Συνέντευξη στη
Μαίρη Φώτη
Η Αδαμαντία Μαρή, τελειώνοντας το Λύκειο στη Λέρο, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της στην Αμερική και να επιστρέψει στην πατρίδα για να ανοίξει το μεγάλο κεφάλαιο της ενήλικης ζωής της με εφόδιο τα πτυχία της… Αλλά δεν επέστρεψε, η Νέα Υόρκη έγινε τελικά η νέα της πατρίδα.
Η αγάπη της για τη Λέρο και η νοσταλγία της για όσα χρειάστηκε να αφήσει πίσω στην Ελλάδα, την οδήγησαν να ασχοληθεί με τους Παροικιακούς Δωδεκανησιακούς Συλλόγους της Αμερικής, ξεκινώντας από τον Σύλλογο της Λέρου, συνεχίζοντας στη Δωδεκανησιακή Νεολαία και φτάνοντας μέχρι την Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής της οποίας σήμερα είναι γενική γραμματέας.
Στην συνέντευξή της στην «δ» η Αδαμαντία Μαρή, μιλά για το έργο της Ομοσπονδίας, την προσπάθεια να διατηρηθούν ζωντανοί και ισχυροί οι δεσμοί με τα Δωδεκάνησα και την Ελλάδα γενικότερα αλλά και για τον σημαντικό ρόλο των παροικιακών σωματείων, στην υποδοχή και προσαρμογή των νεομεταναστών που φτάνουν από τα νησιά μας στην Αμερική.
• Αδαμαντία, να ξεκινήσουμε την συνέντευξη από την ίδρυση της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής. Πότε ιδρύθηκε και για ποιο σκοπό;
Η Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής ιδρύθηκε στις 26 Μαρτίου του 1951 με σκοπό την ανάπτυξη πανδωδεκανησιακής συνειδήσεως μεταξύ των μελών των δωδεκανησιακών συλλόγων της Αμερικής και την συνεργασία μεταξύ όλων των Δωδεκανησίων για κοινωνικούς, πατριωτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Όλα αυτά παράλληλα με την ενίσχυση και περιφρούρηση των δωδεκανησιακών συμφερόντων στην Αμερική και στην Ελλάδα, όπως επίσης και την συνδρομή σε φιλανθρωπικούς σκοπούς σε Ελλάδα και Αμερική. Φυσικά κατά την διάρκεια της παρουσίας της και αναλόγως των αναγκών της εποχής, υπήρξαν και υπάρχουν επιπρόσθετοι λόγοι και σκοποί ύπαρξης.
• Πάντως παραμένει εξαιρετικά ενεργή ως φορέας, διοργανώνοντας εκδηλώσεις, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες… Πρόσφατα διοργανώσατε και μια μεγάλη εκδήλωση για την επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου και μάλιστα συμμετείχαν αρκετά σωματεία των νησιών μας.
Ναι, είναι αλήθεια… Η εκδήλωση σημείωσε επιτυχία και έδωσαν το «παρών» αρκετοί Δωδεκανήσιοι. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του χρόνου προσπαθούμε να κρατάμε επαφή και να είμαστε σε συνεργασία και με άλλους συλλόγους -όχι μόνο Δωδεκανησιακούς- για αυτό και είμαστε μέλη στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Αμερικής. Διοργανώνουμε την κοπή της Βασιλόπιτας και το χορό μας, ενώ θα είμαστε «παρών» και στην παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821- η οποία φέτος θα γιορταστεί εδώ στην Αμερική στις 14 Απριλίου. Για εμάς αλλά και για τους ομογενείς της Νέας Υόρκης, όπως και άλλων περιοχών της Αμερικής, κορυφαία και μαζική εκδήλωση είναι αυτή της Ενσωμάτωσης που φέτος πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 10 Μαρτίου. Μεγάλο ρόλο στην εκδήλωση αυτή, όπως και σε όλες τις άλλες, διαδραματίζει η Δωδεκανησιακή Νεολαία με το χορευτικό της, τις απαγγελίες ποιημάτων, τα τραγούδια αλλά και με τους μουσικούς της. Φυσικά έχουμε και τα χορευτικά των άλλων Δωδεκανησιακών συλλόγων που δίνουν μια νότα υπερηφάνειας και ελπίδας για το μέλλον της Δωδεκανησιακής παροικίας εδώ στην Αμερική. Και ο φετινός εορτασμός της Ενσωμάτωσης στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η παρουσία τοπικών πολιτικών προσώπων και εκπροσώπων της Εκκλησίας μας, μας δίνει θάρρος και μας τιμά ιδιαίτερα. Όλοι μαζί ζήσαμε νοερά τα ιστορικά γεγονότα της εποχής και μνημονεύσαμε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Γιατί όπως ανέφερε και στο λόγο της η πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας, «η ιστορική μνήμη είναι κρίσιμη για την διατήρηση του Ελληνικού έθνους…»
• Εσύ πώς ασχολήθηκες με την Ομοσπονδία, τι ήταν εκείνο που σε παρακίνησε;
-Ερχόμενη στην Νέα Υόρκη και μετά από την περίοδο προσαρμογής στα καινούρια δεδομένα αφήνοντας πίσω την Ελλάδα, ήρθα σε επαφή με τον σύλλογο της Λέρου-από όπου και κατάγομαι. Έγινα μέλος και γραμματέας και από εκεί «γνώρισα» την Δωδεκανησιακή Νεολαία και υπήρξα πρόεδρός της και γραμματέας. Στην Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών Σωματείων Αμερικής είμαι τώρα γενική γραμματέας, αξίωμα που είχα και σε προηγούμενα προεδρεία της Ομοσπονδίας κατά καιρούς.
• Νέοι άνθρωποι αλλά και νεομετανάστες, που φαντάζομαι θα είναι αρκετοί στα τελευταία χρόνια, είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν με τους Δωδεκανησιακούς Συλλόγους και γίνουν μέρος αυτής της μεγάλης προσπάθειας;
Πραγματικά, στα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα μας… Υπάρχουν ανάμεσά τους Δωδεκανήσιοι που ασχολούνται με τους συλλόγους μας. Ένας από τους στόχους της Ομοσπονδίας είναι να αγκαλιάσει τους συμπολίτες μας και να τους βοηθήσει στο καινούριο τους ξεκίνημα, όσο μπορεί. Είναι σημαντικό όσοι έρχονται εδώ για να αρχίσουν ξανά από την αρχή τη ζωή τους, να ξέρουν ότι υπάρχουν συμπατριώτες πρόθυμοι να τους βοηθήσουν και να τους στηρίξουν στο νέο τους ξεκίνημα.
• Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε ως Ομοσπονδία;
Κατά διαστήματα υπάρχουν προβλήματα, όπως συμβαίνει εξάλλου και σε κάθε άλλη Ομοσπονδία που έχει στο “σώμα” της διαφορετικούς συλλόγους. Με γνώμονα όμως το κοινό συμφέρον και το καλό όλων των συλλόγων μας, πάντα νικά η λογική και η αγάπη για τον τόπο μας… Είναι φυσικό να υπάρχουν οι αντιρρήσεις και οι διαφορετικές γνώμες. Το παλιό με το νέο, η παράδοση με την πρόοδο, έρχονται αντιμέτωπες κυρίως με άτομα δεύτερης και τρίτης γενιάς Δωδεκανησίων. Βρίσκεται όμως πάντα τρόπος συνεννόησης και συνεχίζουμε το έργο μας και την προσπάθειά μας, για τους νέους για τα νησιά μας και την πατρίδα…
• Οι Δωδεκανήσιοι γενικά βρίσκεστε μεταξύ σας, έχετε αυτή την ανάγκη;
Ναι βεβαίως, όσο μπορούμε βρισκόμαστε… Είναι πραγματικά περίεργο πως παρά τις διαφωνίες και αντιρρήσεις, γεμίζουν οι αίθουσες στους χορούς και στις εκδηλώσεις των Δωδεκανησιακών συλλόγων. Η ανάγκη μας για επικοινωνία και για ανταλλαγή νέων φαίνεται ότι τελικά νικάει και όλες οι Δωδεκανησιακές εκδηλώσεις είναι πάντα επιτυχείς.
• Εσύ πώς βρέθηκες στην Αμερική;
Εγώ ήρθα στην Νέα Υόρκη για σπουδές, μετά την αποφοίτησή μου από το Γενικό Λύκειο της Λέρου. Οι αδελφές μου ήταν ήδη εδώ και το γεγονός ότι υπήρχαν και συγγενείς, ήταν ακόμα ένα θετικό στοιχείο στην απόφαση για να κάνω αυτό το ταξίδι. Ετσι ήρθα εδώ, όπου τελείωσα Πολιτικές Επιστήμες και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με δεύτερο πτυχίο σε Βυζαντινές και Ελληνικές Σπουδές. Οι σπουδές, η εργασία, οι σύλλογοι ήταν «σύντροφοι» σε μια διαφορετική ζωή… σε μια μεγαλούπολη με διαφορετικούς ρυθμούς και τρόπο ζωής. Σκοπός πάντα η επιστροφή στο νησί… αλλά η ζωή τα έφερε διαφορετικά και είμαι ακόμα εδώ. Με την οικογένειά μου και με το μυαλό και την καρδιά μου πάντα στην πατρίδα…
• Μιας και αναφέρεσαι στην πατρίδα, τι είναι εκείνο που σου λείπει περισσότερο;
Τι είναι εκείνο που μου λείπει από την πατρίδα…; Μα η ίδια η πατρίδα, το σπίτι μου, το νησί μου, η γειτονιά, η πλατεία, η θάλασσα, οι παιδικοί φίλοι, τα βιώματα από Πάσχα, Χριστούγεννα, Αποκριές, παρελάσεις σχολικές γιορτές…. Όλα μού λείπουν!
• Ερχεστε τακτικά στην Ελλάδα;
Προσπαθώ κάθε καλοκαίρι να είμαι στη Λέρο… όχι μόνο για μένα αλλά και για την οικογένειά μου. Η διαμονή μας στο νησί είναι πάντα συναισθηματικά φορτισμένη αλλά μας δίνει και δύναμη μέχρι την επόμενη φορά…
• Στους ανθρώπους που σκέφτονται να μετακομίσουν στην Αμερική αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, και δεν είναι λίγοι, τι θα έλεγες, τι θα τους συμβούλευες;
Για αυτούς που σκέφτονται να μετακομίσουν θα έλεγα ότι θα πρέπει να το σκεφτούν καλά και να είναι έτοιμοι για υποχωρήσεις και για συμβιβασμούς, ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν εδώ κάτι. Η ζωή εδώ δεν μοιάζει καθόλου με αυτή στην Ελλάδα… Και πρέπει να έχουν στο μυαλό τους… ότι κάθε αρχή και δύσκολη. Με πίστη, υπομονή και δύναμη όμως όλα γίνονται!
