Αμετάκλητη καταδίκη δικηγόρου για υπεξαίρεση

Με απόφαση του Ζ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης που άσκησε μια δικηγόρος της Ρόδου για αναίρεση της υπ’ αριθ. 117/2015 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου.
Η δικηγόρος έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 2 ετών με 3ετή αναστολή.
Κρίθηκε ένοχη υπεξαίρεσης κατ’ εξακολούθηση παρά την απαλλακτική εισήγηση του Εισαγγελέα της έδρας.
Η κατηγορούμενη κρίθηκε συγκεκριμένα ένοχη για το ό,τι με περισσότερες από μία πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος ιδιοποιήθηκε παράνομα ξένα (ολικά) κινητά πράγματα και δη χρήματα που περιήλθαν στην κατοχή της, το δε αντικείμενο είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου:
«Η κατηγορουμένη είναι δικηγόρος και εκμεταλλευόμενη τη γνωριμία της με τον πολιτικώς ενάγοντα του πρότεινε να φροντίσει για λογαριασμό του να αποκτήσει μέσω αναγκαστικών πλειστηριασμών ακινήτων (που όπως υποστήριζε, αυτή γνώριζε εμπιστευτικά λόγω της ιδιότητάς της) την κυριότητα τέτοιων ακινήτων.
Πεισθείς στις διαβεβαιώσεις της ο πολιτικώς ενάγων, της κατέβαλε για την υλοποίηση της συμφωνίας τους στις 29.6.2011, 1.7.2011 και 12.7.2011 αντιστοίχως τα ποσά των 15.000 €, 40.000 €, 50.000 € (προκειμένου δήθεν να συμμετάσχει αυτή σε δημόσιους αναγκαστικούς πλειστηριασμούς για λογαριασμό του στο Ειρηνοδικείο Ρόδου, ενώ ποτέ δεν συμμετείχε σε τέτοιους πλειστηριασμούς).
Τα ανωτέρω ποσά συνολικού ύψους 105.000 € η κατηγορουμένη τα ενσωμάτωσε στην ατομική της περιουσία ως δικό της αγαθό χωρίς δικαίωμα, το δε παραπάνω αντικείμενο είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας.
Ο ισχυρισμός της κατηγορουμένης ότι τα ποσά αυτά έλαβε από τον πολιτικώς ενάγοντα δυνάμει συμβάσεως δανείου και επομένως δεν υπεξαίρεσε ξένα κινητά πράγματα, ελέγχεται ως αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί διότι τα προαναφερόμενα ποσά (συνολικά 105.000 ευρώ) παραδόθηκαν στην κατηγορούμενη όχι ως δάνειο αλλά για την υλοποίηση της ανωτέρω εντολής που της έδωσε να προβεί ως δικηγόρος.
Κατά συνέπεια, πρέπει να κηρυχθεί ένοχη η κατηγορούμενη της αποδιδόμενης σ’ αυτήν πράξης, απορριπτομένων των προβληθέντων απ’ αυτήν ισχυρισμών ως αβασίμων”.
Ακολούθως, με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεώς του. Ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι η ως άνω απόφαση «διέλαβε την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ’ αυτή με πληρότητα και σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της υπεξαιρέσεως, για το οποίο και καταδικάσθηκε η αναιρεσείουσα κατηγορούμενη, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά καθώς και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα περιστατικά αυτά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1 εδ. α’ , 27 παρ. 1 και 375 παρ. 1 εδ. α’ του Π.Κ., τις οποίες εφάρμοσε, χωρίς ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου να τις παραβιάσει με ελλιπή, ασαφή ή αντιφατική αιτιολογία που να καθιστά ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο και να στερεί την προσβαλλόμενη απόφασή του νομίμου βάσεως.
Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους, τα οποία το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έλαβε υπόψη του για να μορφώσει την πιο πάνω κρίση του, ενώ δεν υπήρχε κατά το νόμο ανάγκη αναφοράς και του τι προέκυψε και αποδείχθηκε από το κάθε αποδεικτικό μέσο, ούτε και ανάγκη κατά το νόμο αξιολογήσεως του κάθε αποδεικτικού μέσου και από τις αιτιολογίες της προσβαλλόμενης αποφάσεως, που περιέχονται στο σκεπτικό και στο διατακτικό της, προκύπτει με βεβαιότητα και χωρίς αμφιβολία ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε το σύνολο των αναγνωσθέντων και αναφερομένων στα πρακτικά της προσβαλλόμενης αποφάσεως εγγράφων, καθώς και όλων των άλλων αποδεικτικών μέσων που αναφέρονται κατ’ είδος στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, χωρίς να προκύπτει ότι έγινε επιλεκτική αξιολόγηση κάποιου εκ τούτων ή η μη λήψη υπόψη κάποιου εκ των αναγνωσθέντων εγγράφων».
Ως συνήγορος υπεράσπισής της παρέστη ο κ. Μ. Κουτσούκος.
Την πολιτική αγωγή εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Γιάννης Χαρίτος.