Ο Λιγνάδης καταδικάστηκε, με βαριά ποινή, για δύο κακουργήματα, για δύο βιασμούς. Και θα παραμείνει καταδικασμένος και υπόλογος έως το εφετείο. Αυτή η κατάληξη της πολύκροτης δίκης θα έπρεπε να ικανοποιεί την κοινωνία των πολιτών. Μιας δίκης που αντί να σχολιάσω το αποτέλεσμα ή το ανασταλτικό του αποτελέσματος και μου ζητηθούν πτυχία που δεν έχω, θα διατηρήσω το δικαίωμα να προβληματίζομαι. Δεν γνωρίζω αν φταίνε οι δικαστές ή οι νόμοι. Δεν έχω καμία νομική γνώση. Αυτό που ξέρω είναι πως θα δυσκολευτώ πολύ να βρω κοινό σημείο συνεννόησης με κάποιον που δεν τον προβληματίζει για το τι μήνυμα παίρνουν αλήθεια, άνθρωποι που στο μυαλό τους καλλιεργούν διάθεση και πρόθεση για βιασμό; Προφανώς κάποιοι από αυτούς δεν θα κοιτάξουν την καταδίκη, αλλά πού κοιμάται πλέον ο Λιγνάδης. Και αλήθεια, όταν ένας καταδικασμένος για βιασμό κυκλοφορεί ελεύθερος, νομίζετε ότι είναι εύκολο για κάποιο θύμα να κάνει καταγγελία; Δεν ξέρω τι πιθανότητες έχει να ανατραπεί στο εφετείο η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Δεν ξέρω αν διακυβεύεται κάτι περισσότερο από μια πιθανή μείωση της ποινής που επιβλήθηκε. Ξέρω όμως, ότι ως πολίτης θέλω να εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη και την ανάγκη να νιώθω ότι ζω σε μια ευνομούμενη χώρα, όπου το δικαστικό σύστημα δεν αφήνει ούτε υπόνοια παράδοξου.
Προβληματισμός
