• Αναίρεση κατά της Απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου • Η κατηγορούμενη επιμένει στην αθωότητά της • Επικαλείται νομικά σφάλματα, αντιφάσεις και ελλείψεις στην απόφαση του δικαστηρίου
Η υπόθεση που συγκλόνισε τη Ρόδο και απασχόλησε τη γαλλική και ελληνική δικαιοσύνη συνεχίζεται με νέα νομική ανατροπή.
Η 50χρονη ημεδαπή, καταδικασθείσα για άμεση συνέργεια σε απάτη εις βάρος της γαλλικής τράπεζας Société Générale και για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, προσέφυγε στον Άρειο Πάγο, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο την καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλάκισης έξι ετών, αναγνωρίζοντάς της ελαφρυντικά, ενώ πρωτόδικα της είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης δέκα ετών.
Ωστόσο, η κατηγορούμενη ισχυρίζεται ότι η απόφαση του εφετείου περιέχει σοβαρά νομικά σφάλματα, αντιφάσεις και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου.
Οι συνήγοροι υπεράσπισής της κ.κ. Μηνάς Τσέρκης, Μαρίνα Κρανίτη και Νίκος Πατεράκης υπέβαλαν αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο, προβάλλοντας σειρά επιχειρημάτων που αφορούν στην έλλειψη αιτιολόγησης της καταδικαστικής απόφασης, την υπέρβαση εξουσίας από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο και την εσφαλμένη εφαρμογή των ποινικών διατάξεων.
Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου θα καθορίσει εάν η υπόθεση θα επανεκδικαστεί ή εάν θα διατηρηθεί η ετυμηγορία του εφετείου.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η υπόθεση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2008, όταν η γαλλική τράπεζα Société Générale εξαπατήθηκε και μετέφερε το ποσό των 4.680.000 ευρώ σε λογαριασμό που τηρούσε η κατηγορούμενη στην Τράπεζα Κύπρου.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, άγνωστο πρόσωπο, το οποίο εμφανιζόταν ως Michel Fournier, ισχυρίστηκε στη γαλλική τράπεζα ότι βρισκόταν σε διαδικασία αγοράς ακινήτου στη Ρόδο, το οποίο ανήκε στην κατηγορούμενη. Για να στηρίξει τον ισχυρισμό του, παρουσίασε ένα ιδιωτικό προσύμφωνο πώλησης του ακινήτου, το οποίο είχε υπογράψει η 50χρονη.
Το έγγραφο αυτό εμφανιζόταν να μεταβιβάζει ένα διατηρητέο ακίνητο στην Παλιά Πόλη της Ρόδου, γνωστό ως «Σαράι του Πασά», στην εταιρεία Société Générale Deconstruction, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε ο Fournier. Το τίμημα της συναλλαγής φερόταν να ανέρχεται στα 9.000.000 ευρώ, ενώ η προκαταβολή είχε οριστεί στα 4.680.000 ευρώ.
Ο μηχανισμός της απάτης
Ο άγνωστος δράστης, χρησιμοποιώντας το προσύμφωνο πώλησης, κατάφερε να πείσει τα στελέχη της Société Générale ότι επρόκειτο για πραγματική αγορά και ότι το ποσό έπρεπε να μεταφερθεί στην κατηγορούμενη ως πωλήτρια. Η τράπεζα, χωρίς να διασταυρώσει περαιτέρω τα στοιχεία, έδωσε εντολή μεταφοράς των χρημάτων στις 8 Οκτωβρίου 2008.
Το ποσό κατατέθηκε την επόμενη ημέρα (9 Οκτωβρίου 2008) σε λογαριασμό της 50χρονης στην Τράπεζα Κύπρου στη Ρόδο.
Στις 10 Οκτωβρίου 2008, η κατηγορούμενη μετέβη στο τραπεζικό κατάστημα και ανέλαβε το σύνολο του ποσού, τμήμα του οποίου σε μετρητά (1.000.000 ευρώ) και το υπόλοιπο μέσω επιταγών.
Λίγο αργότερα, δέχθηκε τηλεφώνημα από το κύκλωμα που φέρεται ότι την εξαπάτησε, ζητώντας της να επιστρέψει τα χρήματα λόγω “ακύρωσης της συναλλαγής”. Φέρεται ότι ταξίδεψε στην Αθήνα, όπου παρέδωσε 1.680.000 ευρώ σε μετρητά στον Michel Fournier και υποσχέθηκε να επιστρέψει και τα υπόλοιπα.
Τα βασικά σημεία της αίτησης αναίρεσης
Η υπεράσπιση της κατηγορούμενης προβάλλει τρεις βασικούς λόγους για την ακύρωση της απόφασης:
– Υπέρβαση εξουσίας
Το εφετείο πρόσθεσε την επιβαρυντική περίσταση της «κατ’ επάγγελμα» τέλεσης της νομιμοποίησης εσόδων, παρά το γεγονός ότι πρωτοδίκως η κατηγορούμενη δεν είχε καταδικαστεί με αυτή τη διάταξη. Αυτό, σύμφωνα με το νόμο, δεν επιτρέπεται, καθώς η δευτεροβάθμια απόφαση δεν μπορεί να χειροτερεύει τη θέση του κατηγορουμένου.
– Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας
Το δικαστήριο αποδέχεται ότι το ιδιωτικό προσύμφωνο ίσως εστάλη στη Γαλλία, αλλά και ότι δεν εστάλη, δημιουργώντας αντίφαση.
Ο εκπρόσωπος της Société Générale κατέθεσε ότι η τράπεζα δεν έλαβε κανένα έγγραφο από την Ελλάδα και ότι το ποσό εστάλη με βάση εσωτερική τραπεζική διαδικασία και όχι το προσύμφωνο.
Η απόφαση στηρίζεται σε συγκρουόμενα στοιχεία και δεν υπάρχει σαφής σύνδεση ανάμεσα στην πράξη της κατηγορούμενης και στην εξαπάτηση της τράπεζας.
– Εσφαλμένη εφαρμογή του ποινικού νόμου
Η κατηγορούμενη χαρακτηρίστηκε ως άμεση συνεργός, αν και η πράξη της (υπογραφή προσυμφώνου) είχε συμβεί πριν από την τέλεση της απάτης. Νομικά, η άμεση συνέργεια προϋποθέτει αιτιώδη συνάφεια, κάτι που εδώ δεν αποδεικνύεται.
Η υπόθεση δεν αφορά μόνο στην κατηγορούμενη, αλλά εγείρει σοβαρά νομικά ζητήματα για την αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος στην Ελλάδα.
Η 50χρονη συνεχίζει να δηλώνει αθώα, υποστηρίζοντας ότι έπεσε θύμα διεθνούς απάτης και ότι η γαλλική τράπεζα χειραγωγήθηκε από κύκλωμα απατεώνων.
Η δικαστική διαμάχη, λοιπόν, συνεχίζεται, και η τελική απόφαση του Αρείου Πάγου θα έχει καθοριστική σημασία για το μέλλον της υπόθεσης.
