Συνέντευξη στην
Μαίρη Φώτη
Ο Γιώργος Μανουσάκης είναι η χαρά της ζωής! Χαμογελαστός, ευδιάθετος, ευγενής αλλά και χιουμορίστας, έχει καταφέρει πολλά και δηλώνει, κόντρα στην μιζέρια της εποχής, ότι είναι απολύτως ικανοποιημένος από την ζωή του.
Παρ’ ότι γεννήθηκε κωφάλαλος, έχει καταφέρει πράγματα που για άλλους είναι ζητούμενα. Είναι ένας ευτυχισμένος σύζυγος και πατέρας δύο μικρών παιδιών, εγκατέλειψε την πόλη για να ζήσει στο χωριό όπου ασχολείται με την γεωργία και ειναι πρόεδρος στην δημοτική κοινότητα Αρνίθας.
Η συνέντευξη, έγινε με την βοήθεια της αδελφής του Τούλας, η οποία όπως είπε, «ο Γιώργος έχει καταφέρει πολλά περισσότερα από πολλούς αρτιμελείς με την επιμονή του, την όρεξή του και την αγάπη του για τη ζωή και το πρόβλημά του ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο στους στόχους που έθεσε στη ζωή του».
Ο Γιώργος Μανουσάκης σήμερα μιλά για την ζωή του, για τους στόχους του και μας παραδίδει μαθήματα αισιοδοξίας και επιμονής!
• Γιώργο, θέλω να ξεκινήσουμε την συνέντευξη από την καθημερινότητά σου. Πώς είναι η μέρα σου;
Ασχολούμαι με την γεωργία, μου αρέσει πάρα πολύ. Χρειάζεται να πηγαινέρχομαι συχνά από τη Ρόδο αλλά αυτό δεν με απασχολεί γιατί κάνω κάτι που μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ η ζωή στην Αρνίθα.
• Πέρα από τη γεωργία όμως ασχολείσαι και με την πολιτική.
Ναι. Ασχολήθηκα για πρώτη φορά το 2007 με την πολιτική, με δήμαρχο Νότιας Ρόδου τότε τον Μανώλη Σαββή και αντιδήμαρχο τον Γιώργο Πόκκια. Τότε, δύο μήνες πριν από τις εκλογές του 2007 πολύς κόσμος με παρότρυνε να ασχοληθώ με την πολιτική, η απόφαση ήταν ξαφνική. Τελικά κατέβηκα στις εκλογές και εκλέχθηκα. Εκτοτε εκλέγομαι συνεχώς, αυτή είναι η τρίτη θητεία μου, και η δεύτερη ως πρόεδρος. Πρέπει να πω όμως ότι την πρώτη φορά που εκλέχθηκα πρόεδρος, ήμουν πολύ αγχωμένος γιατί θεωρούσα ότι δεν γνώριζα στο βαθμό που έπρεπε, για τα πρακτικά προβλήματα των υποδομών της κοινότητας. Τότε με βοήθησαν πολύ ο Γιώργος Σαββίδης και ο Γιάγκος Τόουλου που με κατατόπισαν για τα πάντα, μου έδειξαν όλα όσα έπρεπε να γνωρίζω για τα προβλήματα της κοινότητας με έμφαση βέβαια στο πρόβλημα της ύδρευσης και της αποχέτευσης.
• Εχεις όμως μια διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους σου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εσύ είσαι κωφάλαλος.
Ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για μένα αυτό. Γεννήθηκα κωφός, αυτό επηρέασε την ομιλία μου, όμως στη ζωή μου έκανα πάντα ό,τι έβαζα στο μυαλό μου.
• Αυτό προκύπτει από όλα όσα έχεις κάνει στη ζωή σου. Πήγες στο σχολείο, έκανες οικογένεια, εργάζεσαι, ασχολήθηκες με τα κοινά. Είσαι ενεργό μέλος της κοινωνίας.
Παρακολούθησα μαθήματα σε ειδικό σχολείο στην Αθήνα για να μπορώ να επικοινωνώ με τους γύρω μου και για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να μετακομίσει όλη η οικογένεια μαζί μου, οι γονείς μου και η αδελφή μου, που με στήριξαν και με στηρίζουν σε κάθε βήμα μου. Γυρνώντας στη Ρόδο συνέχισα να παρακολουθώ μαθήματα μέχρι την τρίτη γυμνασίου. Μετά πήγα σε σχολή του ΟΑΕΔ και αποφοίτησα ως υδραυλικός-ψυκτικός και δούλεψα σε αυτό το αντικείμενο για αρκετά χρόνια.
• Παρέες είχες, έβγαινες έξω;
Ναι, βέβαια. Είχα τη δουλειά μου, είχα τις παρέες μου εδώ στη Ρόδο αλλά αποφάσισα ότι μου άρεσε περισσότερο στο χωριό γι αυτό και μετακόμισα στην Αρνίθα όπου ασχολούμαι με την γεωργία.
• Στο σχολείο ως μαθητής, αντιμετώπισες πρόβλημα με τα άλλα παιδιά;
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τα άλλα παιδιά. Το δημοτικό σχολείο το έβγαλα στην Αμαράντειο και μετά πήγα Γυμνάσιο στην Οικοκυρική. Είχα πάντα φίλους και με κάποιους από αυτούς κρατάμε επαφή μέχρι σήμερα.
• Πώς πέρασες τα χρόνια της εφηβείας;
Ειχα πολύ έντονη κοινωνική ζωή. Εβγαινα έξω με τους φίλους μου για καφέ, για φαγητό, για ποτό. Εκανα πολλά ταξίδια, πήγα πολλές φορές διακοπές! Προσπαθούσα να περνάω ευχάριστα καθημερινά. Ασχολήθηκα και με το ποδόσφαιρο, έπαιξα στην εθνική ομάδα κωφών. Αρχικά έπαιξα στην Ασπίδα Απολακκιάς κι έφτασα να παίζω στην εθνική ομάδα κωφών. Όμως, μετά τον θάνατο της μητέρας μου, το 1998, σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Την χάσαμε πολύ μικρή, ήταν μόλις 46 χρονών.
• Ησουν όμως και το πρώτο παιδί στην Ελλάδα, που υπεβλήθη σε μια πρωτοποριακή για την εποχή επέμβαση, για να αποκτήσεις ένα ποσοστό της ακοής σου.
Ναι, τότε δύο παιδιά κάναμε αυτή την επέμβαση. Εγώ ήμουν το πρώτο παιδί. Εκανα εμφύτευση χιλιάδων ηλεκτρομαγνητικών καλωδίων στον ακουστικό πόρο. Η επέμβαση έγινε στη Γαλλία το 1981, αν θυμάμαι καλά, με υψηλές προσδοκίες ώστε να καταφέρω να ανακτήσω μέρος της ακοής μου και να μπορώ να λειτουργήσω όπως οι υπόλοιποι.
• Απέδωσε αυτή επέμβαση;
Πρακτικά δεν λειτούργησε… Επρεπε να έχω συνέχεια κρεμασμένη στον ώμο μου μια τσάντα, που περιείχε ένα μηχάνημα το οποίο ήταν συνδεμένο με το αυτί μου, πράγμα αδύνατον για ένα υπερκινητικό αγόρι 8 ετών, που παράλληλα έπρεπε να κάνει εντατικά μαθήματα λογοθεραπείας. Οπότε, όχι δεν απέδωσε.
• Λογοθεραπεία τότε στη Ρόδο, πόσο εύκολο ήταν να παρακολουθήσεις;
Εγινε αυτό χάρις στις προσπάθειες γονέων κωφών παιδιών που ίδρυσαν έναν σύλλογο κι έκαναν ό,τι καλύτερο για να έχουν τα παιδιά τους ίσες ευκαιρίες χωρίς να χρειάζεται να μετακομίσουν στην Αθήνα. Σε όλη αυτή την προσπάθεια είχα συμπαραστάτες την μητέρα μου και τον πατέρα μου, οι οποίοι έτρεξαν πάρα πολύ για να δημιουργηθεί η δομή αυτή στη Ρόδο και να μπορώ κι εγώ αλλά και τα άλλα κωφά παιδιά να κάνουν λογοθεραπεία. Ερχόταν κάθε Σάββατο ειδική λογοθεραπεύτρια από την Αθήνα κι έκανε μαθήματα, μέχρι που έγινε μόνιμη δομή στον Αγιο Ιωάννη.
• Πότε άρχισες να επικοινωνείς με τους γύρω σου;
Από μικρός πάντα βρίσκαμε με την οικογένειά μου έναν τρόπο επικοινωνίας. Απλώς τρόπο επικοινωνίας με τους γύρω μου ανέπτυξα όταν ξεκίνησα να φοιτώ στο ειδικό σχολείο στην Αθήνα, περίπου όταν ήμουν 7 ετών που ξεκίνησα να λέω τις πρώτες μου κουβέντες.
• Δεν επιχείρησες να μάθεις την νοηματική γλώσσα;
Όχι, δεν ήθελα γιατί θα έπρεπε να μάθουν και όλοι άλλοι γύρω μου για να μπορούμε να επικοινωνούμε και δεν ήθελα να τους βάλω σε αυτή τη διαδικασία. Προτίμησα να μάθω να διαβάζω τα χείλη.
• Την γυναίκα σου πώς τη γνώρισες;
Η Ιρμα είναι από την Γεωργία. Είχε έρθει στην Απολακκιά όπου μένει μια φίλη της, η οποία είναι παντρεμένη με τον κουμπάρο μου. Την είδα, μου άρεσε πολύ, αναπτύχθηκε μια συμπάθεια κι επιδίωξα η συμπάθεια αυτή να γίνει κάτι περισσότερο και τα κατάφερα.
• Είσαι τολμηρός!
Ναι κι επίμονος! Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να την πείσω, γιατί υπήρχε το πρόβλημα της επικοινωνίας. Πέρασαν πέντε-έξι μήνες μέχρι να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί της. Τελικά, με ένα λεξικό αγγλοελληνικό προσπαθούσαμε και οι δύο να βρούμε μεταξύ μας ένα κώδικα επικοινωνίας και τα καταφέραμε. Ηταν μεγάλη η βοήθεια της φίλης της Ιρμας, Αννας, αλλά και πολλών άλλων, που μας βοήθησαν να έρθουμε πιο κοντά με την σύζυγό μου. Η αδελφή του πρώην αντιδημάρχου του Γιώργου Σαββίδη, η Μαριάνθη, που είναι πολύ καλή μου φίλη με βοήθησε πολύ αλλά και ο Μανώλης ο Σαββής έκαναν ό,τι μπορούσαν! Ηταν πολύ δύσκολη η επικοινωνία. Εγώ, διαβάζω τα χείλη, δεν ήξερα όμως αγγλικά και επιπλέον είμαι κωφάλαλος. Εκείνη δεν ήξερε ελληνικά, καταλαβαίνετε, λοιπόν πόσο δύσκολο ήταν στην αρχή να επικοινωνήσουμε. Καταφέραμε με πολλές δυσκολίες να το ξεπεράσουμε… Ετσι κάποια στιγμή εγώ και η Ιρμα γίναμε ζευγάρι και της ζήτησα να με παντρευτεί.
• Μετά από πόσο καιρό της έκανες πρόταση γάμου;
Μετά από έξι μήνες!
• Πόσο καιρό είστε μαζί;
Από το 2008, κι έχουμε δύο παιδάκια. Το ένα είναι επτά ετών και το άλλο είναι στα πέντε. Ο Νίκος και η Αναστασία! Μου αρέσει η ζωή μου σήμερα, έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και στην Αρνίθα και στην Απολακκιά.
• Τον ελεύθερο χρόνο που έχεις, τι σου αρέσει να κάνεις με τα παιδιά;
Μου αρέσει να ασχολούμαι με την μαγειρική στον ελεύθερο χρόνο μου και προσπαθώ να δημιουργώ διάφορα πιάτα με βασικά συστατικά τα προϊόντα παραγωγής μου. Τα παιδιά μου τρελαίνονται να δοκιμάζουν τα πιάτα μου. Οποτε είμαι στην πόλη πηγαινοφέρνω τα παιδιά από τις δραστηριότητές τους, μια φορά την εβδομάδα πηγαίνουμε μαζί στον παιδότοπο. Τα παιδιά μου τρελαίνονται για την Αρνίθα και περιμένουν πώς και πώς, να πάμε μαζί στο χωριό, τα σαββατοκύριακα, τις διακοπές του Πάσχα και των Χριστουγέννων και το καλοκαίρι.
• Τι άλλο θέλεις να κάνεις που δεν έχεις κάνει ακόμα;
Μου αρέσει η ζωή μου σήμερα, όπως είναι και όλα όσα έχω καταφέρει. Απολαμβάνω την οικογένειά μου, τις παρέες μου, τη δουλειά μου, πηγαίνω για κυνήγι, για ψάρεμα… Όμως με απασχολούν πολύ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα της Αρνίθας. Θέλω να δρομολογήσω λύσεις, να κάνω τη ζωή των συγχωριανών μου καλύτερη. Θέλω να λύσω το πρόβλημα της ύδρευσης, της άρδευσης, της αποχέτευσης και να γίνουν έργα για την αποκατάσταση των δρόμων. Προσπαθώ, πιέζω καταστάσεις για να ασχοληθούν και με εμάς στην Αρνίθα. Θεωρώ ότι επειδή είμαστε μικρό χωριό με λίγους κατοίκους, δεν μας δίνουν σημασία. Το 2007, με αντιδήμαρχο τότε τον Γιώργο Αλεξίου και με τη βοήθεια του υπουργού τότε κ. Αριστοτέλη Παυλίδη, πήραμε χρηματοδότηση 70.000 ευρώ και κατασκευάσαμε τις δεξαμενές νερού 120 κυβικών μέτρων. Επόμενος στόχος ήταν η κατασκευή του αγροτικού ιατρείου που επετεύχθη όταν ο τότε υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος εκταμίευσε 100.000 ευρώ και σε συνεργασία με τον δήμαρχο τότε Μανώλη Σαββή, ολοκληρώθηκε το κτήριο σε οικόπεδο που παραχώρησε η εκκλησία, όμως μέχρι σήμερα εκκρεμεί η άδεια ηλεκτροδότησης από τον Δήμο Ρόδου. Εκτοτε διατηρώ πολύ καλή σχέση με τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο και βρισκόμαστε δύο με τρεις φορές τον χρόνο. Με έχει βραβεύσει κιόλας. Εχω γνωρίσει πολύ κόσμο, συνεργάζομαι με πολύ κόσμο κι έχω μάθει πολλά. Υπάρχουν ακόμα πολλά προβλήματα, όπως είναι η ανεξέλεγκτη βόσκηση από την οποία έχουν καταστραφεί πολλές καλλιέργειες. Επίσης θέλω να πω ότι είναι κρίμα που δεν γίνονται πια τα «Γεωμύλια», η γιορτή της πατάτας, που έφερνε πολύ κόσμο στο χωριό μας και επιπλέον διαφήμιζε το προϊόν αυτό που παράγει ο τόπος μας και είναι εξαιρετικής ποιότητας. Η Αρνίθα μπορεί να έχει λίγους ανθρώπους αλλά έχει πολλά προβλήματα, αρκεί να σας πω ότι πάνω από 20 χρόνια έχουν να γίνουν έργα οδοποιίας, οι δρόμοι μας είναι κατεστραμμένοι. Πιστεύω ότι η δημιουργία του ενιαίου Δήμου δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ΄όσα έλυσε. Ημασταν καλύτερα με τους 10 Δήμους, τουλάχιστον τότε η Αρνίθα απολάμβανε μεγαλύτερης προσοχής και ήταν πιο εύκολο να βρούμε άκρη με τα προβλήματά μας. Οι άνθρωποι στην Αρνίθα είναι αγανακτισμένοι γιατί συσσωρεύονται τα προβλήματα και κανείς δεν ασχολείται με την επίλυσή τους. Εγώ έχω άγχος, προσπαθώ, θέλω να προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ στους συγχωριανούς μου.
• Κλείνοντας την συνέντευξη, τι θα ήθελες να πεις;
Η ενασχόληση με τα προβλήματα της κοινότητάς μου, απαιτεί συνεχή προσπάθεια για την επίλυσή τους. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που μπορείς να στηριχθείς και πραγματικά υπάρχουν πολλοί που έχουν συνδράμει με τα μέσα που διαθέτουν. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον πρώην βουλευτή κ. Β. Υψηλάντη, τον βουλευτή κ. Μάνο Κόνσολα, τους περιφερειακούς συμβούλους κ. Χρήστο Ευστρατίου, Χαρούλα Γιασιράνη, Φιλ. Τριομμάτη, τους αντιπεριφερειάρχες Φιλ. Ζαννετίδη και Χαρ. Κόκκινο, τους αντιδημάρχους κ. Μιχ. Παλαιολόγο, Γ. Πόκκια, τον δημοτικό σύμβουλο κ. Στ. Κυριαζή, τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΡ κ. Αλέξανδρο Μανωλάκη, όλα τα μέλη του τοπικού συμβουλίου Αρνίθας και φυσικά τους υπαλλήλους της δημοτικής ενότητας Νότιας Ρόδου. Και θέλω να πω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε την δική μας ξεχωριστή θέση μέσα στην κοινωνία, την οποία εμείς επιλέγουμε, ανεξάρτητα από το όποιο πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζουμε.
