A-τυπος και υπογραμμός: Tο χρέος και η υπόσχεση

Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί… Παγκόσμια Ημέρα Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων σήμερα, για όσους ευτύχησαν να μην έχουν θύμα τροχαίου στο σπίτι τους. Γιατί, όσες οικογένειες έχουν μέλος με αναπηρία εξαιτίας τροχαίου ή ακόμα χειρότερα, έχασαν δικό τους άνθρωπο, δεν χρειάζονται μια ημέρα τον χρόνο για να θυμηθούν. Δεν ξεχνούν, δεν θα ξεχάσουν ποτέ, κάθε μέρα είναι ίδια μέρα, ανυπόφορη…
Παρατηρώντας τα στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ, βλέπει κανείς μόνον αριθμούς. Μαθηματικές πράξεις, προσθαφαιρέσεις, άθροισμα, πότε είχαμε περισσότερους, πότε λιγότερους νεκρούς. Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους, παιδιά που έχασαν τους γονείς τους, αδέλφια που έχασαν τα αδέλφια τους, σύντροφοι που έχασαν τους συντρόφους τους, υπάρχουν μάτια που δεν στεγνώνουν ποτέ… Μέχρι να κλείσουν.
Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι που έμειναν καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο, υπέστησαν ακρωτηριασμούς, άνθρωποι που η ζωή τους άλλαξε σε μια στιγμή. Σε μια κακιά στιγμή. Και ο λογισμός τους όλο και γυρίζει σε εκείνη την κακιά στιγμή… Αν φορούσα κράνος, αν φορούσα ζώνη, αν δεν είχα πιεί, αν δεν είχε πιει αυτός που με χτύπησε, αν δεν είχα περάσει με κόκκινο, αν δεν είχε περάσει ο άλλος, αν είχα σταματήσει στο STOP, αν δεν χρησιμοποιούσα το κινητό μου εγώ, αν δεν το χρησιμοποιούσε ο άλλος, αν, αν, αν…. Αν είχαμε σωστή οδική συμπεριφορά, αν δεν πιστεύαμε ότι τα τροχαία δεν αφορούν εμάς, αν δεν ήμασταν τόσο σίγουροι για τον εαυτό μας όταν κρατάμε τιμόνι, πολλά θύματα τροχαίων ατυχημάτων θα ήταν ακόμα εδώ, πολλά θύματα θα στέκονταν στα πόδια τους.
Οποιος κρατά στα χέρια του τιμόνι, είναι εν δυνάμει θύμα και θύτης τροχαίου. Η μόνη άμυνα είναι η σωστή οδική συμπεριφορά, η σωστή εκπαίδευση.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους δρόμους, για να αντιληφθεί ότι δεν ξέρουμε να οδηγούμε.
Είναι στο χέρι μας, να φροντίσουμε οι επόμενες γενιές να έχουν σωστά πρότυπα για να γίνουν σωστοί και υπεύθυνοι οδηγοί. Οι κακοί οδηγοί γονείς, μεγαλώνουν κακούς μελλοντικούς οδηγούς, νομοτελειακά. Οι επόμενες γενιές πρέπει να μάθουν πώς θα γίνουν υπεύθυνοι οδηγοί και υπεύθυνοι πεζοί, πώς δεν θα παίζουν καθημερινά την ζωή τους κορώνα-γράμματα στην άσφαλτο, πως δεν θα γίνουν αριθμοί στα στατιστικά της τροχαίας.
Αυτό είναι το χρέος και η υπόσχεση σε εκείνους απέναντι σε εκείνους που έφυγαν και σε εκείνους που έρχονται…