Η μετάλλαξη είναι πολύ πιο μεταδοτική και πλήττει πολύ περισσότερο τα παιδιά, τα οποία όχι μόνο είναι ανεμβολίαστα σε συντριπτικό ποσοστό, αλλά έχουν ήδη χάσει δυο χρονιές με μια αναποτελεσματική τηλεκπαίδευση, που αποσυντόνισε ακόμη και άριστους μαθητές. Ολοι μας όμως θα πρέπει να φοβόμαστε και για την ψυχική φθορά των μαθητών και των φοιτητών. Επειδή λοιπόν το εκπαιδευτικό κενό δεν μπορεί να μεγαλώσει άλλο, τα παιδιά καλούνται να πάνε στο σχολείο και να περιμένουν να νοσήσουν πάνω από τα μισά για να κλείσει η τάξη. Η δυσπιστία πολλών γονιών για εμβολιασμούς, η πλημμελής ενημέρωση, η αίσθηση περί σχολείων-πειραματικών εργαστηρίων που δημιουργεί η πρόβλεψη για κλείσιμο μιας σχολικής μονάδας μόνο αν τα κρούσματα ξεπεράσουν το 50% συν ένα, όλα συνηγορούν ότι οι αγιασμοί δεν αρκούν για να πάει καλά η χρονιά. Χτύπησε το πρώτο κουδούνι, αλλά να μη χτυπήσει συναγερμός. Άνοιξαν τα σχολεία. Αλλά να μην κλείσουν. Να μην αντικατασταθούν για ακόμη μια χρονιά οι σχολικές αίθουσες από παιδικά δωμάτια με απομακρυσμένους υπολογιστές.
Ανοιξαν, αλλά…
