ποφάσισε να βάλει στο μενού του νοσοκομείου, όχι νερόβραστο ρύζι ούτε το άνοστο κοτόπουλο, αλλά τα μπιφτέκια ψαριού. Να κάνει τον αρακά, πουρέ και τη σούπα ρεβίθια, φάβα ρεβιθιών. Και στη θέση της σούπας έφερε το βελουτέ.
Συνάντησε αντιδράσεις. Κυρίως έκπληξη, αλλά και επιφυλακτικότητα. Κλήθηκε να δουλέψει με μάγειρες που έβγαιναν στη σύνταξη. Τριάντα χρόνια μεγαλύτερού του. Για εκείνους το νοσοκομειακό γεύμα ήταν αυτό ακριβώς που έρχεται στο μυαλό μας με αυτές τις δύο λέξεις. Για εκείνον φαντασία, δημιουργικότητα, προσφορά.
Ο Ιάκωβος Απέργης είναι σεφ στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Δεν προτιμάει το συγκεκριμένο τίτλο, αλλά δύσκολα θα μπορούσε κανείς να βρει έναν διαφορετικό προκειμένου να υπερτονίσει την αντίθεση ανάμεσα στις λέξεις Δημόσιο Νοσοκομείο – Γκουρμέ Φαγητό – Σεφ. Λέξεις που μεταξύ τους μοιάζουν πλήρως αταίριαστες. Σχεδόν τσακωμένες.
