Το σημερινό (17/5/2023) παράδειγμα με τον ξεσηκωμό των ομπρελάδων στη Ρόδο ακολούθησε τον ξεσηκωμό των οδηγών ταξί πριν μερικές μέρες που στη συνέχεια θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν κι άλλα επαγγέλματα μικρών επιτηδευματιών εφόσον δεν υπήρξε η κατάλληλη μέριμνα από τους κοινωνικούς εταίρους για τη διαφύλαξή τους από το νέο οικονομικό καθεστώς που φέρνει η μεγάλη χίμαιρα της παγκοσμιοποίησης.
Πολλές φορές ήρθαμε αντιμέτωποι με διαμαρτυρίες συμπολιτών μας που αγωνιούν να επιβιώσουν έναντι των δυσβάσταχτων οικονομικών υποχρεώσεων και περιμένουν είτε να εργασθούν στην περίοδο της καλοκαιρινής σεζόν είτε εποχιακά. Να θυμηθούμε στο παρελθόν σχετικά με τις διαμαρτυρίες που έγιναν μέχρι να λειτουργήσει γνωστό πολυκατάστημα από τα μικρομάγαζα της γειτονιάς .
Το ερώτημα είναι μιας και φρόντισαν κάποιοι να κατηγορήσουν πάλι και να δείχνουν πρόσωπα και καταστάσεις κατά πόσο είναι θωρακισμένη η κοινωνία μας και δη το κοινωνικό σύνολο ή οι μικροοικονομίες στις περιοχές της Ρόδου και στους διάφορους οικονομικούς τομείς είτε αυτοί λέγονται εστιατόρια, είτε μικρομάγαζα, είτε ταξί, είτε ομπρελάδες, είτε ψαράδες απέναντι στην οικονομική χίμαιρα της παγκοσμιοποίησης.
Είναι αυτά που έχουν ειπωθεί από επιφανείς οικονομολόγους και στατιστικούς και ανθρώπους που ασχολούνται με την κοινωνιολογία αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά αν το πρόβλημα δεν μας χτυπήσει την πόρτα.
Το ερώτημα που τέθηκε σήμερα σε σχέση με τον Νόμο που δίνει την προτίμηση στο θέμα των θέσεων των ομπρελάδων στις παραλίες είναι γιατί δεν λειτούργησαν τα αντανακλαστικά των κοινωνικών εταίρων δλδ των όσων λαμβάνουν τις αποφάσεις ώστε να δοθούν οι σχετικές οδηγίες και να διασφαλισθούν αυτές οι κατηγορίες επαγγελμάτων που στην τελική δίνουν ζωή σε κατηγορίες επαγγελματιών που εργάζονται εποχιακά ώστε να μην υποστούν κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό οι οικογένειές τους, έστω με διάφορα κριτήρια προτίμησης.
Μιλάμε δηλαδή ότι θα έπρεπε να έχει ήδη προβλεφθεί ότι αυτό το μικρό ποσοστό επαγγελματιών φυτοζωεί τους χειμερινούς μήνες όπου δεν υπάρχει ίχνος οικονομικής δραστηριότητας για αρκετούς μήνες. Γι αυτό άλλωστε έχουν αφανισθεί και πολλά άλλα επαγγέλματα από τα νησιά μας..
Το ίδιο πρόβλημα με αυτό που ήρθαν αντιμέτωποι σήμερα 17/5/2023 οι ομπρελάδες αντιμετωπίζουν και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι όπως οι οδηγοί ταξί, οι εστιάτορες που έχουν διαμαρτυρηθεί άπειρες φορές για τα all inclusive και πολλοί άλλοι.
Κι αυτό φυσικά δεν είναι πρόβλημα των μεγάλων οικονομικών παραγόντων που ελέγχουν το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και προσδοκούν ν’ αποφέρουν περισσότερο κέρδος στις επιχειρήσεις τους. Είναι πρόβλημα της κοινωνίας μας που ξεκινάει από την βάση και καταλήγει στην κορυφή δλδ από τον απλό πολίτη μέχρι αυτόν τους εκάστοτε διοικούντες ή όσους λαμβάνουν αποφάσεις ή συντάσσουν νόμους και δεν λαμβάνουν μέριμνα για τους υπολοίπους.
Ο Χάρυ Τρούμαν, αμερικανός πρόεδρος είπε κάποτε «‘Όταν ο γείτονας χάνει τη δουλειά του, βρισκόμαστε σε οικονομική ύφεση. Όταν τη χάνω εγώ, βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση» και ο Λάο Τσε (Κινέζος φιλόσοφος) είπε «Να βλέπεις το όφελος του γείτονα σαν δικό σου όφελος, και την απώλεια του γείτονα σαν δική σου απώλεια». Σήμερα ήταν οι ομπρελάδες, αύριο θα είναι κάποιος άλλος..
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Π. Αιγαίου
