Τελευταία, γίνεται πολλή κουβέντα για εθελοντισμό. Δεν μπορεί παρά να επικροτεί κάποιος γενικά το έργο των εθελοντών που προσφέροντας την προσωπική τους εργασία βοηθούν το κοινωνικό σύνολο.
Πως να μην συγχαρεί κανείς τον Ερυθρό σταυρό ή στους διασώστες που βάζουν τη ζωή τους μερικές φορές σε κίνδυνο για να προσφέρουν ακόμα και στο εξωτερικό εκεί που υπάρχουν ιδιαίτερες ανάγκες; Τους γιατρούς που πάντα και όχι μόνο τώρα στην δύσκολη αυτή περίοδο, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους;
Τέτοια παραδείγματα ανιδιοτελών ανθρώπων που πραγματικά προσφέρουν και δεν τους παίρνει είδηση κανείς, υπάρχουν πολλά.
Όμως, μην ξεχάσουμε τι σημαίνει και πρεσβεύει η πολύ σημαντική έννοια του εθελοντισμού. Όταν φορείς επιφορτισμένοι με το καθήκον της καθαριότητας, καλούν τον κόσμο να καθαρίσει και να τους δείξει! σε ποιες περιοχές έχει σκουπίδια, χωρίς κανείς τους να νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί, για το πως έφτασε μεγάλο κομμάτι του νησιού σε αυτή την κατάντια, κάτι δεν πάει καλά.
Το πλατύ χαμόγελο των κρατικών λειτουργών τα λέει όλα. Ανακουφισμένοι από την μετάθεση των ευθυνών τους στους πολίτες και ικανοποιημένοι από την προβολή τους στα ΜΜΕ, παρακολουθούν τη δουλειά που έπρεπε να έχουν κάνει αυτοί, να γίνεται από άλλους.
Πάμε στην παραλία να μαζέψουμε τα σκουπίδια. Και από πίσω ο αντιδήμαρχος καθαριότητας με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά να επικροτεί την «δράση».
Και είναι οικτρό, το ότι, όλοι επικαλούνται την κρίση, βαφτίζουν αλληλεγγύη και εθελοντισμό τα πάντα, «χτυπώντας» το ευαίσθητο θυμικό αυτό το διάστημα όλων μας, αφού πριν μας έχουν ενοχοποιήσει καταλλήλως.
Γιατί ναι! φταίνε οι πολίτες που ότι τους περισσεύει το πετάνε στο διπλανό δασάκι, αλλά αυτό, δεν έγινε τα τρία τελευταία χρόνια.
Γινόταν και όταν οι πακτωλοί από τα ΕΣΠΑ γέμιζαν τα ταμεία, και το προσωπικό περίσσευε.
Τότε, δεν βρήκες αρμόδιε κονδύλι για να μαζέψεις με εργολαβία ότι μάζεψε η αδιαφορία σου απέναντι σε τέτοια φαινόμενα;
Και τι έκανες τόσα χρόνια, να εκπαιδεύσεις τους πολίτες σου και να πάρεις όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για να μην ξανασυμβούν;
Και πως νομίζεις πως θα εκπαιδεύσεις στην ιδέα του εθελοντισμού ή του σεβασμού στο περιβάλλον; Με το να μαζεύεις σχολεία μια φορά τον χρόνο να καθαρίσουν παραλίες;
Και φυσικά (και αυτό είναι το χειρότερο) δεν πρόκειται να κάνει τίποτε ούτε τώρα, ώστε να μην ξανάρθει σε αυτή την κατάσταση η παραλία ή το δάσος.
Ας είναι καλά οι εθελοντές…
Με άλλα λόγια, καλείται ο πολίτης να κάνει τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι, που πληρώνονται για αυτόν ακριβώς το λόγο! Θα μου πεις και τι προτείνεις;
Τίποτε δεν θα καθαριστεί, ούτε με θεωρίες, ούτε φυσικά από τις “αρμόδιες” υπηρεσίες, εδώ που έχουμε φτάσει. Να συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στη βρώμα γκρινιάζοντας;
Όχι βέβαια. Θα ήθελα όμως, η παρέμβαση των εθελοντών να κόβει το γέλιο των δημάρχων, αντιδημάρχων και λοιπών ανεύθυνων.
Ναι, να πάμε να καθαρίσουμε και από πίσω τα ΜΜΕ, να καταγράφουν την κατάντια και να βρεθεί ένας δικηγόρος να καταθέσει αγωγή στον τοπικό άρχοντα!
Τα στοιχεία που θα συλλεχθούν κατά τον καθαρισμό αρκούν! Να δεις πως κόβεται το χαμόγελο του «κρατικού λειτουργού»…
Ναι, πάμε να καθαρίσουμε την παραλία ή το άλσος. Όμως τα σκουπίδια, όχι στη χωματερή, αλλά στο Δημαρχείο! Φαντάσου μόνο τα περιποιημένα παρτέρια του Δημαρχιακού μεγάρου, διακοσμημένα με χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, παλιά πλυντήρια και βρώμικες κάλτσες που πριν λίγες ώρες κοσμούσαν το αλσάκι που έπαιζε το δικό σου παιδί!
Να προβληθεί η ανεπάρκεια των εκλεγμένων, ώστε να πάψει η αδιαφορία, να αναγκαστούν να οργανωθούν και να δουλέψουν.
Και όταν ο πολίτης παίρνει τηλέφωνο, είτε να τους ενημερώσει για κάποια σκουπίδια πεταμένα, είτε για να ρωτήσει πότε να βγάλει το παλιό του ψυγείο έξω για να περάσει η υπηρεσία του Δήμου να το πάρει, να μην τον γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Ναι, να καθαρίσουμε και να τους βεβαιώσουμε πως σε λίγο καιρό θα ξανάρθουμε να δούμε εάν είναι το ίδιο καθαρά όπως τα αφήσαμε.
Ο ενεργός πολίτης δεν πρέπει να γίνεται εργαλείο που στηρίζει την αδιαφορία των κρατικών «λειτουργών», αλλά να συμμετέχει ώστε να διορθώνονται τα κακώς κείμενα.
Αν αυτό σημαίνει να πάρει τον κασμά και να αρχίσει να σκάβει, να σκάψει.
‘ Ομως, θα πρέπει να αναρωτηθεί παράλληλα, γιατί πρέπει να σκάβει, εκεί που υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται για αυτή τη δουλειά.
Πρέπει να προβληματίζεται, όχι μόνο πως θα διορθωθεί το πρόβλημα, αλλά και πως θα αποτραπεί η διαιώνισή του.
Ακόμα και εάν δεχτώ πως ο καταμερισμός ευθυνών είναι συχνά από δύσκολος έως αδύνατος, το θέμα δεν είναι τόσο η τιμωρία των υπευθύνων, αλλά η αποφυγή επανάληψης, διαιώνισης του προβλήματος.
Θέλεις να προσφέρεις, ψάξε που θα το κάνεις πρώτα, σε ποιον τελικά προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Γιατί κυκλοφορεί και το φαινόμενο «δράσεων» με κομματικές ομπρέλες.
« Δράσεων» που επιδοτούνται από κοινοτικά προγράμματα και εξαντλούν την ευαισθησία τους ( και το κοινοτικό πρόγραμμα) για το περιβάλλον, σε ζωγραφιές από παιδάκια.
Προχθές, στο διαδίκτυο, τσακωνόντουσαν «δράσεις», ποιας ήταν τα… παιδιά που καθάρισαν κάποιες παραλίες.
«Εμείς» έλεγαν οι μεν, όχι «εμείς» οι άλλοι και τα παιδιά στη μέση…
Εθελοντής είπαμε, όχι βλάκας.
Όσο τρέχεις να καθαρίσεις, να προσφέρεις, να κλείσεις τα κενά, σιωπώντας όλο τον υπόλοιπο καιρό, βοηθάς στη διαιώνιση του προβλήματος.
Οι υπεύθυνοι κρατικοί λειτουργοί εν τω μεταξύ θα σου χαμογελούν και θα σε χτυπούν ικανοποιημένοι στην πλάτη και οι «δράσεις» θα τσακώνονται ποιας είσαι.
Υ.Γ. Και ναι αυτή είναι παιδική «χαρά» (και δυο τρομάρες) στις φωτογραφίες που περιμένει τι άλλο; Τους εθελοντές φυσικά…
