάζονται επίσης και το παιδί το φροντίζουν εκ περιτροπής παίρνοντας άδειες και ρεπό από τη δουλειά. «Και δεν είμαι η μόνη, στην κατάσταση αυτή βρίσκονται πολλές μητέρες», λέει στη «δ».
Ο 51χρονος Ε.Κ. αναζητά για τον κατάκοιτο πατέρα του και την άρρωστη μητέρα του μια γυναίκα για να τους φροντίζει, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και να μαγειρεύει. Η γυναίκα που έκανε αυτή τη δουλειά έφυγε στην πατρίδα της την περίοδο της πανδημίας και έκτοτε όπως λέει, δεν κατάφερε να βρει άλλη. «Εδώ και δύο χρόνια φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μου. Τους επισκέπτομαι το πρωί πριν τη δουλειά και το μεσημέρι που θα σχολάσω. Τους μαγειρεύει η σύζυγός μου η οποία επίσης εργάζεται, αλλά ο υπερήλικας κατάκοιτος πατέρας μου χρειάζεται βοήθεια που η μητέρα μου δεν μπορεί να του προσφέρει παρότι προσπαθεί, αλλά είναι σε μια ηλικία πλέον που κι εκείνη χρειάζεται βοήθεια. Αναζητούμε γυναίκα για να τους φροντίσει, παρέχουμε στέγη και φαγητό αλλά δεν μπορούμε να βρούμε στη Ρόδο. Είτε βρίσκουμε για λίγες ώρες, είτε μόνο νοσηλεύτρια για τον πατέρα μου, αλλά αυτό δεν καλύπτει τις ανάγκες τους. Στη Ρόδο, δεν υπάρχει δομή, ούτε ιδιωτική ούτε δημόσια που να μπορεί να αναλάβει αυτές τις περιπτώσεις. Μόνο στην Αθήνα, αλλά με τόσα που ακούμε και βλέπουμε, αυτό είναι απαγορευτικό. Εχουμε απευθυνθεί σε ειδικό γραφείο στην Αθήνα, αλλά κι εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη», λέει στη «δ» ο 51χρονος.
Μακροχρόνια άνεργοι, ανασφάλιστοι και άτομα που τελούν σε διαδικασία λήψης των νόμιμων εγγράφων παραμονής, κατηγορίες στις οποίες ανήκει το οικιακό προσωπικό, βρέθηκαν στον αέρα χωρίς να έχουν το δικαίωμα να μπουν στο ταμείο ανεργίας ή να δικαιούνται οποιουδήποτε επιδόματος.
Ο αριθμός των οικιακών βοηθών που εργάζονται στην Ελλάδα, στη συντριπτική πλειονότητα, γυναίκες αλλοδαπές, είναι δύσκολο να υπολογιστεί, αφού κατά κανόνα απασχολούνται παράτυπα. Γυναίκες όλων των εθνικοτήτων, αλλά και μεγάλο ποσοστό Αλβανίδων, από άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και από τρίτες χώρες που διέμεναν στην Ελλάδα για χρόνια, βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη με μηδενικό εισόδημα, ανασφάλιστες, και χωρίς ορίζοντα επαναπρόσληψης γι’ αυτό και πήραν την απόφαση είτε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους είτε να στραφούν σε άλλους κλάδους εργασίας, όπου υπήρχε η δυνατότητα γι’ αυτό και εγκατέλειψαν τη Ρόδο με αποτέλεσμα πλέον η έλλειψή τους να προκαλεί προβλήματα με σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις αφού το ντόπιο προσωπικό δεν επαρκεί για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες που έχουν προκύψει.
Διαπιστώνεται μεγάλη έλλειψη οικιακών βοηθών στη Ρόδο
