«Η κατάσταση στα νησιά είναι κακή, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει λύση, όπως προτείνουν ορισμένοι πολιτικοί. να μεταφερθούν χιλιάδες πρόσφυγες στη Γερμανία» διαμηνύει το Βερολίνο. Για μια ακόμη φορά, έπειτα από την οικονομική κρίση της τρέχουσας δεκαετίας, οι εταίροι μας περιχαρακώνονται σε εθνικές πολιτικές και απλά «αποζημιώνουν» με οικονομικές ενισχύσεις την πλήρη διαχείριση του ζητήματος από την Ελλάδα. Ελλείψει σαφούς και κοινά αποδεκτής μεταναστευτικής πολιτικής, επί της ουσίας μας έχουν στρέψει την πλάτη, κι έχουν αφήσει το μεταναστευτικό στις πλάτες των νησιών , που αν κάτι τα σώζει μέχρι τώρα είναι το περίσσευμα αλληλεγγύης και οι πέραν των δυνατοτήτων τιτάνιες προσπάθειες διαχείρισης της κρίσης από τους κατοίκους αλλά και η υπομονή τους, η οποία φυσιολογικά εξαντλείται. Το 2012 η ΕΕ είχε τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Αλλά η συμπεριφορά της απέναντι στους ανθρώπους στην Ελλάδα- τόσο τους πρόσφυγες, όσο και τους κατοίκους της χώρας, που είναι εξαιρετικά φιλόξενοι- δεν δικαιώνει αυτή την τιμή. Και όπως λέει ο Γ. Αυγερόπουλος, μιλώντας για τη νέα του ταινία «Agora II: Οι Δεσμώτες»: «Ο καθένας στην Ευρώπη κοιτάζει τα συμφέροντα του, κάτι που είδαμε πολύ καθαρά και με το προσφυγικό. Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται για μία οικονομική ένωση, με ένα κοινό νόμισμα. Προσωπικά, επειδή νιώθω Ευρωπαίος πολίτης, θα ήθελα κάτι πολύ παραπάνω. Αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στον ορίζοντα δυστυχώς. Βλέπω αυτό που βλέπουμε όλοι: η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός και όλες αυτές οι θεμελιώδεις αξίες πάνω στις οποίες υποτίθεται ότι βασίστηκε η Ένωση, δεν υπάρχουν πια. Αυτό που υπάρχει είναι το χρήμα. Και με αυτό προσπαθούν να κάνουν τον Ερντογάν να κλείσει την κάνουλα και να μη στέλνει πρόσφυγες. Με αυτά τα λεφτά προσπαθούν να κάνουν εμάς να κρατήσουμε όλους τους πρόσφυγες στο έδαφος μας. Που είναι ο ανθρωπισμός μέσα σε όλη αυτή την εξίσωση;»
Το Νόμπελ Ειρήνης την μάρανε
