Θέμα: Επίδομα παραμεθορίων – προβληματικών περιοχών.
κύριε Πρωθυπουργέ,
κύριοι Υπουργοί, Βουλευτές,
όπως γνωρίζετε, σύμφωνα με τον νόμο για το νέο μισθολόγιο ( ν. 4354/15, ΦΕΚ α 176) και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 19, η καταβολή του επιδόματος απομακρυσμένων – παραμεθόριων περιοχών θα επανακαθορισθεί με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών, η οποία θα εκδοθεί μέχρι τις 31.3.2016.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, θα καθορισθούν εκ νέου οι περιοχές που δικαιολογούν τη χορήγησή του ως άνω επιδόματος, με κριτήριο τη δυσκολία πρόσβασης και λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νησιωτικότητας και της ορεινότητας των περιοχών.
Υπενθυμίζουμε πως αρχικά, στην εισηγητική έκθεση για το νέο μισθολόγιο, οι Κυκλάδες, τουλάχιστο, είχαν αποκλεισθεί απ’ την καταβολή του επιδόματος. Μάλιστα σε συγκεκριμένη αναφορά που καταδεικνύει την άγνοια (;) του νομοθέτη σχετικά με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στα νησιά, γίνεται λόγος για την «στρέβλωση» «να χορηγείται το ίδιο επίδομα σε υπάλληλο που υπηρετεί στον ν. Έβρου αλλά και σε υπάλληλο που υπηρετεί στο νησί Κέα του ν. Κυκλάδων». Η αναφορά αυτή καταδεικνύει εμφανώς την πρόθεση του νομοθέτη για την περικοπή ή και κατάργηση του σχετικού επιδόματος τουλάχιστο για τις Κυκλάδες.
Προφανώς, όπως αντιλαμβανόμαστε, ο νομοθέτης μετρώντας στον χάρτη την απόσταση από την Αθήνα θεώρησε ότι ο υπάλληλος π.χ. της Κέας κακώς λαμβάνει το επίδομα.
Τι διέφυγε της προσοχής του νομοθέτη : α. Ότι πχ για φορολογικές υποθέσεις ο κάτοικος της Κέας πρέπει να ταξιδέψει στο Κορωπί, β. Για υποθέσεις π.χ. διοικητικές ή του ΙΚΑ πρέπει να ταξιδέψει στην Σύρο ( όπου θα αναχωρήσει Δευτέρα και θα επιστρέψει, καιρού επιτρέποντος, την Πέμπτη, γ. Ότι πχ για απλή ιατρική περίθαλψη θα πρέπει να βασιστεί σε δύο γενικούς γιατρούς ( έναν ιδιώτη και έναν ΠΕΔΥ) και για οτιδήποτε σοβαρότερο να ταξιδέψει στη Σύρο ή στην Αθήνα, δ. Ότι δεν υπάρχει τακτική συγκοινωνία μεταξύ των οικισμών του νησιού με αποτέλεσμα την αναγκαστική χρήση ΙΧ αυτοκινήτου ή μισθωμένου ή …οτο στοπ, ε. Ότι το καλάθι της νοικοκυράς, όπως και τα καύσιμα κοστίζουν τουλάχιστο 30 με 40% ακριβότερα από ότι σε άλλες επαρχιακές πόλεις ( και μάλιστα ενώ ισχύει ακόμη ο μειωμένος ΦΠΑ που η πολιτεία έχει ήδη καταργήσει θεωρώντας, προφανώς, ότι στα νησιά δεν κατοικούν μισθωτοί με κατακρεουργημένους, ελέω μνημονίων και χρόνιας «φιλολαϊκής» πολιτικής μισθούς).
Οι συνθήκες αυτές επικρατούν σε όλα τα νησιά και προφανώς και στην περιοχή των Κυκλάδων, ενώ οποιαδήποτε σκέψη για διάκριση «πλούσιων» και «φτωχών» νησιών παραγνωρίζει ότι η διαβίωση μισθωτών σε «πλούσιες» ή τουριστικές περιοχές καθίσταται ακόμη δυσκολότερη λόγω κόστους διαβίωσης .
Σε μια περιοχή δηλαδή όπου τα σχολεία, ακόμα και τώρα, έχουν κενά εκπαιδευτικών και πολλά ολοήμερα δε λειτουργούν, σε μια περιοχή όπου κυριαρχεί η ανασφαλής και ελαστική απασχόληση, όπου το δημόσιο σύστημα υγείας είναι ανύπαρκτο, όπου οι μεταφορές και το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό, όπου η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι πολύ δύσκολη.
Η τρίμηνη παράταση καταβολής του επιδόματος δεν μπορεί ασφαλώς να αποτελέσει λύση κι ούτε μπορεί σε καμιά περίπτωση να οδηγήσει σε εφησυχασμό τους εργαζομένους που, υπό αντίξοες συνθήκες και συχνά με αυταπάρνηση, στελεχώνουν τις δημόσιες υπηρεσίες αυτών των νησιών.
Αν ήθελε στην πράξη ο νομοθέτης να διαπιστώσει τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν, για την συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών στα νησιά, θα μπορούσε να μελετήσει τα στοιχεία κατά την πρόσφατη εφαρμογή της διαδημοτικής κινητικότητας όπου είναι χαοτική η διαφορά του αριθμού των υπαλλήλων θέλησαν να φύγουν π.χ. από τους ΟΤΑ Κυκλάδων ή άλλων νησιωτικών περιοχών σε σχέση με τον αριθμό όσων ζήτησαν μετακίνηση προς τα νησιά.
Θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση όχι μόνο να μη θέτει εν αμφιβόλω τη διατήρηση του επιδόματος παραμεθόριων – προβληματικών περιοχών, αλλά απεναντίας να εφαρμόζει πολιτικές ενίσχυσης των κοινωνικών δομών, πολιτικές κινήτρων εγκατάστασης κι όχι εγκατάλειψης αυτών των περιοχών.
Υπενθυμίζουμε ότι η τυχόν περικοπή του σχετικού επιδόματος θα είναι η τελευταία πράξη κατάργησης μιας σειράς κινήτρων που η πολιτεία είχε θεσπίσει για τα νησιά (ν. 1943/91, 2085/92 κλπ) θεσμοθετώντας την έννοια της «προβληματικής» περιοχής «λόγω ιδιαιτεροτήτων από άποψη διαβίωσης, επικοινωνίας ή στέγασης» και όχι μόνο για π.χ. λόγους απόστασης. Ακόμη και ο νόμος 4024/12 κάνει σαφή αναφορά στις προβληματικές περιοχές για τις οποίες ο σημερινός νομοθέτης, προφανώς, δεν έχει ακούσει σχετικά….
Όσο αφορά στα κίνητρα που η πολιτεία είχε θεσπίσει και σιγά – σιγά «ξηλώθηκαν», αναφέρουμε ενδεικτικά : α. «Πλασματική» τριετία προϋπηρεσίας, β. Εφάπαξ καταβολή ποσού ίσου με το τριπλάσιο μέχρι και το δεκαπλάσιο του βασικού μισθού προσαυξημένου κατά 30% σε περίπτωση οικιοθελούς μετακίνησης, δ. Καταβολή εξόδων μετακίνησης σε προβληματική περιοχή, ε. Επιδότηση κατοικίας.
Εμείς, απ’ την πλευρά μας, δηλώνουμε έτοιμοι να προασπίσουμε ότι έχει απομείνει απ’ τα εργασιακά μας δικαιώματα κι αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή, πιστοί στις αρχές της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αναμένουμε για τις ενέργειές σας ώστε όλα τα νησιά της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, στο σύνολό τους, να συνεχίσουν να συμπεριλαμβάνονται στις περιοχές που δικαιολογούν τη χορήγηση του ως άνω επιδόματος λόγω νησιωτικότητας, την επαναφορά, τουλάχιστο, των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ για τα είδη πρώτης ανάγκης, καύσιμα και κοινή ωφέλεια, καθώς επίσης και την επανεξέταση των καταργηθέντων κινήτρων στελέχωσης και παραμονής στις υπηρεσίες των νησιών ώστε η συνταγματική επιταγή για την αναγνώριση της νησιωτικότητας να μην αποτελεί κενό γράμμα.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΧΑΡΗΣ ΖΕΠΑΤΟΣ Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ
