Με το υπ΄αριθμ. 31/2014 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Δωδεκανήσου απορρίφθηκαν οι εφέσεις που άσκησαν, ένας 51χρονος Ροδίτης, φορτηγατζής και η 40χρονη διαζευγμένη σύντροφός του, που φέρονται να ενεπλάκησαν σε μια απίστευτη ιστορία εξακολουθητικής σεξουαλικής κακοποίησης, 18χρονης σήμερα μαθήτριας, κόρης της δεύτερης.
Ο πρώτος κατηγορούμενος έχει παραπεμφθεί συγκεκριμένα για βιασμό κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια, στην οποία η παθούσα δεν έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη και στη συνέχεια, ενώ έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη όχι όμως τα δεκαοκτώ έτη, από πρόσωπο που συνοικεί με τον ανήλικο κατ’ εξακολούθηση, για αποπλάνηση παιδιού που συμπλήρωσε τα δώδεκα αλλά όχι τα δεκατέσσερα έτη και στη συνέχεια που συμπλήρωσε τα δεκατέσσερα και μέχρι τα δέκα πέντε έτη κατ’ εξακολούθηση, για προμήθεια και κατοχή ναρκωτικών ουσιών, από μη τοξικομανή, για ιδίαν αποκλειστική χρήση και για παρακίνηση άλλου σε παράνομη χρήση ναρκωτικών από μη τοξικομανή.
Η δεύτερη κατηγορούμενη παραπέμφθηκε για άμεση συνέργεια σε βιασμό κατ’ εξακολούθηση, άμεση συνέργεια σε κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια στην οποία η παθούσα δεν έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη, έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη όχι όμως τα δεκαοκτώ έτη, από πρόσωπο που συνοικεί με τον ανήλικο και από οικείο κατ’ εξακολούθηση και για άμεση συνέργεια σε αποπλάνηση παιδιού, που συμπλήρωσε τα δώδεκα αλλά όχι τα δεκατέσσερα έτη, που συμπλήρωσε τα δεκατέσσερα και μέχρι τα δέκα πέντε έτη κατ’ εξακολούθηση.
Στην έφεση που υπέβαλαν υποστήριξαν αρχικώς ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών δέχθηκε ότι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις παραπομπής τους σε δίκη παρότι μεταξύ των αποδιδόμενων σε εκείνους αδικημάτων του βιασμού και της κατάχρησης ανηλίκου σε ασέλγεια δεν υπάρχει πραγματική συρροή.
Υποστηρίζουν παραπέρα ότι υφίσταται απόλυτη ακυρότητα της ανακριτικής διαδικασίας και των δικαιωμάτων τους, που παρέχονται από τον νόμο, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, διότι μετά την απολογία τους και την επιβολή σε βάρος τους του όρου της προσωρινής κράτησης, η φερόμενη ως παθούσα εκλήθη από την ανακρίτρια Ρόδου στις 4 Νοεμβρίου 2013 η οποία αφού δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής, προέβη σε νέα πλέον ανωμοτί κατάθεση, χωρίς οι ίδιοι να κληθούν ως κατηγορούμενοι και να δώσουν νέα συμπληρωματική απολογία, παραβιασθέντων έτσι των δικαιωμάτων τα οποία τους παρέχονται.
Υποστήριξαν ακόμη ότι κακώς και παρά το νόμο δεν έγινε δεκτή η περί αντικαταστάσεως της προσωρινής κράτησής τους με άλλους περιοριστικούς όρους.
To ιστορικό της υπόθεσης, συνοπτικά φέρεται να έχει ως εξής:
Το έτος 2008 και σε χρόνο πριν από την 3η Οκτωβρίου 2008, ο πρώτος κατηγορούμενος συνήψε ερωτική σχέση με την δεύτερη κατηγορούμενη και μετακόμισε στην οικία της, σε δημοτικό διαμέρισμα, στη δυτική Ρόδο, όπου η τελευταία διέμενε με τα τρία ανήλικα τέκνα της.
Ενώ η ανήλικη γιόρταζε τα γενέθλιά της σε εστιατόριο μαζί με τη μητέρα της καθώς και το σύντροφο της τελευταίας, κάποια στιγμή, που η μητέρα της απουσίαζε από το τραπέζι για να πάει στην τουαλέτα του καταστήματος, ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να της είπε ότι την επόμενη ημέρα θα πήγαινε στο κρεβάτι της και ότι η μητέρα της ήταν σύμφωνη.
Την επόμενη ημέρα και ενώ η ανήλικη, η μητέρα της και ο πρώτος κατηγορούμενος βρίσκονταν στην οικία τους, η μητέρα της φέρεται να της είπε να πάει στο δωμάτιο της, όπου την περίμενε ο σύντροφός της. Εκεί ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να την ακινητοποίησε, κρατώντας της τα χέρια και να προσπάθησε να έλθει σε επαφή μαζί της, όμως αυτή φώναζε, λέγοντας ότι δεν ήθελε και έκλαιγε μέχρι που η μητέρα της, φέρεται να είπε, να την αφήσουν.
Την επόμενη ημέρα, ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να την κάλεσε εκ νέου στο υπνοδωμάτιο και αφού την ακινητοποίησε, πιάνοντάς της τα χέρια, την ξάπλωσε στο κρεβάτι και της είπε να μην ανησυχεί γιατί η μητέρα της γνώριζε και συμφωνούσε με αυτό που θα συνέβαινε, τη θώπευσε στο στήθος και στο σώμα, της κατέβασε το εσώρουχο και ήλθε σε επαφή μαζί της.
Η ίδια κατάσταση φέρεται να συνεχίστηκε για ένα χρόνο περίπου και σε καθημερινή σχεδόν βάση με την ανήλικη να αντιστέκεται, ενώ ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να ερχόταν σε κατά φύση συνουσία μαζί της παρά τη θέλησή της.
Μετά την πάροδο του ενός έτους, η ανήλικη φέρεται να είπε στον πρώτο κατηγορούμενο πως θα μιλήσει σε κάποιον και θα αποκαλύψει τις πράξεις που διέπραττε σε βάρος της.
Ο τελευταίος τότε, κατηγορείται ότι την απείλησε, λέγοντας ότι θα τη σκοτώσει, θα τις βγάλει τα έντερα και θα τη βάλει να τα φάει, άλλες δε φορές την ακουμπούσε στην κοιλιά, στα χέρια και στα πόδια με ένα σουγιά και την τρυπούσε.
Μετά την πάροδο ενός έτους από την πρώτη φορά, που τελέστηκαν οι ανωτέρω πράξεις σε βάρος της ανήλικης και όταν η μητέρα της βρισκόταν και εκείνη στην οικία, συμμετείχε στη διάπραξη των ασελγών πράξεων.
Περί το έτος 2010 – 2011 όταν η ανήλικη εξέφραζε την αντίρρησή της στην ικανοποίηση των σεξουαλικών του ορέξεων, ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να τη χτυπούσε, να την έπιανε από το λαιμό και την πετούσε κάτω, να της έκλεινε το στόμα και τη μύτη ώστε να της προκαλέσει αίσθημα ασφυξίας.
Δύο φορές μάλιστα φέρεται κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού της ανήλικης, να ήταν παρούσα και η μητέρα της, η οποία κατηγορείται ότι τον υποστήριζε και ότι ασκούσε και η ίδια ψυχολογική βία αρνούμενη να πλύνει τα ρούχα της ανήλικης, μη προσφέροντάς της φαγητό και μη καλώντας την στο τραπέζι για να φάει με τους υπόλοιπους.
Τις ανωτέρω πράξεις, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 φέρεται να τις τελούσε στην οικία, όπου διέμεναν όλοι μαζί, σε μία αγροικία όπου ήταν ερημικά και ερχόταν με μεγαλύτερη άνεση με τη βία σε συνουσία με την ανήλικη, αφού δεν τους άκουγε κανείς και άλλοτε σε άλλη οικία ιδιοκτησίας του.
Μάλιστα στην τελευταία οικία ο πρώτος κατηγορούμενος φέρεται να κατείχε μικροποσότητες ινδικής κάνναβης, τις οποίες κάπνιζε.
Μεταξύ των ετών 2010-2013 και κάθε φορά που επισκέπτονταν την αγροικία φέρεται να προέτρεπε την ανήλικη να δοκιμάσει και η ίδια ινδική κάνναβη πλην όμως η τελευταία αρνείτο.
