Για πρώτη φορά στην ιστορία των Νόμπελ, το βραβείο Λογοτεχνίας δίνεται σε έναν τραγουδοποιό και αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον αιώνιο έφηβο της ροκ Μπομπ Ντύλαν!
Λογοτέχνης είναι μόνο αυτός που γράφει βιβλία; Το ερώτημα είναι τόσο παλιό όσο και η λογοτεχνία, αλλά παραμένει πάντα ακανθώδες.Το να παίζει κανείς με τη γλώσσα, να προκαλεί αισθήματα με τις λέξεις -κάτι που ασφαλώς κάνει ο Ντύλαν- είναι λογοτεχνία, υποστηρίζουν εκείνοι που υπερασπίζονται την επιλογή της Σουηδικής Ακαδημίας. Καιρός ήταν να καταλάβει η επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας πως εδώ και καιρό η ποίηση έχει ξαναγυρίσει στην αρχή της, στην μουσική.
H Σάρα Ντάνιους, μόνιμη γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας επιχειρηματολόγησε για την επιλογή του Αμερικανού τραγουδοποιού για το Νομπέλ Λογοτεχνίας, προσθέτοντας εσάνς από ελληνική ιστορία. «Είναι ένας σπουδαίος ποιητής της αγγλικής γλώσσας, ένας ποιητής που χρησιμοποιεί τη μουσική για να δημιουργεί έννοιες και λέξεις». «Εχετε διευρύνει πολύ τα όρια της λογοτεχνίας, έτσι δεν είναι;» ήταν η -απολύτως λογική- ερώτηση δημοσιογράφου προς την Ντάνιους. «Οχι, δεν τα έχουμε διευρύνει. Αν ανατρέξετε στην ιστορία του ποιητικού λόγου θα δείτε ότι και ο Ομηρος και η Σαπφώ συνέθεσαν ποιητικά έργα που απαγγέλλονταν και τραγουδιούνταν. Σήμερα διαβάζουμε τον Ομηρο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να διαβάζουμε και να ακούμε τα ποιήματα του Μπομπ Ντύλαν. Είναι ένας μεγάλος ποιητής, στη μεγάλη παράδοση της αγγλόφωνης ποίησης». Όχι μόνο έγραψε σπουδαίους στίχους , αλλά διαμόρφωσε μία εποχή , είναι ουσιαστικός εκφραστής μιας ολόκληρης γενιάς.
O ίδιος αποποιείται τον ρόλο αυτό, εκείνος που ποτέ του δεν έπαψε να γράφει μουσική για οργισμένους έφηβους κάθε ηλικίας, για μποέμ τύπους που έχουν δει τη ζωή αλλιώς, για φιλόσοφους του δρόμου, για εραστές όχι μόνο κορμιών, αλλά της ίδιας της ζωής. Μπράβο λοιπόν στην απόφαση να βραβευθεί ο Μπομπ Ντύλαν! Όπως είπε κι ο νικητής: «The times, they are a-changing…»
