Κίνδυνος για το δημοτικό σχολείο Διαφανίου- Προβληματικές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες- Ελλείψεις βασικών υποδομών
Η Κάρπαθος, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, χαρακτηρίζεται από διεθνή μέσα ενημέρωσης ως ένας επίγειος παράδεισος.
Πρόσφατα η βρετανική Daily Mail συμπεριέλαβε το νησί ανάμεσα στους 14 εναλλακτικούς προορισμούς από όλο τον κόσμο που διαθέτουν τη γοητεία του διαφορετικού και ανεξερεύνητου και έχουν «παραβλεφθεί» ή «υποτιμηθεί» από τον μαζικό τουρισμό.
Το National Geographic ενέταξε την Κάρπαθο στην ετήσια καθιερωμένη λίστα του με τους 25 πιο συγκλονιστικούς προορισμούς του κόσμου για το 2023. Είναι η μοναδική περιοχή της Ελλάδας που συγκαταλέγεται στη λίστα.
Στο οδοιπορικό του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, με αφορμή τις εκλογές στην Ελλάδα, αναδεικνύεται η κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι του νησιού.
Το πρόβλημα του δημοτικού σχολείου
Στο Διαφάνι το δημοτικό σχολείο φιλοξενεί μόλις δύο μαθητές, τον 11 χρονο Βασίλη και τον 8χρονο Μαρίνο. Και οι δύο ζουν στην Όλυμπο.
Μετακινούνται με λεωφορείο. Η δασκάλα τους τους περιμένει, παίρνει τα σακίδια τους και οι τρεις ανεβαίνουν στο σχολείο που βρίσκεται σε ύψωμα, με θέα τη θάλασσα.
Στη δεκαετία του 60 στο δημοτικό πήγαιναν περίπου εξήντα μαθητές.
Τώρα το σχολείο μπορεί να κλείσει μετά το καλοκαίρι.
Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ο Βασίλης θα πρέπει να πάει στο γυμνάσιο στην Όλυμπο μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του και άλλους επτά μαθητές.
Ίσως εκεί θα χρειαστεί να πάει και ο Μαρίνος, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ μικρός.
Η νεαρή δασκάλα, Θεοδώρα Κουκουρίκου, που διορίστηκε εκεί τον περασμένο Σεπτέμβριο, εξηγεί την αναγκαιότητα λειτουργίας του δημοτικού σχολείου.
«Το βόρειο άκρο της Καρπάθου έχει μόνο ένα σχολείο και αυτό είναι το Διαφάνι. Κρατάνε τις θερμοπύλες. Όπως και τα άλλα μικρά μονοθέσια σχολεία, είναι πολύ σημαντικό να μείνουν ανοιχτά είτε είναι στους Αρκιούς, είτε είναι στο Αγαθονήσι, στην Τέλενδο. Όλα αυτά τα παιδιά δίνουν πνοή ζωής στο νησί και κρατάνε ζωντανή την εκπαίδευση και τον ελληνισμό», υπογραμμίζει η εκπαιδευτικός.
Στην Όλυμπο η μητέρα του Βασίλη, υπογραμμίζει την ανάγκη να παραμείνει το δημοτικό σχολείο ανοιχτό.
«Και ό,τι ζητάμε να προσπαθήσουν να μας το υλοποιούν. Όπως αυτό τώρα με το σχολείο, κάνουμε αγώνα να κρατηθεί εδώ το δημοτικό, να κρατηθούν τα παιδάκια», σημειώνει η Μαρίνα Λεντάκη.
Η κόρη της Άννα λέει πως η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα κάνει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο νησί για να δημιουργήσουν οικογένεια. Κι έτσι δεν θα υπάρχει κίνδυνος να κλείσει το σχολείο.
«Να υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας γιατί αν έχουμε θέσεις εργασίας ο αριθμός των κατοίκων που θα γυρίσουν πίσω θα μεγαλώσει, θα υπάρχουν περισσότερα παιδιά και στο σχολείο και αυτό θα είναι καλύτερο για εμάς. Ζωντανεύσει με κάποιο τρόπο το χωριό», λέει η Άννα Κανάκη.
Ο Γιάννης Πρεάρης είναι ο τελευταίος υποδηματοποιός του νησιού.
Φτιάχνει δερμάτινες μπότες, όπως εκείνες που φορούσαν παραδοσιακά οι γυναίκες της Ολύμπου.
Ο γιος του δεν είναι ακόμη δύο ετών αλλά ο φοβάται πως αν κλείσει το σχολείο θα αναγκαστεί να φύγει από την Όλυμπο.
«Το σχολείο μας αυτή τη στιγμή πάει να κλείσει. Εγώ έχω ένα παιδί και σκέπτομαι πώς θα μπορέσω να κρατηθώ εδώ πέρα, όταν έρθει η ώρα το παιδί μου να πάει στο σχολείο. Σε ποιο σχολείο θα πάει; Σε αυτό που θα κλείσει; Αναγκαστικά θα φύγω, θα μετακομίσω, θα πάω κάπου που θα έχει σχολείο. Θλίβομαι πραγματικά εάν χρειαστείν να σηκωθώ να φύγω, επειδή το κράτος μου δεν μου δίνει αυτά που θέλω, αυτά που μου χρειάζονται. Μπορεί να είναι αυστηρά αυτά που λέω, αλλά είναι η πραγματικότητα και είναι σκληρή πραγματικότητα. Οι πολιτικοί μας σκέπτονται για την ψήφο μας. Ναι να τη δώσω αλλά να μου δώσει και αυτός. Εγώ έτσι έμαθα στη ζωή μου: Δεν είναι να παίρνω αλλά και να δίνω», λέει απογοητευμένος.
Στο καφενείο της Σοφίας Χατζηπαπά τα φυλλάδια των υποψηφίων για τις εκλογές της Κυριακής βρίσκονται στον πάγκο.
Η 70χρονη γυναίκα παραπονιέται ότι αν και οι πολιτικοί επισκέπτονται το νησί, μόλις επιστρέψουν στην Αθήνα, ξεχνούν κι εκείνους και τα προβλήματα τους.
Μίλησε κι εκείνη στην κάμερα του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων για το θέμα του σχολείου.
«Να φέρουν ένα δάσκαλο δικό μας, να μείνει στο χωριό μας, να φέρουν ένα καθηγητή να μείνει στο χωριό μας, να μην κλείσει το σχολείο του Διαφανίου», υπογραμμίζει.
Χωρίς φαρμακείο, τράπεζα ή βενζινάδικο
Η εκπαίδευση δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα του νησιού.
Η ακτοπλοϊκή σύνδεση τους χειμερινούς μήνες είναι δύσκολη.
Το Διαφάνι, με περίπου 200 μόνιμους κατοίκους- που γεμίζει κόσμο το καλοκαίρι- είναι ένα γραφικό ψαροχώρι στη βορειοδυτική ακτή της Καρπάθου.
Οι επισκέπτες μπορούν να το προσεγγίσουν με καΐκι ή οδικώς. Απέχει 70 χλμ. από την πρωτεύουσα.
Το χωριό δεν διαθέτει φαρμακείο, τράπεζα, ταχυδρομείο ή βενζινάδικο.
Ο κάτοικος του Διαφανίου, Δημήτρης Κισσαμιτάκης, είναι γλαφυρός στην περιγραφή του.
«Δεν υπάρχει ελπίδα, γιατί τα προβλήματα είναι πάρα πολλά. Πολλές οι ελλείψεις, το κράτος έχει εγκαταλείψει την περιοχή. Δεν υπάρχει ένα ATM τον χειμώνα για να πάρεις χρήματα. Δεν υπάρχει φούρνος, δεν υπάρχει φαρμακείο. Οι γιατροί είναι δυσεύρετοι εδώ», εξηγεί περιγράφοντας την κατάσταση που βιώνουν.
Η Όλυμπος στο βορειότερο σημείο του νησιού είναι κτισμένη σε μια ορεινή και απομακρυσμένη τοποθεσία.
Λόγω της γεωγραφικής θέσης του χωριού και της απομόνωσής του από τις υπόλοιπες κοινότητες , οι κάτοικοι της Ολύμπου διατήρησαν ανόθευτη, τόσο τη φυσιογνωμία του χωριού τους, όσο και τις παραδόσεις τους.
Όπως εξηγούν όμως οι κάτοικοι, αυτή η κληρονομιά απειλείται τώρα, όπως και το μέλλον των ίδιων των χωριών.
«Έχουν υποχρέωση να καταλάβουν την αναγκαιότητα των απομακρυσμένων οικισμών και κοινωνιών και να τις βοηθήσουν να σταθούν στα πόδια τους, μέσω μιας πραγματικής αυτοδιοίκησης», τονίζει με έμφαση ο κάτοικος της Ολύμπου, Γιώργος Τσαμπανάκης.
Τη δεκαετία του 1960 κάτοικοι του νησιού έφυγαν για να εργαστούν στο εξωτερικό.
Λίγοι από αυτούς επέστρεψαν.
Αρκετοί είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν τη γεωργία για να ασχοληθούν με τον τουρισμό και οι νεότερες γενιές φιλοδοξούν να έχουν μια πιο άνετη ζωή.
Σημειώνουν ωστόσο πως η ακριτική Ελλάδα χρειάζεται διαρκή υποστήριξη ώστε να είναι ελκυστική για τους νέους.
Πηγή euronews.com
