Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κοινωνική ειρήνη και το δόγμα «τάξη και ασφάλεια». Ο κόσμος θέλει να ησυχάσει το κεφάλι του. Να ξυπνήσει μετά τα lockdown και να δει πως θα βάλει σε μια τάξη τη ζωή του. Δε θέλει φασαρίες. Θέλει καλά σχολεία, καλά πανεπιστήμια, καλά νοσοκομεία και ανθρώπινες γειτονιές για να ζει. Αυτό που αδυνατούμε – και είναι λογικό να κατανοήσουμε όλοι, είναι σε ποια χώρα θα ξυπνήσουμε. Αν οι άνθρωποι γύρω μας θα είναι περισσότερο φοβισμένοι, συνειδητοποιημένοι, εξοργισμένοι. Αν οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας που έχουμε χαθεί θα μας βγουν αντάρτες ή εξαγριωμένοι νοικοκυραίοι. Βρισκόμαστε στη σφαίρα του αχαρτογράφητου. Όσο και αν προσπαθούν τα παλιά και νέα αναλυτικά εργαλεία καταγραφής του «κοινού αισθήματος» να ερμηνεύσουν τι συμβαίνει σήμερα στους πολίτες αυτής της χώρας, είναι εξαιρετικά επισφαλές και επικίνδυνο να θεωρούνται θέσφατα στη χάραξη στρατηγικής για την επομένη.
Λεπτή γραμμή
