Η πρόσφατη συμφωνία με τους δανειστές, αποτελεί ένα οικονομικό πραξικόπημα σε βάρος του λαού μας. Ο αναγκαστικός συμβιβασμός στον οποίο οδηγήθηκε ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο, συντελέστηκε κάτω από τον ασφυκτικό οικονομικό στραγγαλισμό μίας συμμορίας αδίστακτων εκβιαστών που θεωρούν ως πρώτο εχθρό τους την ίδια την Δημοκρατία.
Η συμφωνία όπως διαμορφώθηκε, μετά από έξι μήνες διαπραγμάτευσης, αποτελεί ένα νέο σκληρό μνημόνιο. H διαπραγμάτευση δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει τα κοινωνικά ισοδύναμα για να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της συμφωνίας, αλλά και να ξεμπερδέψει το συντομότερο με την διαπλοκή, το μαύρο χρήμα, τους διεφθαρμένους μιντιάρχες και τα μεγάλα συμφέροντα.
Είναι ανάγκη να αναλογιστούμε πως η πιθανότητα μίας οριστικής «ρήξης», ενός grexit, δηλαδή μίας άτακτης χρεοκοπίας, είναι ένα υπαρκτό σενάριο που ήταν προσυμφωνημένο στους Ευρωπαϊκούς κύκλους των Δανειστών και απεφεύχθη την τελευταία στιγμή. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφικό για τον λαό μας, με χειρότερα και ίσως μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για την κοινωνία. Η επιλογή μίας άτακτης χρεοκοπίας, όσο κι αν πρόσκαιρα θα έφερνε ανάταση στο λαϊκό αίσθημα, θα μας έφερνε όλους αντιμέτωπους με εικόνες ανθρωπιστικής καταστροφής.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Χάσαμε μια σημαντική μάχη. Αλλά όχι τον πόλεμο. Είναι χρέος μας να ξανασηκωθούμε και να ανασυνταχθούμε.
Η άποψη πως υπάρχει «ενδιάμεσος δρόμος» μέσα στην σφηκοφωλιά της Ευρωζώνης, ή ότι μπορεί να υπάρξουν ακόμη και μνημόνια με ανθρώπινο πρόσωπο, αποδείχτηκαν όνειρα θερινής νυκτός. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επεξεργαστεί σχέδιο απεγκλωβισμού της χώρας από τη μέγγενη που ονομάζεται Ευρωζώνη. Και αυτό θα πρέπει να είναι το άμεσο καθήκον του κόμματός μας.
Ο «ιστορικός συμβιβασμός» με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και ο μετασχηματισμός της Αριστεράς σε «καθεστωτική δύναμη» δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγική υπεράσπισης της εργασίας και αναδιανομής του πλούτου. Η χάραξη των πολιτικών μας γραμμών και της στρατηγικής μας θα πρέπει άμεσα να επανεξεταστούν σε έκτακτο συνέδριο του κόμματος.
Η ενότητα του κόμματός μας και η πίστη μας στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ όπως διαμορφώθηκαν στις καταστατικές και συνεδριακές, προγραμματικές του θέσεις, θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας στο άμεσο μέλλον. Η ευθύνη είναι συνολική και δεν βαραίνει περισσότερο ή λιγότερο κανέναν σύντροφο, καμία ιδιαίτερη άποψη, καμία τάση στο κόμμα. Έχουμε χρέος, νέο καθήκον, να εκπονήσουμε ένα σχέδιο ανάκαμψης, με βάση τις απαιτήσεις των καιρών και τις περιστάσεις.
Με παρακαταθήκη το μεγάλο ΟΧΙ, να κτίσουμε δομές αλληλεγγύης και κοινωνικής οικονομίας. Να βαθύνουμε το ταξικό-κοινωνικό περιεχόμενο του ΟΧΙ ! Να αποδείξουμε πως καλώς απετράπη η αριστερή παρένθεση, να αποκτήσουμε ξανά την αξιοπιστία μας στον κόσμο της εργασίας.
Είναι η ώρα το κόμμα στο σύνολό του, να περιφρουρήσει το ριζοσπαστικό και ενωτικό χαρακτήρα του, τις συνεδριακές του αποφάσεις και τις δεσμεύσεις του απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται συσπείρωση όλων των δυνάμεων που πάλεψαν τα δύσκολα χρόνια της κρίσης , εντός και εκτός του κόμματος. Όχι με ανάθεση αλλά με συμμετοχή! Και με πρώτο γνώμονα την Δημοκρατία και την ιστορία μας.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
