Στη χώρα μας, οι συνέπειες της πανδημικής κρίσης ανέδειξαν την ευθραυστότητα και τα διαρθρωτικά προβλήματα της αγοράς εργασίας, ειδικά μετά από μία δεκαετία λιτότητας και απορρύθμισης. Μεταξύ αυτών, ανέδειξαν και την «φυλετική» προτίμηση της ανεργίας, καθώς τα ποσοστό της στις γυναίκες είναι πολύ υψηλότερο από εκείνο των αντρών, με την κατηγορία των νέων γυναικών να πλήττεται συντριπτικά.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για τις συνέπειες της πανδημικής κρίσης στην αγορά εργασίας, το δ’ τρίμηνο του 2020 το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες ηλικίας 15 έως 19 ετών ξεπερνούσε το 70%, όταν το α’ τρίμηνο του ίδιου έτους (πριν ξεσπάσει η πανδημία) ήταν ίσο με 35,6%.
Μεγάλη ήταν η αύξηση και για τις γυναίκες ηλικίας 25 έως 29 ετών, με το ποσοστό ανεργίας να αυξάνεται από 25% το δ’ τρίμηνο του 2019 σε 33% το δ’ τρίμηνο του 2020.
Συνεπώς, η πανδημική κρίση ενισχύει την ανισότητα φύλου, ειδικότερα σε νέες ηλικίες, σε μια αγορά εργασίας η οποία χαρακτηρίζεται από ούτως ή άλλως από υψηλή ανισότητα και κατακερματισμό.
Έντονο διαχωρισμό με βάση το φύλο διαπιστώνει και η έκθεση του ΕΙΕΑΔ με τίτλο «Έμφυλος καταμερισμός στην απασχόληση και ψηφιοποίηση».
Σύμφωνα με αυτήν, η γυναικεία απασχόληση συγκεντρώνεται ιδίως στους κλάδους «Χονδρικό και λιανικό εμπόριο», «Εκπαίδευση», «Υγεία και Πρόνοια», «Υπηρεσίες καταλύματος και εστίασης».
Αυτοί οι κλάδοι στην πλειονότητά τους σχετίζονται με δραστηριότητες και καθήκοντα που, σύμφωνα με τη διεθνή και εθνική βιβλιογραφία, δύσκολα θα αυτοματοποιηθούν πλήρως.
Οι κλάδοι αυτοί υφίστανται βαθιές αλλαγές με κύριο μοχλό τις ψηφιακές τεχνολογίες, γεγονός που θα απαιτήσει από τις εργαζόμενες νέες δεξιότητες, κυρίως τεχνικές και ψηφιακές προκειμένου να υπάρξει προσαρμογή και συμπληρωματικότητα εργασιών με τα νέα ψηφιακά μέσα.
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει συνεχής άνοδος του εκπαιδευτικού επιπέδου των γυναικών, εξέλιξη που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διεκδίκηση περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας.
Εντούτοις ο έμφυλος διαχωρισμός στην αγορά εργασίας που, απ’ ό,τι φαίνεται αρχικά, θα «συγκρατήσει» την απασχόληση των γυναικών εγείρει πολλά νέα κρίσιμα ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται, για παράδειγμα, με την επιμονή του χάσματος ανεργίας και του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των φύλων, με τις χαμηλές μισθολογικές αποδοχές των γυναικών, με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Επίσης, ερωτήματα προκύπτουν για τις προοπτικές απασχόλησης των γυναικών στους τομείς Τεχνολογιών Πληροφόρησης και Επικοινωνίας (ΤΠΕ), λόγω των εμποδίων που συνιστούν ο έμφυλος διαχωρισμός στην εργασία και στην εκπαίδευση. Η επιτάχυνση της ψηφιοποίησης δημιουργεί μια αυξανόμενη ζήτηση για εξειδικευμένα άτομα στον τομέα των ΤΠΕ, ζήτηση στην οποία ωστόσο η προσφορά εργασίας των γυναικών υπολείπεται σημαντικά.
Οι ανισότητες επιδεινώνονται στην μετά COVID εποχή
Η «κανονικότητα» στη μετά COVID εποχή, ενώ θα έχει κάνει αρκετά βήματα μπροστά στον ψηφιακό μετασχηματισμό, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια «ιστορική» κρίση με τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες να επιδεινώνονται.
Ειδικότερα για τις γυναίκες, οι επιπτώσεις φαίνεται να είναι ακόμα μεγαλύτερες απ’ ό,τι για τους ανδρες, λόγω της συγκέντρωσής τους σε χαμηλόμισθα επαγγέλματα, σε άτυπες μορφές απασχόλησης, αλλά και σε θέσεις εργασίας κλάδων οι οποίοι επλήγησαν κατεξοχήν από την υγειονομική κρίση. Στο πλαίσιο αυτό ο σχεδιασμός για την ανάκαμψη και την ανασυγκρότηση μετά την πανδημία του κορονοϊού, όχι μόνο θα πρέπει να λάβει υπόψη του τη διάσταση του φύλου, αλλά και να αξιοποιήσει την ψηφιοποίηση για την μεταστροφή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας.
Στόχος είναι η διασφάλιση της ισότιμης ένταξης γυναικών και ανδρών στην αγορά εργασίας, τη δημιουργία καλύτερων και ποιοτικότερων θέσεων εργασίας και την καθιέρωση αξιοπρεπών μισθών.
Πηγή: insider.gr
