Μια απίστευτη υπόθεση ταλαιπωρίας Ροδίτη συνταξιούχου που διατείνεται ότι αναγκάστηκε να εκδώσει δύο εικονικά τιμολόγια για να εξασφαλίσει σύνταξη απασχόλησε το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου.
Ο Ροδίτης εστράφη με αγωγή του κατά του Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον υπουργό Οικονομικών.
Ο ενάγων, ηλικίας σήμερα 78 ετών ασφαλισμένος αρχικώς στο Ταμείο Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Ελλάδος (Τ.Ε.Β.Ε.) και εν συνεχεία στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.), ήταν εργολάβος οικοδομών και δραστηριοποιούταν στον κλάδο των οικοδομικών εργασιών μέχρι το έτος 2009, οπότε η επιχείρησή του κατέστη αδρανής, καθώς υπήρχε οικονομική αδυναμία για τη συνέχισή της.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 μετέβη στο τοπικό υποκατάστημα του Ο.Α.Ε.Ε. στη Ρόδο, προκειμένου να καταθέσει αίτηση για απονομή σύνταξης λόγω γήρατος, καθώς συμπλήρωσε το 65ο έτος της ηλικίας του και είχε 15 έτη ασφάλισης στον εν λόγω οργανισμό, οι δε ασφαλιστικές οφειλές του δεν υπερέβαιναν το προβλεπόμενο από τις διατάξεις του άρθρου 61 παρ. 2 και 4 του ν. 3863/2010 ανώτατο όριο των 20.000 ευρώ.
Ωστόσο, δεν μπορούσε να καταθέσει την εν λόγω αίτηση, διότι δεν διέθετε τη βεβαίωση διακοπής εργασιών της επιχείρησής του από την οικεία Δ.Ο.Υ., η οποία ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την απονομή σύνταξης λόγω γήρατος.
Ακολούθως, την 3η Οκτωβρίου μετέβη στη Δ.Ο.Υ. Ρόδου, προκειμένου να δηλώσει την παύση εργασιών της επιχείρησής του, αλλά υπάλληλος της εν λόγω Δ.Ο.Υ. τον ενημέρωσε ότι δεν μπορούσε να δηλώσει την παύση εργασιών της επιχείρησής του για τον λόγο ότι εκκρεμούσε πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α. ποσού 27.256,43 ευρώ προς επιστροφή από εκδοθέντα τιμολόγια της επιχείρησής του προγενέστερων ετών και ότι δεν γνώριζαν τον νόμο για να πραγματοποιήσουν την επιστροφή του πιστωτικού αυτού υπολοίπου Φ.Π.Α. και ότι θα εξέταζαν το θέμα, προκειμένου να βρεθεί λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Από τον Οκτώβριο του έτους 2011 έως και το έτος 2014, όπως υποστήριξε, μετέβαινε σε εβδομαδιαία βάση στη Δ.Ο.Υ. Ρόδου για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της επιστροφής του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. και οι αρμόδιοι υπάλληλοι τον καθησύχαζαν λέγοντάς του ότι εξέταζαν το θέμα και ότι έπρεπε να έχει υπομονή, προκειμένου να βρεθεί λύση στο ζήτημά του.
Για το σκοπό αυτό κατέθεσε, επίσης, την 10522/3.4.2014 αίτησή του προς τη Δ.Ο.Υ. Ρόδου.
Τελικά, το ζήτημα της επιστροφής του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. λύθηκε όταν, πάντα κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος, ύστερα από προτροπή του λογιστή του, εκδόθηκαν δύο εικονικά τιμολόγια για την αυτοπαράδοση των οικοδομών που είχε λάβει ως εργολαβικό αντάλλαγμα και το προαναφερθέν πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α. συμψηφίσθηκε.
Κατόπιν τούτου, ο ενάγων έλαβε από τη Δ.Ο.Υ. Ρόδου την από 20 Ιουνίου 2014 βεβαίωση διακοπής εργασιών της επιχείρησής του και κατέθεσε αμέσως την αίτησή του για απονομή σύνταξης λόγω γήρατος ενώπιον του Ο.Α.Ε.Ε.. Ωστόσο, υπάλληλοι του εν λόγω ασφαλιστικού οργανισμού ενημέρωσαν τον ενάγοντα ότι οι οφειλές του είχαν υπερβεί τις 20.000 ευρώ και ότι δεν μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 61 παρ. 2 και 4 του ν. 3863/2010.
Ο ενάγων εν τέλει έλαβε σύνταξη λόγω γήρατος κατόπιν της από 30 Ιουλίου 2015 αίτησής του προς τον Ο.Α.Ε.Ε., κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 38 του ν. 4331/2015.
Με το ιστορικό αυτό, ο ενάγων ζήτησε να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου να του καταβάλει, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής σε αυτό έως την πλήρη εξόφληση, το ποσό των 74.587,76 ευρώ, ως αποζημίωση, για την περιουσιακή ζημία που υπέστη από την παράνομη, κατά τους ισχυρισμούς του, παράλειψη της Δ.Ο.Υ. Ρόδου, εκτεινόμενη από τις 3 Οκτωβρίου 2011 έως τις 19 Ιουνίου 2014, να του χορηγήσει βεβαίωση διακοπής των εργασιών της επιχείρησής του, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να εκδώσει δύο εικονικά, κατά τους ισχυρισμούς του, τιμολόγια αυτοπαράδοσης, προκειμένου να συμψηφίσει με τον αντίστοιχο Φ.Π.Α. αξίωση επιστροφής πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. ποσού 27.256,43 ευρώ, να μη λάβει μηνιαία σύνταξη από τον φορέα ασφάλισής του για το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του έτους 2011 έως και τον Ιούνιο του έτους 2014 συνολικού ποσού 17.964,81 ευρώ και να επιβαρυνθεί με ασφαλιστικές εισφορές για το ως άνω χρονικό διάστημα ποσού 29.366,52 ευρώ.
Επικουρικά ζήτησε να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να του καταβάλει τα ως άνω ποσά με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού. Περαιτέρω, ο ενάγων ζήτησε να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό του 1.500.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη από την ως άνω παράνομη παράλειψη της Δ.Ο.Υ. Ρόδου.
Το Ελληνικό Δημόσιο διατείνεται ότι ο ενάγων δεν υπέβαλε έως το έτος 2014 ούτε αίτηση, κατ’ άρθρο 34 του ν. 2859/2000 για την επιστροφή του πιστωτικού υπολοίπου του Φ.Π.Α., ούτε δήλωση διακοπής εργασιών.
Κατά τα προβαλλόμενα, το πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α. συμψηφίσθηκε με εκροές λόγω αυτοπαράδοσης πάγιων και εμπορεύσιμων στοιχείων της επιχείρησης του ενάγοντος και ύστερα από την περιοδική δήλωση Φ.Π.Α. που υπέβαλε ο ίδιος για το δεύτερο τρίμηνο του έτους 2014.
Κατά τα προβαλλόμενα από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν υπήρξε οποιαδήποτε καθυστέρηση από τη Δ.Ο.Υ. Ρόδου ως προς τη διαδικασία διακοπής εργασιών της επιχείρησης του ενάγοντος.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η ΔΟΥ δεν υπέπεσε σε παρανομία και ότι δεν στοιχειοθετείται αξίωση προς αποζημίωση του ενάγοντος.
Την αγωγή άσκησε ο δικηγόρος κ. Τάσος Μπακαλούμας ενώ το Ελληνικό Δημόσιο εκπροσωπήθηκε από τη νομική σύμβουλο του Κράτους κ. Νένα Χαρλαύτη.
