Στην συνηθισμένη μου πρωινή διαδρομή, παρέα με την μηχανή μου παίρνω τον δρόμο από το χωριό για την πόλη.
Από το σπίτι μου, στα τετρακόσια, τόσα μέτρα, στα δεξιά μου συναναντώ το Νεκροταφείο του χωριού.
Περιποιημένο, καθαρό, με τον λευκό του μαντρότοιχο να καθορίζει τον χώρο και οι τάφοι οι μαρμάρινοι, μικροί, μεγάλοι, καλαίσθητοι, απλοί και αρκετοί κακή απομίμηση τυποποιημένων κατασκευών, με τάξη όμως τοποθετημένοι, αθέλητη πρόκληση και πρόσκληση να γυρίσεις το βλέμμα φορές-φορές αδιάφορα και άλλες με τάση αναστοχασμού.
Η εικόνα που κατακλύζει το μυαλό σου θαρείς και κουβαλά μαζί της μια περίεργη μυρουδιά και αίσθηση σαν κάποιος να σου στέλνει το δικό του μήνυμα.
«Μην ταράζεσαι φίλε μου και δικό σου είναι αυτό το σπίτι, φιλόξενος οικοδεσπότης είμαι, σίγουρα και το ξέρεις πως στα δικά μου κατάστιχα γραμμένο είναι και το δικό σου όνομα, ώρα, μέρα και χρόνος, που στον άχρονο χρόνο του επέκεινα μαζί παρέα θα κάνουμε».
Το μελτέμι καθαρίζει το μυαλό, τι πράγμα αυτή η φύση, σιωπηλή θαρείς και είναι, μα αυτή πολύβουη, πλανεύτρα χιλιάδες μηνύματα σου στέλνει.
«Σήκωσε τα μάτια ψηλά, κοίτα και απόλαυσε αυτό που σου προσφέρω, ξέχνα τον συνοδοιπόρο σου, να το αλλάξεις δεν μπορείς, από της γέννησης σου την στιγμή, συμβόλαιο υπέγραψες μαζί του, ότι αντάμα, μαζί μου, τα χρόνια της ζήσης σου θα περάσεις».
Τον σκέφτεσαι αυτόν τον συνοδοιπόρο, τον θάνατο εννοώ, σε βασανίζει και ώρες-ώρες όταν στις σκέψεις σου παίρνει την πρωτοκαθεδρία, σου ταράζει τα έντερα και σου χαλάει την διάθεση.
Προσπαθεί να σε ηρεμήσει, μα εσύ δεν θέλεις να ακούσεις, φίλε μου, μη στεναχωριέσαι σου λέει, αντίθετα θα έπρεπε να σε είχε καταπλακώσει η θλίψη αν δίπλα σου δεν βρισκόμουν.
Σκέφτηκες ποτέ σου τι θα έκανες αν εγώ δεν υπήρχα, φαντάζεσαι τον εαυτό σου και τους άλλους αιώνιους, ποιος θα ήταν αυτός, που θα σε έσπρωχνε τα λίγα χρόνια της ζήσης σου να τα αξιοποιήσεις;
Η δικιά μου πρόσκληση, όταν έρθει η ώρα σου, αυτή δεν είναι είναι η αιτία της δικής σου ενεργητικότητας;
Ψάχνεσαι να κάνεις παιδιά, να αποκατασταθείς επαγγελματικά πρώτα, αγωνιάς να αφήσεις απογόνους, αν τυχόν και εγώ δεν υπήρχα, θα είχες τέτοιο πρόβλημα;
Για φαντάσου φίλε μου, μια κοινωνία από την οποία εγώ θα έλειπα, έχεις σκεφτεί πόσοι και πόσοι έχουν οργανώσει την ζωή και τα έσοδα τους, με την δική μου παρουσία και δράση;
Έχεις φανταστεί ποτέ σου μια κοινωνία, ένα κράτος από τα οποία εγώ θα ήμουν απών, δεν θα έλειπε η εναλλαγή των γενεών, δεν θα υπήρχε μια υπερπληθώρα γερόντων και ανικάνων και ελλειμματικές γενεές ενεργείς στην παραγωγική διαδικασία;
Για σκέψου φίλε μου το κόστος συντήρησης όλων αυτών, συστήματά Υγείας, προνοιακά Ιδρύματα, συντάξεις και οικογενειακές δομές με παππούδες, γιαγιάδες, προ και προπαππούδες, παιδιά, εγγόνια, δυσσέγγονα και πάει λέγοντας.
Έχεις την εντύπωση πως αν εγώ σταματήσω να συνοδεύω της ζωής σου τα βήματα, γίνεσαι αιώνιος, έχεις την ψευδαίσθηση πως κατακτάς την θέωση, αρχίζεις να πιστεύεις πως είσαι ένας μικρός θεός και σαν θεός, πως είσαι ανεξέλεγκτος.
Με φοβάσαι και με θεωρείς εχθρό σου, δεν καταλαβαίνεις μικρέ και άμυαλε ανθρωπάκο πως εγώ είμαι ο πιο μεγάλος σου ευεργέτης;
Εγώ δεν είμαι αυτός που σου βάζει χαλινάρι στις απάνθρωπες συμπεριφορές σου, εγώ δεν ειμαι αυτός που ενσταλάζει μέσα σου τον φόβο για το άγνωστο επέκεινα, εγώ δε είμαι αυτός που σε αναγκάζει να φοβάσαι την όποια κρίση των πράξεων της ζωής όταν εγώ θα σε πάρω μαζί μου;
Φρένο δικό σου γίνομαι, οδηγός σου και καθοδηγητής σου, στην υπερβολή και την έλλειψη, ο φόβος που έχεις για μένα σε οδηγεί στην προσπάθεια να είσαι συνετός και καλός, με τον εαυτό σου πρώτα και μετά με όλους τους άλλους.
Όλες σου οι πράξεις και ενέργειες σε ένα κατατείνουν, να μειώσουν την δική μου παρουσία, να ελαχιστοποιήσουν το αποτέλεσμα της δράσης μου και με μανία επενδύεις στην μνήμη, επενδύεις σε αυτό που πιστεύεις ότι μένει μετα την φυσική σου απουσία.
Φιλοσοφίες και θρησκείες, πάνω μου πάτησαν φίλε μου και για να είμαι πιο ειλικρινής πάνω στην δική σου μεταφυσική αγωνία εδραιώθηκαν.
«Θανάτω θάνατον πατήσας», με τον θάνατον νικήθηκε ο θάνατος, μήνυμα για το καταλάγιασμα της δικής σου αγωνίας, μήνυμα πως ο θάνατος ο φυσικός δεν είναι εξαφάνιση, μήνυμα πως όλα δεν αρχίζουν από την γέννηση και δεν τελειώνουν με τον θάνατο.
Όλα έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 17/4/2020
Καλή Ανάσταση.
