Η λεγόμενη «Κίνηση των 53» του ΣΥΡΙΖΑ απασφάλισε και με ένα πολυσέλιδο κείμενο υπό το μότο «Πάμε αλλιώς» ασκεί δριμύτατη κριτική στην ηγετική ομάδα του κόμματος, τόσο για τη λειτουργία του όσο και για την πολιτική της κυβέρνησης συνολικά. Στο ίδιο πλαίσιο θέτει υπό ανοικτή αμφισβήτηση την ορθότητα της επιλογής της κυβερνητικής συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου, κάνοντας λόγο για «παρά φύσιν» συμμαχίες.
Ουσιαστικά, οι «53» καλούν τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει πολιτική σε μία σειρά από τομείς, σημειώνοντας παράλληλα με νόημα για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, ότι «οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι προϋπόθεση της πειθαρχίας στο όποιο συλλογικό σχέδιο».
Στο κείμενο που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Realnews, oι «53» εκφράζουν την αντίθεσή τους στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, υπογραμμίζοντας πως «οι πολιτικές συμμαχίες δεν μπορούν να ξεπερνούν τη διαχωριστική γραμμή αριστερά- δεξιά». «Σήμερα», τονίζουν, «πρέπει να αξιολογηθεί αυτή η συγκυβέρνηση που πολλές φορές μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών- θετικών μέτρων ή για να υιοθετηθούν συντηρητικές επιλογές».
«Η πορεία προς την έξοδο από τα μνημόνια δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα», σχολιάζουν για το «αγαπημένο» αφήγημα της κυβέρνησης περί ορατής εξόδου από την επιτήρηση των δανειστών. «Οι συνεχείς αξιολογήσεις, οι πιέσεις που ασκούνται με προφανή σκοπό να εκθέσουν την κυβέρνηση της αριστεράς στα λαϊκά στρώματα είναι ακόμα μπροστά μας», υπενθυμίζουν στο Μαξίμου και τάσσονται υπέρ της αναδιανομής προς όφελος των φτωχών και σε βάρος των πλουσίων. Ειδικά για το φλέγον θέμα των πλειστηριασμών που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε «λαιμητόμο» για την κυβερνητική πλειοψηφία, οι «53» κάνουν λόγο για νομοθετική υπεράσπιση και κατοχύρωση της πρώτης κατοικίας για τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα.
Από την κριτική τους δεν μπορούσε να λείψει η σχέση -και οι πρόσφατες κρίσεις της- με την Εκκλησία. Στο σημείο αυτό χαρακτηρίζουν ως αρνητικό παράδειγμα της κυβερνητικής πολιτικής την «αμηχανία μπροστά στις απαιτήσεις της ηγεσίας της Εκκλησίας, καθώς όχι απλώς η κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική στο θέμα του χωρισμού Κράτους- Εκκλησίας, αλλά «έχει ανεχθεί από την ηγεσία της Εκκλησίας να παρεμβαίνει ακόμα και στο ποιος θα είναι ο αρμόδιος υπουργός».
Οξύτατη κριτική ασκείται για τη στάση της κυβέρνησης στο προσφυγικό ζητώντας μεταξύ άλλων την κατάργηση της κράτησης για όλους και όλες του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού εκτός από περιπτώσεις που αποδεδειγμένα έχουν σοβαρή παραβατική συμπεριφορά.
Οι «53» παρεμβαίνουν και στο θέμα της διαφθοράς- διαπλοκής και το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, τονίζοντας ότι αυτό «δεν επιτρέπεται να εξαντλείται στη ρομφαία της κάθαρσης». «Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ούτε το βρώμικο ’89 στην Ελλάδα, ούτε την επιχείρηση ‘καθαρά χέρια’ στην Ιταλία. Το κύριο ζήτημα είναι η δική μας ‘εξουσία’ να αντισταθεί στη διαφθορά και τη διαπλοκή που απειλεί κάθε κυβέρνηση».
Βάλλουν τέλος κατά προσωπικών στρατηγικών και ευκαιριακών σχεδιασμών που όπως λένε εκθέτουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση. Δείτε κάτω το χαρακτηριστικό απόσπασμα:
