Εντός και εκτός τειχών

Ένα 13χρονο αγόρι, έβαλε τέλος στη ζωή του το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Οι περισσότεροι συμμαθητές του κάνουν λόγο για άγριο μπούλινγκ  που δεχόταν το 13χρονο αγόρι αφού, όπως αναφέρουν: «τον πείραζαν συστηματικά κάποια παιδιά». «Του πετούσαν νεράντζια στο σχολείο, τον έφτυναν, του πετούσαν νερό και του έλεγαν  «θα σε μαχαιρώσω». «Του το έκαναν αυτό επειδή δε θα σήκωνε ποτέ χέρι να χτυπήσει κάποιον. Ηταν πολύ ήρεμο παιδί» Την ίδια ώρα τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ, δείχνουν  ότι τα πράγματα έχουν αγριέψει, αφού αυξήθηκαν κατά 52% μέσα σε ένα μόλις χρόνο οι «άγουροι» δράστες βίαιων επιθέσεων, κάτω των 14 ετών. Η Ελληνική Αστυνομία κατέγραφε το 2021 μια υπόθεση ξυλοδαρμού με ανήλικους δράστες, κάθε δύο μέρες. Αρκετά από τα βίαια περιστατικά, τα οποία παρουσιάζουν τον τελευταίο χρόνο αύξηση που ξεπερνάει το 16%, καταγράφηκαν μέσα σε σχολικά συγκροτήματα, στα πλαίσια ενός ανησυχητικού κύματος μπούλινγκ. Τους τελευταίους μήνες, αρκετές υποθέσεις σχολικού εκφοβισμού είδαν το φως της δημοσιότητας, ενώ δεν ανήκουν στο μακρινό παρελθόν οι αυτοκτονίες παιδιών που δεν άντεξαν το βάρος του μπούλινγκ  που δέχονταν διαδικτυακά ή από άλλα παιδιά. Ενδεικτικό των βίαιων τάσεων που καταγράφεται σε αρκετούς νεαρούς μαθητές είναι το γεγονός ότι το προηγούμενο χρόνο έχουν καταγραφεί 62 δράστες ξυλοδαρμών, ηλικίας μόλις… 8 έως 14 ετών, αριθμός που αυξήθηκε κατά 52% μέσα σε ένα μόλις χρόνο. Είναι όμως το μπούλινγκ ένα φαινόμενο που εμπίπτει μόνο στη σχολική ζωή ή έχει άμεση συνάφεια με τη ζωή εκτός των τειχών του σχολείου; Σε μια κοινωνία όπου η βία αποτελεί γενικευμένο φαινόμενο δεν μπορεί ο σχολικός εκφοβισμός να μελετάται με «στεγανούς» όρους. Το μπούλινγκ δεν είναι πρόβλημα ενός παιδιού, μιας οικογένειας, ούτε ενός σχολείου ή ενός εκπαιδευτικού. Είναι συστημικό πρόβλημα. Εχει να κάνει και με το πώς φερόμαστε κοινωνικά σε αυτόν που αντιλαμβανόμαστε ως αδύναμο. Τα παιδιά, βλέπουν τι κάνουν οι γονείς, οι συμμαθητές τους, τι κάνει μια ολόκληρη κοινωνία. Το να μιλάμε για το μπούλινγκ σαν να είναι ένα πρόβλημα που αφορά μόνο το σχολικό περιβάλλον, σε μια κοινωνία στην οποία ούτε η ισοτιμία ούτε οι ίσες ευκαιρίες ούτε ο σεβασμός στην οποιαδήποτε διαφορετικότητα και ποικιλομορφία είναι καθημερινότητα, είναι υποκριτικό.