Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
Λίγο πριν τις γιορτές, ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, μιλάει στην «δ» για όλους και για όλα: για τα ‘ψέματα’ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για τις δημοσκοπήσεις, για το Συνέδριο της Ν.Δ. και για την αποτίμηση της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Τ. Ερντογάν στην Ελλάδα.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Κεφαλογιάννη, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μιλάει για ομαλοποίηση της οικονομίας και δίνει διαβεβαιώσεις ότι μετά τον Αύγουστο του 2018, η χώρα μας θα βγει από την κρίση και θα ξεκινήσουν οι Έλληνες να βλέπουν τα αποτελέσματα στην τσέπη τους και στην αγορά εργασίας. Πόσο εφικτό είναι αυτό;
«Η κυβέρνηση της αυταπάτης σε νέες περιπέτειες». Αυτός θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος της νέας παράστασης επιστημονικής φαντασίας που σκηνοθετεί ο σημερινός επικεφαλής της κυβέρνησης.
Νέες φράσεις εποχής, «επιστροφή στην κανονικότητα», «ομαλοποίηση της οικονομίας», «καθαρή έξοδος από τα μνημόνια».
Η εικονική πραγματικότητα της κυβέρνησης συγκρούεται με τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν η ελληνική κοινωνία και η πραγματική οικονομία. Οι μεγάλοι χαμένοι της κυβερνητικής περιόδου Τσίπρα. Που αυτοαποθεώνεται με κάθε ευκαιρία ότι θα οδηγήσει τη χώρα εκτός μνημονίων. Την ίδια ώρα που έχει υπογράψει σκληρά μέτρα για το 2019 και 2020. Στην ουσία ένα 4ο σκληρό μνημόνιο. Περικοπή συντάξεων 1,8 δις ευρώ το 2019 και μείωση αφορολογήτου 1,8 δις ευρώ το 2020. Που όλες οι συγκλίνουσες πληροφορίες λένε ότι θα εφαρμοστεί ένα χρόνο νωρίτερα το 2019. Μέτρα που θα χτυπήσουν όλους τους Έλληνες πολίτες. Αδιακρίτως.
Αλλά αυτή η κυβέρνηση αυτοθαυμάζεται και αυτοαποθεώνεται και σε ένα ακόμη τομέα. Τον εργασιακό. Τα στοιχεία, όμως, που δημοσίευσε η «ΕΡΓΑΝΗ» για το μήνα Νοέμβριο αναδεικνύουν ότι οι δραματικές εξελίξεις στην αγορά εργασίας συνεχίζονται και αυτόν το μήνα με νέα αρνητικά ρεκόρ.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης έφτασαν στο 58,04%. Ανησυχητική, επίσης, είναι η εικόνα και στο ισοζύγιο ροών μισθωτής απασχόλησης, καθώς το αρνητικό ρεκόρ -39.221 αποτελεί τη χειρότερη επίδοση από το 2011.
Κανονικότητα και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δύο έννοιες ασύμβατες. Που δεν θα συναντηθούν ποτέ.
• Το 2015, η πρώην κυβέρνηση Σαμαρά, έχασε τις εκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε «σημαία» το mail Χαρδούβελη, τον ΕΝΦΙΑ και τους πλειστηριασμούς. Η σημερινή πραγματικότητα ωστόσο, άλλα μαρτυρά….
Αν υπήρχε βραβείο ψεύδους και λαϊκισμού, θα ήταν σίγουρα υποψήφια προς βράβευση τα προεκλογικά συνθήματα ΣΥΡΙΖΑ. Και φαβορί για να ανέβει στην πρώτη θέση του βάθρου, η περίφημη φωτογραφία με το σημερινό επισπεύδοντα των πλειστηριασμών υπουργό Οικονομικών να κραδαίνει εντός του Ειρηνοδικείου Αθηνών πανό με το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Το σύνθημα, της μεγαλύτερης πολιτικής εξαπάτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Που το μόνο που δεν υποσχέθηκε τον Ιανουάριο του 2015 ήταν η αλλαγή της συμπαντικής ισορροπίας. Το «παράλληλο σύμπαν-παράλληλο πρόγραμμα» ήταν εφεύρημα νέας εσοδείας του Σεπτεμβρίου του 2015. Αλλά δεν θα μείνω άλλο στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» που έχει πει η σημερινή κυβέρνηση τότε και που αργότερα τα βάφτισε αυτάρεσκα με περισσή πολιτική αλαζονεία, αυταπάτες.
Δεν μπορώ, όμως, να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι το 2015 δεχθήκαμε ως λαός να καταδικάσουμε την Αλήθεια. Που τότε στα μάτια μεγάλου μέρους φάνταζε καταστροφολογία ή κινδυνολογία. Η Αλήθεια τότε ηττήθηκε. Με βαριά ήττα από το λαϊκισμό. Θα πρέπει, όμως, όλοι μας να μην επιτρέψουμε αυτό να συμβεί ξανά. Γιατί σήμερα κανείς δεν δικαιούται να δηλώσει ότι δεν ξέρει. Γιατί όλοι μάθαμε. Δυστυχώς, παθαίνοντας. Και ως κοινωνία και ως χώρα.
• Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ. προηγείται του Σύριζα σε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εκτιμάτε ότι μέχρι την κάλπη θα ανέβουν κι άλλο τα ποσοστά;
Οι «ηρωικές» δηλώσεις του πρωθυπουργού περί εξάντλησης της τετραετίας θα αποδειχθούν πολύ σύντομα μια ακόμα “αυταπάτη” του Αλέξη Τσίπρα. Η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές μέσα στο 2018. Πιθανότατα τον Ιούνιο ή το αργότερο τον Οκτώβριο. Ο σημερινός πρωθυπουργός θα ποντάρει –ουσιαστικά παίζοντας για άλλη μια φορά την Ελλάδα στο ζαριά- στην προεδρική εκλογή στις αρχές του 2020 για να διακόψει το βίο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Μία οδυνηρή επανάληψη του λάθους του 2009 και του 2014.
Η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που θα προκύψει από τις εκλογές θέλει μπροστά της «καθαρό ορίζοντα», «καθαρό διάδρομο». Για να προχωρήσει απερίσπαστη στο δύσκολο έργο που θα αναλάβει. Την ανόρθωση της χώρας. Και θα πρέπει να κριθεί στο τέλος του βίου της. Πολιτικές λύσεις υπάρχουν. Απαιτείται, πολιτικό θάρρος. Στις κρίσιμες ώρες απαιτούνται καθαρές λύσεις. Και στη Δημοκρατία, την ιστορική ευθύνη την έχει μόνο ο λαός.
Ο πρωθυπουργός πριν λίγο καιρό στην Κρήτη δήλωσε με στόμφο. «Είμαστε εδώ για να κινήσουμε προς τα μπρός το τροχό της ιστορίας». Ξεχνώντας, προφανώς, την εγγενή αδυναμία του. Τόσο τη δική του όσο και της παράταξης που εκπροσωπεί. Καθώς πάντα βρίσκονται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
• Η Ν.Δ. οδεύει στο συνέδριό της. Εσείς, τι περιμένετε από αυτό το Συνέδριο;
Η Παράταξή μας παραμένει βαθιά προσηλωμένη σε Αρχές και Αξίες όπως η Ελευθερία, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η ευημερία των πολιτών.
Η Παράταξή μας με συνέπεια και αποφασιστικότητα υπερασπίζει διαχρονικά την εθνική κυριαρχία και τα εθνικά δίκαια της Πατρίδας μας. Προασπίζει, τη δημόσια ασφάλεια των πολιτών. Γιατί χωρίς ασφάλεια κυριαρχεί ο φόβος. Ο μεγάλος εχθρός της Ελευθερίας.
Η Παράταξή μας με το Σύνταγμα του 1975 επανέφερε την ισονομία και ισοπολιτεία, καταργώντας κάθε διάκριση με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις των πολιτών.
Η Παράταξή μας με συνέπεια στηρίζει την ελεύθερη οικονομία, την ατομική πρωτοβουλία, την υγιή επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής –κόντρα σε όλη την αντιπολίτευση της τότε εποχής- οραματίστηκε και πέτυχε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Και η Παράταξή μας παραμένει και θα παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο της Παράταξής μας. Οι επιλογές της.
Έχουν διαχρονικά δικαιωθεί από την Ιστορία.
Και εδώ καλούμαστε όλοι μας να απαντήσουμε σε ένα εύλογο ερώτημα.
Γιατί ηττηθήκαμε από τη Μεταπολίτευση και μετά στη μάχη των ιδεών;
Η απάντηση απλή και σκληρή για όλους μας.
Κάναμε λάθος. Φοβηθήκαμε, χωρίς λόγο, να δώσουμε τη μάχη.
Να αντιπαρατεθούμε στο λαϊκισμό. Στην ασυδοσία. Στις αλόγιστες παροχές με δανεικά. Που προσφέρουν πρόσκαιρη «ευημερία». Μέχρι την ώρα του λογαριασμού που τον πληρώνουν όλοι. Αδιακρίτως.
Φοβηθήκαμε να βάλουμε φραγμό. Στα εύκολα λόγια που υπόσχονταν τα πάντα. Στα προνόμια κάποιων κρατικοδίαιτων μεγαλοσυνδικαλιστών. Στα αλόγιστα δικαιώματα που αποδυνάμωσαν τις λογικές υποχρεώσεις. Στις κακές νοοτροπίες.
Αλλά τώρα πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Και η Παράταξή μας, η Παράταξη της πατριωτικής ευθύνης, και η κοινωνία. Μαζί. Να σχεδιάσουμε την επόμενη καλύτερη μέρα για την Πατρίδα μας.
Να σπάσουμε αγκυλώσεις. Να κάνουμε τομές και μεταρρυθμίσεις.
Να αφήσουμε πίσω οριστικά λαϊκισμούς και νοοτροπίες που μας πλήγωσαν.
Και το 11ο Συνέδριο μας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο.
Για την οριστική νίκη κατά του Λαϊκισμού.
• Θεωρείτε σωστή την θέση του προέδρου της Ν.Δ. κ. Κυριάκου Μητσοτάκη να μην υπάρχουν συγγενείς στην κυβέρνηση;
Με βάση το Σύνταγμα μας αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού, η επιλογή και ο διορισμός των υπουργών του.
• Πώς αποτιμάτε την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα; Κι από την άλλη, με αυτές τις συνεχείς προκλήσεις, αφήνει περιθώρια για διαπραγματεύσεις σχετικά με την ένταξή της στην Ε.Ε.;
Είναι πολύ σημαντικό, θα έλεγα απαραίτητο, οι χώρες να συνομιλούν σε υψηλό επίπεδο. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι, οι συναντήσεις αυτές να προετοιμάζονται πολύ καλά. Και ο απόηχος της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου προέδρου είναι ότι η συγκεκριμένη επίσκεψη ήταν μάλλον απροετοίμαστη σε διπλωματικό επίπεδο. Με αρνητικά προμηνύματα ήδη από την προηγούμενη μέρα με την τηλεοπτική παρουσία Ερντογάν. Που ονόμασε ευθέως «τουρκική μειονότητα», τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και για μία ακόμη φορά αμφισβήτησε τη Διεθνή Συνθήκη της Λωζάννης. Δύο θέματα που δυστυχώς τα επανέλαβε και την επομένη σε υψηλότατο επίπεδο.
Το Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αποφάσισε το «πάγωμα» των ενταξιακών συνομιλιών ήταν απόρροια των συνεχών προκλήσεων και των απαράδεκτων ενεργειών στις οποίες προβαίνει η τουρκική ηγεσία. Που εντάθηκαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016.
Η Ευρώπη, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από την τουρκική πλευρά, που από το πρώτο δευτερόλεπτο στήριξε τον τουρκικό λαό και καταδίκασε απερίφραστα τους πραξικοπηματίες.
Και δυστυχώς, μετά το πραξικόπημα το μεγάλο πλήγμα στη Δημοκρατία το επέφεραν όχι οι πραξικοπηματίες, αλλά η τουρκική ηγεσία. Που έβαλε τη Δημοκρατία «στο απόσπασμα» με τις συνεχείς δηλώσεις περί επαναφοράς της θανατικής ποινής. Κάτι ανεπίτρεπτο και εκτός της λογικής της δημοκρατικής Ευρώπης.
Παράλληλα, η τουρκική πλευρά που προχώρησε σε διώξεις και συλλήψεις χιλιάδων πολιτών.
Το Κράτος Δικαίου τους τελευταίους μήνες έχει υποστεί βαριά ήττα στην Τουρκία. Ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη, στην ελευθερία έκφρασης, στην ελευθεροτυπία δεν υφίσταται. Έχει παντελώς, χαθεί. Και αυτό όλους μας στην Ευρώπη μας ανησυχεί.
Όπως μας προκαλεί αρνητικά συναισθήματα και η προσφάτως ψηφισθείσα αναθεώρηση του τουρκικού συντάγματος που καθιστά τον εκάστοτε πρόεδρο κάτι σαν «συνταγματικό μονάρχη» με σχεδόν απόλυτες εξουσίες. Ένα νέο σύνταγμα χωρίς τις ασφαλιστικές δικλείδες της ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Αλλά αυτό ειλικρινά που μας προκάλεσε τεράστια αρνητική εντύπωση ήταν η συνεχής προσπάθεια του Τούρκου προέδρου και πολλών Τούρκων αξιωματούχων να αμφισβητήσουν ευθέως το Διεθνές Δίκαιο. Με ιδιαίτερη στόχευση στη Συνθήκη της Λωζάννης που κατοχύρωσε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας και αποτελεί για σχεδόν έναν αιώνα τον πυλώνα ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή.
Ως πρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας θέλω μία Τουρκία ευρωπαϊκή. Πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Μία Τουρκία, κράτος δικαίου. Με δημοκρατικό προσανατολισμό. Όμως, η σημερινή Τουρκία απέχει –φοβάμαι ηθελημένα- από το να χαρακτηριστεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Ανέκαθεν, η Τουρκία λοξοκοιτούσε δυτικά παραμένοντας στην ουσία προσηλωμένη στην ανατολή. Σήμερα, παραμένει βαθιά προσκολλημένη σε ένα εγωκεντρικό μεγαλοιδεατισμό.
