Σε μια μικρή αποθήκη χωρίς παράθυρα, μια γηραιά γυναίκα μαζεύει πράγματα που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στα σκουπίδια.
Το μέρος στο οποίο βρίσκεται δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που πραγματικά είναι: ένα μέρος όπου σώζονται ζωές.
Όπως σημειώνει το πρακτορείο Associated Press, η γυναίκα είναι εθελόντρια σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ανακυκλώνει φάρμακα που αποστέλλονται από συγγενείς ασθενών που έπασχαν από καρκίνο και δεν νίκησαν στη… μάχη, φάρμακα που έμειναν πίσω από θύματα εγκεφαλικών επεισοδίων ή βρεφικές τροφές που δεν καταναλώθηκαν. Όλα αυτά δεν πετάγονται, πλέον, στα σκουπίδια. Ανακυκλώνονται έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν από άλλους που τα έχουν ανάγκη.
Μέσω ταχυδρομείου, τις περισσότερες φορές, στέλνονται σε ανέργους που έχουν στερηθεί τη νοσοκομειακή περίθαλψη, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει δημοσίως πως η ελπίδα θα επιστρέψει στην Ελλάδα και κανένας Έλληνας δεν θα βρεθεί στη θέση του χαμένου,
“Υπόσχομαι ότι η ανάπτυξη θα συνεχιστεί με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς”, δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. H πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή, είναι διαφορετική. Όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ του ΑP, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: ένα στα πέντε νοικοκυριά στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα εργαζόμενο, ενώ περίπου τρία εκατομμύρια ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας λόγω παρατεταμένης ανεργίας.
Ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας ήταν ο εμπνευστής του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου που στόχο είχε να παρέχει ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους που έχουν χάσει το δικαίωμα στην περίθαλψη. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 250 εθελοντές που υποστηρίζουν την προσπάθειά του και συλλέγουν φάρμακα και ιατρικό εξοπλισμό, ενώ έρχονται σε επαφή και με νοσοκομεία που επιθυμούν να συνεισφέρουν με ό,τι τους περισσεύει. Όπως λέει ο ίδιος: «Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα δουλεύαμε με αυτές τις συνθήκες. Οι άνθρωποι που έρχονται σε εμάς είναι θυμωμένοι, βαθιά λυπημένοι και ντρέπονται για την κατάστασή τους. Προσπαθούμε να τους φέρουμε ξανά την ελπίδα στο πρόσωπο».
Τη στιγμή που η Ελλάδα, όπως αναφέρουν οι ψυχροί αριθμοί, βγαίνουν εκτός κρίσης, οι κοινωνικές επιπτώσεις της ύφεσης δεν μπορούν να εξαλειφθούν. Οι ειδικοί λένε πως θα χρειαστούν αρκετά περισσότερα χρόνια για να αναστραφεί η κατάσταση. Ο κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, Αλέξανδρος Κεντικελένης σημειώνει πως: «Το χρονικό της κρίσης δεν συμπίπτει με τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης. Η οικονομική ύφεση μπορεί να διήρκεσε έξι χρόνια, αλλά η κοινωνική κρίση θα κρατήσει περισσότερο».
Ο 60χρονος Γιάννης Μπουτσέλης, γραφίστας στο επάγγελμα έχει να δουλέψει τέσσερα χρόνια. «Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και η ψυχολογική κατάσταση που καταρρακώθηκε. Θέλουμε να θρέψουμε τις οικογένειές μας με αξιοπρέπεια, αλλά δεν γίνεται», δηλώνει χαρακτηριστικά. Η μακροχρόνια ανεργία, ειδικά στις νέες γενιές, οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές, ενώ ωθεί τους ανθρώπους σε έξεις που μέχρι πρότινος δεν φαντάζονταν πως θα δοκιμάσουν. Ναρκωτικά, ποτό, αλλά και κατάθλιψη είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Levy Economics στη Ν. Υόρκη, σημειώνει πως δεν είναι ρεαλιστικό να λέει κανείς πως υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης όταν στηρίζεται σε ισχυρές εξαγωγές ανθρώπινου δυναμικού».
iefimerida.gr
