Με το άρθρο που ακολουθεί, και δημοσιεύτηκε στο “ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” ο τ. Υφυπουργός Πολιτισμού-Τουρισμού Γ. Νικητιάδης θέτει το ζήτημα της αδράνειας του συνόλου των Ελληνικών Κυβερνήσεων να εκμεταλλευθούν επ’ ωφελεία του Έθνους το Ελληνοαμερικανικό Λόμπι προσεγγίζοντας με υπερκομματικό τρόπο και Εθνικό προσανατολισμό την τεράστια δύναμη των Ελληνοαμερικανών. Το άρθρο του κ. Νικητιάδη έχει ως εξής :
« Να εκμεταλλευθούμε επιτέλους το ελληνοαμερικανικό λόμπι
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την αναζωπύρωση των εθνικών μας θεμάτων, αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ύπαρξη ενός ισχυρού λόμπι της χώρας μας στις ΗΠΑ.
Οι Έλληνες της Αμερικής κατάφεραν τα τελευταία εκατό χρόνια όχι απλώς να επιβιώσουν στην καινούργια τους πατρίδα, αλλά κυρίως να προοδεύσουν και να ξεχωρίσουν σε όλους τους τομείς της κοινωνικοπολιτικής ζωής της δεύτερης πατρίδας τους. Κατάφεραν να διατηρήσουν την ορθόδοξη πίστη τους με μια ισχυρότατη Αρχιεπισκοπή που περιλαμβάνει 540 κοινότητες με τις δικές τους εκκλησίες και τους δικούς τους εκκλησιαστικούς και πολιτιστικούς χώρους, κατάφεραν να διατηρήσουν τον πολιτισμό μας και τη διαρκή επαφή με την πατρίδα μέσα από εκατοντάδες τοπικά σωματεία και ομοσπονδίες, κατάφεραν τον πρώτο δύσκολο καιρό με την ΑΧΕΠΑ να στηρίξουν μεγάλες αγαθοεργές προσπάθειες στην Ελλάδα, κατάφεραν να αναδείξουν πολλά από τα μέλη τους σε σημαντικά αξιώματα (αντιπρόεδρο και υποψήφιο πρόεδρο, γερουσιαστές, βουλευτές), κατάφεραν να ξεχωρίσουν στην επιστημονική κοινότητα με σημαντικούς καθηγητές πανεπιστημίου, πρυτάνεις, κοσμήτορες, ιατρούς, δικηγόρους, ερευνητές κ.ά. και, τέλος, κατάφεραν αρκετοί να κερδίσουν τεράστιο πλούτο που τους καθιστά σημαντικότατους παράγοντες της αμερικανικής πολιτικο-οικονομικής ζωής.
Δεν κατάφεραν ωστόσο κάτι άκρως σημαντικό για τη γενέτειρα ή τον τόπο καταγωγής τους. Δεν κατάφεραν ποτέ να αντιστοιχίσουν την πραγματική τους δύναμη με τη στήριξη των εθνικών συμφερόντων της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Μια απλή ματιά στην επιρροή που έχουν στην Αμερική λόμπι όπως το
εβραϊκό, το αρμενικό, το κυπριακό, ακόμη και το τουρκικό, χωρίς σημαντικό πληθυσμό στις ΗΠΑ, αρκεί για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. «Τις και τι πταίει;». Σε καμιά περίπτωση οι ίδιοι οι Ελληνοαμερικανοί. Αποκλειστικώς υπεύθυνος της αδυναμίας των Ελληνοαμερικανών να επηρεάσουν καταστάσεις στις ΗΠΑ όπως θα μπορούσαν είναι ο εθνικός κορμός. Είναι οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις που ουδέποτε καταστρώσανε ένα μακρόπνοο σχέδιο με συνέχεια και συνέπεια που θα στήριζε προσπάθειες δημιουργίας ενός ισχυρότατου λόμπι αντίστοιχου των πραγματικών δυνατοτήτων των Ελληνοαμερικανών.
Μπορεί η διευκόλυνση της ψηφοφορίας των Ελληνοαμερικανών να αποτελεί (έστω και με τον κουτσουρεμένο τρόπο που έγινε) δημοκρατική κατάκτηση και προσπάθεια να βρεθούν πιο κοντά μας οι ομογενείς μας, αλλά ουδαμώς δεν μπορούν οι κυβερνήσεις και τα κόμματά μας να εξαντλούν το ενδιαφέρον τους για τους Ελληνες της Διασποράς μόνο στο μεγάλο αυτό θέμα.
Ενδεικτικό παράδειγμα του ελλείμματός μας σε ό,τι σχετίζεται με ένα ισχυρό λόμπι στις ΗΠΑ αποτελεί πρόσφατη δημοσίευση (διαφήμιση) πέντε Ελληνοαμερικανών στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Σημαντικότατη κίνηση, όταν μάλιστα το κείμενο της δημοσίευσης εκθέτει την Τουρκία για την πολιτική που ακολουθεί στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, σε ένα έντυπο τεράστιας απήχησης, με εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες, που διαβάζεται ανελλιπώς από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού των ΗΠΑ. Αν διαβάσει ωστόσο κάποιος τον τίτλο της δημοσίευσης, είναι βέβαιο ότι θα μπερδευτεί. «Η Τουρκία και η Ελλάδα μπορούν και πρέπει να ζήσουν μαζί» («Τurkey and Greece can and must live together»). Αυτός είναι ο τίτλος που σε έναν βαθμό καθιστά και την Ελλάδα υπεύθυνη για το ότι «δεν ζούμε μαζί». Προφανώς οι δημοσιεύσαντες το κείμενο δεν είχαν απολύτως καμία τέτοια πρόθεση. Το ίδιο το κείμενο είναι άκρως αυστηρό, θέτοντας την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της πολιτικής της. Ο τίτλος ωστόσο απαλύνει τις ευθύνες της. Τις πταίει; Προφανώς η έλλειψη οιασδήποτε επικοινωνίας των ομογενών μας με το εθνικό κέντρο για την πρωτοβουλία, γεγονός που γνωρίζει επαρκώς ο γράφων.
«Τι πταίει; Ο νοών νοείτω». Εκτιμώ ότι ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι. Οι Έλληνες της Διασποράς αποτελούν εθνικό κεφάλαιο. Το κεφάλαιο αυτό κανείς δεν έχει δικαίωμα ούτε να το αγνοεί, ούτε να παραγνωρίζει τις τεράστιες δυνατότητές του. Το πολύτιμο αυτό κεφάλαιο οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε και να το διαχειριστούμε με εθνικό προσανατολισμό και διακομματική προσέγγιση. Ας σταματήσουμε επιτέλους να εξαντλούμε το ενδιαφέρον μας σε μικρά και επουσιώδη. Ο ελληνισμός στις ΗΠΑ είναι εδώ, δίπλα μας, έτοιμος να στηρίξει κάθε εθνική προσπάθεια, και θα το κάνει ενωμένος. Ας επιδιώξουμε επιτέλους και εμείς, με διακομματική προσέγγιση (το τονίζω αυτό), να χαράξουμε μια μακροχρόνια πολιτική με συνέπεια και συνέχεια. Μια παρόμοια πολιτική με σαφείς στόχους την ενδυνάμωση της ελληνικότητας της Διασποράς και τη στενότερη επαφή μαζί της μόνο καλά θα φέρει για το έθνος».
