Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν, σχετικά με την δυσκολία του μαθήματος της Φυσικής. Χαρακτηριστική η καταγγελία της Ελληνικής Εταιρείας Φυσικής, σύμφωνα με την οποία «φέτος οι εξετάσεις Φυσικής κατέληξαν σε εξετάσεις αντοχής, με θέματα τεχνητά κατασκευασμένα και υπερβολικά φορτωμένα με μαθηματικές πράξεις που δεν αναδεικνύουν τις έννοιες και την ομορφιά της Φυσικής». Στο ίδιο πνεύμα, αλλά με το βλέμμα τρυφερά στραμμένο προς τους άμεσα ενδιαφερόμενους, αυτούς που δοκιμάζονται στα παράλογα -όπως φαίνεται- απαιτητικά αυτά θέματα, ο καθηγητής του Λυκείου Κεραμειών Κεφαλλονιάς και συγγραφέας κ. Ηλίας Τουμασάτος, δημοσίευσε χθες στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook σχόλιο, το οποίο συνοψίζεται σε μία ειλικρινή συγνώμη. Ένα μικρό απόσπασμα:
«Στενοχωριέμαι αφάνταστα όταν βλέπω παιδιά να βγαίνουν από τις αίθουσες των Πανελλαδικών Εξετάσεων με δάκρυα στα μάτια. Όχι, δεν είναι οι μαθητές που δεν προετοιμάστηκαν καλά. Είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες που σ’ όλη τους τη σχολική ζωή προσπάθησαν να είναι συνεπείς, που διάβασαν πολύ και διαπιστώνουν ότι για κάποιους “υψηλούς νόες” του Υπουργείου που βάζουν τα θέματα, η προσπάθειά τους δεν είναι αρκετή. Σήμερα τα θέματα της Φυσικής ήταν 8 σελίδες! Τα θέματα, όχι οι απαντήσεις. Προχθές τα Mαθηματικά δεν παλεύονταν. Ιδιαίτερα οι μαθητές των Θετικών Σπουδών κάθε χρόνο δέχονται απίστευτη πίεση, έχοντας να αντιμετωπίσουν μεγάλη ύλη, άπειρες ασκήσεις και τα… χούγια αυτών που εμπνέονται τα θέματα, για να αποδείξουν τι; Πόσο μεγάλοι επιστήμονες είναι; Συγνώμη από όλους τους μαθητές μου που τόσα χρόνια διαβάζουν, προσπαθούν και αγωνίζονται για κάτι καλύτερο. Κι εμείς τους ρίχνουμε σφαλιάρες, σαν να τους λέμε “Γιατί διάβαζες τόσα χρόνια; Ας έγραφες κι εσύ ένα 5 – φοιτητής θα ήσουνα πάλι. Γιατί να έχεις στόχους;” Αλλά ξέχασα. Στη χώρα τούτη, η αριστεία είναι κακό πράγμα. Συγνώμη, λοιπόν, παιδιά… Αλλά, ξέρετε κάτι; Μην το βάζετε κάτω. Η γνώση, η συνέπεια, η αξία δεν κρίνονται μόνο από ένα γραπτό. Όταν έχεις μάθει να δουλεύεις και να αγωνίζεσαι, η ζωή θα στο ανταποδώσει. Ακόμα και στη χώρα αυτή, που μισεί την προσπάθεια, που δεκαετίες τώρα εξισώνει τα πάντα προς τα κάτω. Βάλτε πείσμα. Ακόμα και με μάτια δακρυσμένα, φιλαράκι, μην ξεχνάς να κοιτάς ψηλά. Και μπροστά.»
