Η καραντίνα, η κοινωνική απόσταση και ο αυτοπεριορισμός έχουν και τη…θετική τους πλευρά, ωθώντας τον άνθρωπο προς τη δημιουργικότητα και λιγότερο στην απραγία.
Η κα Νάνσυ Τρυποσκούφη, προϊσταμένη του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου του ΔΟΠΑΡ, φιλόλογος, σε συνέντευξή της προς την «δ», δηλώνει ότι η αναγκαστική διαμονή στο σπίτι όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τη δημιουργία, αλλά την πυροδοτεί! Σημειώνει μάλιστα ότι η καραντίνα λειτούργησε ως καταλύτης σε εξελίξεις που ήταν αναπόφευκτες, φέρνοντας ως παράδειγμα την τηλεεκπαίδευση, που όπως υποστηρίζει, αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα, όταν η δια ζώσης διδασκαλία δεν είναι εφικτή.
Η κυρία Τρυποσκούφη διαπιστώνει ότι αυτή η περίοδος μάς απέδειξε ότι η μόνη ελευθερία μας είναι η πνευματική και καταλήγει λέγοντας ότι αυτή η παύση είναι ευκαιρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα. «Πιστεύω ότι τόσο εγώ όσο και οι συνάνθρωποί μου θα γυρίσουμε διαφορετικοί από την κρίση σε όλα τα επίπεδα, σίγουρα προς το καλύτερο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
• Κυρία Τρυποσκούφη, πώς μπορούμε να παραμείνουμε δημιουργικοί μένοντας στο σπίτι; Πώς έχουν συμβάλει η καραντίνα και ο αυτο-περιορισμός στην ανάδειξη νέων μορφών δημιουργικής απασχόλησης για τους ενήλικες και τα παιδιά;
Όσο και αν όλη αυτή η κατάσταση έχει σοβαρό αντίκτυπο στην καθημερινότητα και την ψυχολογία μας, ο πραγματικά δημιουργικός άνθρωπος δεν πτοείται από τις δυσκολίες. Το αντίθετο, εμπνέεται από αυτές και τις κατευθύνει στους στόχους του. Η αναγκαστική διαμονή στο σπίτι πιστεύω ότι όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τη δημιουργία, αλλά την πυροδοτεί. Η ίδια η έννοια της δημιουργικότητας εξάλλου προϋποθέτει την απομόνωση, την περισυλλογή, καθώς και την αμφισβήτηση των βεβαιοτήτων, χαρακτηριστικά που όλοι βιώνουμε σε συνθήκες περιορισμού. Βέβαια, η δημιουργικότητα στον 21ο αιώνα ούτως ή άλλως συνδέεται με δραστηριότητες εντός σπιτιού, χάρη στη χρήση της τεχνολογίας. Για παράδειγμα, δε νοείται συγγραφέας ή μεταφραστής που να αγνοεί τα πολύτιμα γλωσσικά εργαλεία του υπολογιστή, επιστήμονας που να μην έχει πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων, εκπαιδευτικός που να μην εντάσσει τα οπτικοακουστικά μέσα στο σχεδιασμό της διδασκαλίας του, μαθητής που να μην είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο. Όλες αυτές οι δραστηριότητες μπορούν κάλλιστα να αναπτυχθούν στο σπίτι·
Ακόμα και η επικοινωνία για ομαδικές εργασίες είναι εφικτή μεταξύ ανθρώπων που ζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλον, και έχει οδηγήσει σε πολλές υπέροχες συνεργασίες. Θα έλεγα με σιγουριά ότι η καραντίνα βοήθησε τους πιο συντηρητικούς από εμάς να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για τις αρνητικές πτυχές της τεχνολογίας και να πάψουν να τη δαιμονοποιούν!!!
• Πιστεύετε ότι πρέπει να εντάξουμε περισσότερο την τεχνολογία στην εκπαίδευση και σε άλλους τομείς της καθημερινής μας δραστηριότητας;
Πιστεύω ότι η καραντίνα λειτούργησε ως καταλύτης σε εξελίξεις που ήταν αναπόφευκτες. Η τηλεεκπαίδευση, ως απαραίτητο συμπλήρωμα, όταν η δια ζώσης διδασκαλία δεν είναι εφικτή, θα έπρεπε ούτως ή άλλως να προχωρήσει. Αν, για παράδειγμα, κάποιο άτομο με κινητικές ή άλλου είδους δυσκολίες δεν μπορεί να παρευρεθεί στην τάξη, θα ήταν άδικο να του στερήσουμε το δικαίωμα στην παρακολούθηση των μαθημάτων. Επίσης, από τη στιγμή που η τεχνολογία καθίσταται ολοένα και πιο απαραίτητη σε κάθε επάγγελμα, το σχολείο υποχρεούται να εντάξει στη διδασκαλία και την εξοικείωση των μαθητών σε αυτή. Η τεχνολογία άλλωστε επηρεάζει συνολικά τη ζωή μας. Πολλοί ήδη αναλογιζόμαστε, από την εμπειρία μας στην πράξη, γιατί η εργασία από το σπίτι να μην έχει καθιερωθεί, αφού και πιο οικονομική για την υπηρεσία ή την επιχείρησή μας είναι και, σε πολλές περιπτώσεις, πιο αποδοτική.
• Θα λέγατε ότι η πανδημία του κορωνοϊού έχει αναδείξει τελικά αξίες τις οποίες είχαμε παραμερίσει;
Η πανδημία του κορωνοϊού θεωρώ πως έβαλε σε καραντίνα όχι μόνο την φυσική μας ύπαρξη αλλά και την καταναλωτική μας ανάγκη που ως πρότινος μας αυτοκαθόριζε. Και ελπίζω αυτή να είναι μια μόνιμη καραντίνα. Νιώσαμε για πρώτη φορά την έλλειψη της ανθρώπινης επαφής, την αδυναμία μετακίνησης, την «αιχμαλωσία» μέσα στο σπίτι. Αυτή η περίοδος μας απέδειξε ότι η μόνη ελευθερία μας είναι η πνευματική! Αυτή δεν μπορεί να μας την στερήσει κανείς, ούτε ο κορωνοϊός! Επίσης η πανδημία, με την απειλή που έχει ενσκήψει σε όλους, μας έδωσε την ευκαιρία να αναδείξουμε μερικές από τις καλύτερες πλευρές του χαρακτήρα μας, όπως την υπευθυνότητα και την αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο, κάτι που εμένα προσωπικά με γεμίζει με αισιοδοξία. Η αγάπη που θριαμβεύει είναι το μεγαλύτερο κέρδος που αποκομίζουμε από αυτή την περιπέτεια, γιατί όπως άλλωστε έλεγε και ο αγαπημένος ποιητής Τάσος Λειβαδίτης, «Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να ‘χει καρδιά».
• Το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου – ΔΟΠΑΡ είναι γνωστό για το πλούσιο πρόγραμμά των δράσεων που υλοποιεί. Πώς έχετε προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα;
Είναι γεγονός ότι το Κέντρο έχει ταυτιστεί στο κοινό της Ρόδου με την εξωστρέφεια και δράσεις που απαιτούν άμεση επαφή με τον κόσμο. Αυτό όμως που ίσως είναι λιγότερο ορατό είναι τόσο η δουλειά που γίνεται «πίσω» από αυτού του είδους τις δράσεις, όσο και οι υπόλοιπες δραστηριότητές μας (συνεργασίες με διεθνείς φορείς, συμμετοχή σε εθνικά και διεθνή προγράμματα που αφορούν τη γραφή, την ανάγνωση, τη φιλαναγνωσία, την εκπαίδευση και την τέχνη), που εκ των πραγμάτων είναι πιο αθόρυβες. Η υλοποίηση των δράσεων είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, επομένως ούτε η δουλειά μας έχει μειωθεί ούτε και η δημιουργικότητά μας έχει στερέψει. Το αντίθετο μάλιστα, αυτή η παύση λειτουργεί θετικά ούτως ώστε να επανέλθουμε δριμύτεροι με φρέσκιες ιδέες στη μετά τον κορωνοϊό εποχή.
• Κυρία Τρυποσκούφη, κλείνοντας θα ήθελα να μας πείτε, πώς βιώσατε εσείς σε προσωπικό επίπεδο αυτό τον αναγκαστικό αυτοπεριορισμό μας.
Δε θα πω ψέματα, η κοινωνικότητα και η άμεση επαφή με τον κόσμο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά, στην αρχή λοιπόν αυτός ο περιορισμός μού στοίχισε. Αλλά και ο ίδιος ο κίνδυνος, ειδικά για αγαπημένα μου πρόσωπα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, με αναστάτωσε πολύ. Στη συνέχεια όμως, σκεπτόμενη λογικά, μπόρεσα να βάλω τα πράγματα στη σωστή τους θέση και να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου τόσο με τον εαυτό μου όσο και με τους άλλους. Το πιο σημαντικό είναι ότι περνάω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου και είναι πραγματικά υπέροχη η αίσθηση, καθώς μεγαλώνουν και έχουν αναπτύξει τη δική τους προσωπικότητα, να μαθαίνω με τη σειρά μου από αυτά. Οι εποχές κρίσης μας βοηθούν σε μεγάλο βαθμό να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή μας και αναδεικνύουν πτυχές της προσωπικότητάς μας και ικανότητες που ούτε καν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι διαθέτουμε. Πλέον σκέφτομαι θετικά και, αφού η καραντίνα κάποια στιγμή θα λήξει, αυτή η παύση είναι ευκαιρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Πιστεύω ότι τόσο εγώ όσο και οι συνάνθρωποί μου θα γυρίσουμε διαφορετικοί από την κρίση σε όλα τα επίπεδα, σίγουρα προς το καλύτερο.
Χαχα σωστός, αν δεν έχεις μια λόγω χρεών και σε κυνηγάν τα χρέη και έχεις μια κυβέρνηση που δεν έχει βοηθήσει τον κόσμο ακόμα το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμστο ήταν ότι καθίμενοι στην οικία μας θα πλέαμε σε πελάγη δημιουργηκότητος,.,.,. έλεος πια.
Η αναγκαστικη διαμονή ειναι μια εξαιρετικη ευκαιρία γι αυτούς που θα ήθελαν λιγο καιρο για να φιλοσοφισουν, αλλα καθόλου καλή γι αυτούς που θέλουν να βγαλουν τα προς το ζειν. Θα ηταν και για έμενα μια καλή ευκαιρία να εξαιτασω αν πραγματι αξιζει κανεις να ζει η να μην ζει , αλλα όταν δεν έχεις να πληρωσεις τα χρεοι σου , αυτά ερχονται σε δεύτερη μοίρα.