Οι αντιφάσεις για τα μέτρα εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων χωρίς τέλος, πάνε κι έρχονται σε ΦΕΚ που αναιρεί το ένα το άλλο, την ίδια ώρα συνεχίζεται η πολυφωνία και πολυλογία υπουργών στα τηλεοπτικά μέσα που προκαλεί σύγχυση στην κοινωνία. Οι εμβολιασμοί εν τω μεταξύ, παραμένουν στη σφαίρα του προαιρετικού (επί της αρχής), ενώ ταυτόχρονα διεξάγεται μια εκστρατεία πίεσης εν μέσω αντιφάσεων έναντι εκείνων που (λανθασμένα, να πούμε) επιλέγουν τον κίνδυνο της ασθένειας. Η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί, θυμίζει το γνωστό «ολίγον έγκυος»..Ολες αυτές οι απόπειρες «να υποχρεώσουμε, χωρίς να υποχρεώσουμε», μάλλον απέτυχαν. Το πιθανότερο είναι ότι ρίχνουν «νερό στον μύλο» διάφορων αντισυστημικών μορφωμάτων, μια παράπλευρη συνέπεια που όπως πάνε τα πράγματα, δεν θα αργήσει να γίνεται ορατή και στους πολιτικούς συσχετισμούς. Όπως και να είναι, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, η καλύτερη λύση για τη Δημοκρατία και τις αξίες της είναι οι «καθαρές λύσεις» με στερεά, κατανοητή, κοινωνική και επιστημονική θεμελίωση. Και όχι οι «τσιριμόνιες» που επιχειρούν να μετατρέψουν το προαιρετικό σε υποχρεωτικό, που μπορεί να ακούγονται ελκυστικές σε επικοινωνιολόγους και επαγγελματίες ή ερασιτέχνες καταμετρητές του «πολιτικού κόστους».
Ολίγον έγκυος
