Τι είναι το νέο;

Το ζήτημα που αναδεικνύεται σε επαναλαμβανόμενη βάση είναι αυτό της ανανέωσης. Οι έννοιες «νέο», »νέοι», »ανανέωση» είναι κάτι που εν όψει εκλογών θα ακούμε όλο και πιο συχνά. Αν ρίξουμε όμως μια ματιά σε νέους ανθρώπους στελέχη κομμάτων θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως  δεν είναι νέο το νέο σελοφάν, το νέο περιτύλιγμα, η νέα συσκευασία των γνωστών παλιών  »προϊόντων». Δεν είναι νέο ότι έχει μικρή βιολογική ηλικία, με γερασμένα πρότυπα ή παρασιτικές πρακτικές. Ο ηλικιακά νέος που λειτουργεί σαν παλαιοκομματικός, που σκέφτεται κλικαδόρικα, ή που ενεργεί σαν καθεστωτικός είναι χειρότερος από τον γερασμένο ο οποίος κάποια στιγμή θα αποσυρθεί,  ενώ ο νεότερος είναι εδώ, εμπόδιο και θα είναι για μισόν ακόμα αιώνα  για το νέο, για την αλλαγή. Τα παρακάλια των καλοθελητών («αφήστε τόπο για τα νέα παιδιά», «δώστε ευκαιρία στα νέα παιδιά») είναι υποκρισία και σημαίνει ευκαιρία αν το νέο χωράει στο πλαίσιο του Παλού, εάν ουσιαστικά είναι  συνεχιστής του Παλιού. Παραφράζοντας ένα σλόγκαν είναι εύστοχο να πούμε πως «πιο γέρος από τέτοιους νέους πεθαίνεις». Η μπορούμε να θυμηθούμε τοn καιροσκόπο  Αλέν Ντελόν στον «Γατόπαρδο», «If we want things to stay as they are, things will have to change .Ολα πρέπει ν’ αλλάξουν, για να παραμείνουν ίδια, λέει στον Γατόπαρδο Μπαρτ Λάνκαστερ.