Συνέντευξη στην
Μαίρη Φώτη
Ο 19χρονος Αχμέτ Σατούφ από τη Συρία, μαθητής της Β΄Λυκείου, στις αρχές Δεκεμβρίου βρέθηκε στα κρατητήρια της Ρόδου, έπειτα από την απόρριψη του αιτήματός του για δεύτερη φορά, να του χορηγηθεί άσυλο.
Η περιπέτεια του 19χρονου, συγκίνησε πολύ κόσμο απ΄όλη την Ελλάδα που στάθηκε στο πλευρό του και με την θαρραλέα απόφαση της Α΄ Αστυνομικής Διεύθυνσης Δωδεκανήσου, που απέκλινε από το στενό γράμμα του νόμου, αναγνώρισε ότι ο Αχμέτ αδυνατεί να απελαθεί λόγω κινδύνου επαναπροώθησης και ανέβαλε την επιστροφή του για έξι μήνες. Στόχος, είναι να του χορηγηθεί άσυλο για να μπορεί να εργάζεται, να εγγραφεί κανονικά στο σχολείο και να καταφέρει να ταξιδέψει στη Γερμανία, ώστε να επισκεφθεί την οικογένειά του.
Ο Αχμέτ, είναι στη Ρόδο ολομόναχος και προσπαθεί να επαναφέρει τη ζωή του στην κανονικότητα, μακριά από την οικογένειά του που ζει στη Γερμανία και δεν του επετράπη να την ακολουθήσει.
Μιλώντας στην «δημοκρατική» αναπολεί τις καλές ημέρες στη Συρία, «σκοτεινιάζει» όταν θυμάται τη σημερινή εικόνα της πατρίδας του, ομολογεί ότι κάποιες φορές φοβάται και του λείπει η μαμά του… αλλά δεν έχει σταματήσει να ονειρεύεται, να ελπίζει και να διεκδικεί το δικαίωμα για μια καλύτερη, ειρηνική και πιο ασφαλή ζωή.
• Αχμέτ, πότε ήρθες στη Ρόδο;
Ηρθα πριν από έναν χρόνο και τρεις μήνες.
• Από πού ήρθες;
Ξεκινήσαμε από την Δαμασκό και με πολλές δυσκολίες καταφέραμε να φτάσουμε στο Κας. Από το Κας περάσαμε στο Καστελόριζο και από το Καστελόριζο στη Ρόδο.
• Ηρθες με την οικογένειά σου;
Ναι. Με την μαμά μου, τα τρία αδέλφια μου και την δίδυμη αδελφή μου.
• Πώς ήρθατε;
Με βάρκα.
• Ποια εποχή;
Στις 27 Αυγούστου 2016
• Το θυμάσαι το ταξίδι;
Βεβαίως και το θυμάμαι. Ηταν πολύ επικίνδυνο ταξίδι για όσους ήμασταν μέσα στη βάρκα, δεν ήταν κανονική βάρκα ήταν σαν ψεύτικη. Κάποιοι κόντεψαν να πνιγούν… Με πολλή δυσκολία φτάσαμε τελικά στο Καστελόριζο.
• Και; Τι έγινε εκεί;
Νιώσαμε πολύ χαρούμενοι όταν φτάσαμε στο Καστελόριζο. Η μαμά μου και η αδελφή μου μόλις φτάσαμε εκεί άρχισαν να κλαίνε. Δεν το πιστεύαμε ότι καταφέραμε να φτάσουμε ασφαλείς και σώοι. Το όνειρό μας να φύγουμε από την Τουρκία και να περάσουμε στην Ελλάδα είχε γίνει επιτέλους πραγματικότητα, ήταν απίστευτο… Τώρα πια θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε ένα καλύτερο μέλλον, μια καλύτερη ζωή.
• Μετά;
Μετά ήρθαμε στη Ρόδο, μείναμε για δύο μήνες στα Σφαγεία. Εκεί γνωρίσαμε έναν κύριο από τη Βρετανία που εργάζεται για έναν διεθνή οργανισμό και κάναμε τις διαδικασίες για να μεταφερθούμε σε δωμάτιο το οποίο πληρώνει αυτός ο οργανισμός.
•Ο πατέρας σου πού ήταν σε όλη αυτή τη διαδικασία;
Ο πατέρας μου είναι ήδη, εδώ και περίπου τρία χρόνια, στη Γερμανία.
• Εφυγε πρώτος;
Ναι, ο μπαμπάς μου έφυγε πρώτος. Δεν ήθελε να μας πάρει μαζί του, γιατί ο μπαμπάς μου έκανε ένα ακόμα πιο δύσκολο και πιο επικίνδυνο ταξίδι.
• Σήμερα πού βρίσκονται η μητέρα σου και τα αδέλφια σου;
Είναι ήδη στη Γερμανία.
• Είσαι μόνος σου στη Ρόδο;
Ναι.
• Εσύ γιατί δεν πήγες μαζί τους;
Επειδή εγώ είμαι πια ενήλικας και δεν είναι η ίδια διαδικασία, έτσι μου είπαν.
• Η οικογένειά σου ενώθηκε λοιπόν ξανά, αλλά εσύ δεν τα κατάφερες.
Ναι, ακριβώς έτσι.
• Τι κάνει η οικογένειά σου στη Γερμανία;
Τώρα πηγαίνουν στο σχολείο, για να μάθουν τη γλώσσα ώστε μετά να μπορούν οι γονείς μου να βρουν δουλειά.
• Πόσο καιρό είσαι μόνος σου στη Ρόδο;
Είμαι τρεις μήνες μόνος μου.
• Πού μένεις;
Σε ένα δωμάτιο.
• Ποιος το πληρώνει;
Το πληρώνει ένας Οργανισμός. Δεν έχω κανέναν εδώ να με βοηθήσει.
• Ποιος πληρώνει τα έξοδα σου για φαγητό, για τα ρούχα σου, για τις καθημερινές σου ανάγκες;
Κάθε μήνα η Υπατη Αρμοστεία μου δίνει 90 ευρώ. Από αυτά πληρώνω τα έξοδά μου.
• Πώς είναι η μέρα σου στη Ρόδο; Τι κάνεις, πώς περνάς;
Ξυπνάω το πρωί, πηγαίνω στο σχολείο στο 2ο Γενικό Λύκειο, στο Καζούλλειο. Διαβάζω και προσπαθώ να μαθαίνω τα ελληνικά σιγά σιγά. Σήμερα, καταλαβαίνω πολλά περισσότερα απ΄ότι όταν ήρθα. Με βοηθάει πολύ που πηγαίνω στο σχολείο και ακούω μόνο ελληνικά. Μετά πάω στο δωμάτιο μου, μιλάω με τους γονείς μου στο τηλέφωνο, λέμε τα νέα μας κάθε μέρα. Μαγειρεύω…
• Μαγειρεύεις;
Ναι! Κάποιες φορές αυτά που μαγειρεύω τρώγονται, κάποιες φορές καταλήγουν στα σκουπίδια, εξαρτάται…
• Εχεις φίλους στη Ρόδο Αχμέτ;
Ναι, έχω Ελληνες φίλους. Δεν συναντιόμαστε κάθε μέρα γιατί άλλοι σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο, άλλοι έχουν φροντιστήρια, έχουν όλοι υποχρεώσεις.
• Τι σχέδια κάνεις εσύ Αχμέτ;
Θέλω να βρεθώ με την οικογένειά μου αρχικά.
• Και μετά; Θέλεις να σπουδάσεις για να εξασφαλίσεις μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό σου; Τι ονειρεύεσαι;
Εχω μεγάλα όνειρα, δεν ξέρω όμως αν θα πραγματοποιηθούν.
• Όπως;
Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο, μέχρι τον Σεπτέμβριο έπαιζα και στις ομάδες του «ΔΙΑΓΟΡΑ». Θα ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και να παίξω στην Μπαρτσελόνα, απίθανο βέβαια αλλά θα το ήθελα! Άλλες φορές, σκέφτομαι ότι θέλω να γίνω ντετέκτιβ! Ο μπαμπάς μου ήταν αστυνομικός στη Συρία και θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα, αλλά ως ντετέκτιβ. Αυτά σκέφτομαι, όμως προς το παρόν έχω άλλα πράγματα να κάνω, πρέπει να λύσω κάποια προβλήματα πριν αποφασίσω τι δουλειά θα ακολουθήσω.
• Πώς ήταν η ζωή σου στη Συρία;
Δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Γνωρίζετε τι συμβαίνει, μέσα από τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο εκεί.
• Πόσο δύσκολο ήταν για την οικογένειά σου να τα αφήσετε όλα πίσω, συγγενείς, φίλους, το σπίτι σας, τη ζωή σας για να φτάσετε σε ένα άγνωστο μέρος με αβέβαιο μέλλον;
Πολύ δύσκολο ήταν. Αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή. Πρώτα έπρεπε να φύγει ο μπαμπάς μου, έπρεπε να βρούμε τα χρήματα για να φύγει, δανειστήκαμε.
• Και μείνατε πίσω οι υπόλοιποι πέντε;
Ναι, τώρα είμαστε έξι! Εχω κι έναν μικρό αδελφό πια, μόλις δύο μηνών.
• Τι θυμάσαι από την Συρία;
Τους φίλους μου, το σχολείο μου, το σπίτι μου… Δεν ξέρω τι έχει απογίνει το σπίτι μου σήμερα, δεν έχω ιδέα καν αν έχει μείνει όρθιο. Εχω πολύ καλές αναμνήσεις, είχαμε μια πολύ ωραία ζωή. Όμως δυστυχώς όταν ξεκίνησε ο πόλεμος άλλαξαν όλα. Δεν μπορώ καν να σας περιγράψω με λόγια τι συμβαίνει στη Συρία και πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα. Ο μπαμπάς μου ήταν αστυνομικός και τον απήγαγαν, τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο, του έδεσαν τα χέρια και για να τον απελευθερώσουν του πήραν το αυτοκίνητο και χρήματα. Τον απείλησαν ότι θα τον σκοτώσουν αν δεν τους δίναμε το αυτοκίνητο και ό,τι λεφτά είχαμε, επειδή ο μπαμπάς μου ήταν αστυνομικός και θεωρήθηκε ότι ήταν υποστηρικτής του Ασαντ. Όμως ο μπαμπάς μου έκανε απλώς τη δουλειά του, δούλευε ως αστυνομικός επί 17 χρόνια. Κυνηγούσε τους κακούς και τους έκλεινε στη φυλακή. Αλλά ο στρατός της αντιπολίτευσης θεώρησε ότι ο μπαμπάς μου ήταν με το καθεστώς του Ασαντ και γι αυτό τον απήγαγαν και τον κράτησαν ως όμηρο. Ετσι αναγκάστηκε να φύγει από τη Συρία για να σώσει τη ζωή του και την οικογένειά του, γιατί κινδυνεύαμε όλοι. Ηρθε πρώτα στην Ελλάδα στις 27 Ιουνίου του 2015 και μετά πήγε στην Γερμανία, όταν ακόμα τα σύνορα ήταν ανοικτά.
• Εσείς πώς βρήκατε χρήματα για να κάνετε το ταξίδι από τη Συρία στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα;
Ο μπαμπάς μου τα κανόνισε αυτά, μέσω γνωστών και φίλων.
• Πέρασε λοιπόν ο καιρός και ήρθε η ημέρα που έφυγε η οικογένειά σου από τη Ρόδο κι εσύ έμεινες πίσω…
Ναι. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο δύσκολο ήταν αυτό για μένα. Δεν μπορώ να σας πω πώς ένιωσα όταν ήμουν στο αεροδρόμιο και έπρεπε να αποχαιρετήσω την οικογένειά μου. Ηταν ένα από τα πιο δύσκολα βράδια της ζωής μου το βράδυ αυτό που γύρισα πίσω από το αεροδρόμιο χωρίς την οικογένειά μου.
• Φοβάσαι που είσαι μόνος σου εδώ Αχμέτ;
Κάποιες φορές φοβάμαι, κάποιες άλλες όχι. Όμως όταν πήγα στη φυλακή φοβήθηκα πολύ, φοβήθηκα πάρα πολύ.
• Εχεις αντιμετωπίσει ρατσισμό στη Ρόδο;
Όχι.
• Στο σχολείο τι μαθήματα παρακολουθείς;
Όλα τα μαθήματα, όπως κάνουν και οι Ελληνες μαθητές. Δεν τα καταλαβαίνω όλα, αλλά μέρα με τη μέρα μαθαίνω καινούριες λέξεις.
• Το αγαπημένο σου μάθημα ποιο είναι;
Τα θρησκευτικά.
• Πώς κι έτσι;
Εχουμε έναν εξαιρετικό καθηγητή, είναι ο αγαπημένος μου. Είναι πολύ καλός άνθρωπος. Όταν ήμουν στα κρατητήρια, ήρθε για να μου πει να παραμείνω δυνατός και πως θα είναι δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ.
• Πόσες μέρες έμεινες στα κρατητήρια Αχμέτ;
Εμεινα πέντε μέρες και τέσσερις νύχτες. Το μεσημέρι της πέμπτης ημέρας βγήκα έξω.
• Τι σκεφτόσουν όσο ήσουν στη φυλακή;
Πολλά… Ότι είμαι εγκληματίας, ότι είμαι κακό παιδί… Προσπαθούσα να καταλάβω τι κακό έκανα όσο είμαι στη Ρόδο, ώστε να αποφασίσει το κράτος ότι εγώ έπρεπε να μπω στη φυλακή. Αυτό σκεφτόμουν συνέχεια, τι κακό έκανα, τι λάθος έκανα για να πρέπει να είμαι στη φυλακή μαζί με άλλους ανθρώπους που είχαν κάνει κακές πράξεις, με εγκληματίες. Φοβόμουν που ήμουν μαζί με αυτούς τους ανθρώπους κλεισμένος μέσα στη φυλακή, φοβόμουν για το τι μπορεί να μου κάνουν οι άλλοι κρατούμενοι. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω, να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν ότι εγώ δεν έχω κάνει κακές πράξεις, γιατί πρέπει να είμαι εδώ μέσα;
• Τι πιστεύεις ότι θα σου συνέβαινε, αν τελικά δεν ήταν εφικτό να διακοπεί η διαδικασία της απέλασής σου και έπρεπε να γυρίσεις στην Τουρκία;
Ούτε θέλω να το σκεφτώ αυτό… Είναι εφιαλτικό, τρομερό αυτό το σενάριο. Δεν θα είμαι ασφαλής εκεί. Αν γυρίσω στην Τουρκία, θα μπω στη φυλακή για κάποιους μήνες και από εκεί θα με στείλουν πίσω στη Συρία. Στη Συρία πιστεύω ότι θα με βάλουν φυλακή επειδή το έσκασα από τη χώρα και διέφυγα στην Ευρώπη… Δεν ξέρω, επειδή είμαι μόνος μου φοβάμαι για τι μπορεί να μου κάνουν πίσω στη Συρία. Ισως με αναγκάσουν να μπω στο στρατό, ίσως ακόμα και να χάσω τη ζωή μου, να με σκοτώσουν, δεν ξέρω… Αν γυρίσω πίσω φοβάμαι ότι δεν θα ζήσω για πολύ…
• Θέλεις να πας στη Γερμανία ή σκέφτεσαι να μείνεις εδώ στην Ελλάδα;
Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι θέλω να μείνω εδώ, να μάθω τη γλώσσα, να συνεχίσω το σχολείο να βρω δουλειά… Κάποιες φορές νιώθω μεγάλη μοναξιά και θέλω να γυρίσω στη μαμά μου… Όταν πολλές φορές το φαγητό που μαγειρεύω δεν τρώγεται, σκέφτομαι τη μαμά μου και πόσο ωραία φαγητά μας μαγείρευε όταν ήμασταν όλοι μαζί και θέλω να είμαι με την οικογένειά μου…
• Εχεις συγγενείς που έμειναν πίσω;
Ναι βέβαια, έχω θείους, θείες, ξαδέλφια. Με κάποιους μιλάω κάποιους άλλους τους έχουμε χάσει. Δεν ξέρουμε τι απέγιναν, αν ζουν… Αυτή είναι η καθημερινότητα στη Συρία, δεν ξέρεις ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει κάθε μέρα…
• Τι σου λένε οι συγγενείς σου;
Μου λένε δυσάρεστα πράγματα για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, και για όσα περνάνε οι ίδιοι εκεί. Φοβούνται για τη ζωή τους…
• Όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα ήθελες να πας πίσω;
Βεβαίως θα ήθελα να πάω πίσω στη χώρα μου. Όταν τελειώσει ο πόλεμος θα πρέπει να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας από την αρχή. Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος θα το κάνει;
• Τι θέλεις να πεις στους ανθρώπους που θα διαβάσουν την συνέντευξη;
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Ελληνες, και στους Ροδίτες για όλα όσα έκαναν και κάνουν για μένα. Σας ευχαριστώ όλους και ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά όσους μου συμπαραστάθηκαν όσο ήμουν στη φυλακή, αυτό με βοήθησε να μείνω δυνατός.
