Επιφυλάξεις ακόμη και για την καθημερινή τους πρακτική διατηρούν οι ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις. Φοβούνται να πουλήσουν, φοβούνται να προμηθευτούν. Γιατί λιμνάζουν ελληνικά κεφάλαια στο εξωτερικό.
Φόβοι για «κούρεμα» και Grexit μπλοκάρουν το εμπόριο
Σε διαρκή διαχείριση κινδύνων -το εύρος και το μέγεθος των οποίων δεν είναι «ευδιάκριτο»- βρίσκονται οι ελληνικές επιχειρήσεις. Η εμπειρία των τελευταίων μηνών τις έχει φέρει αντιμέτωπες με capital controls, με την πιθανότητα «κουρέματος» διαθεσίμων αλλά και με την απειλή ενός Grexit, στοιχεία που έχουν εξαντλήσει κάθε ρανίδα εμπιστοσύνης.
Αν και υπάρχουν επιχειρήσεις που εκτιμούν πως η κατάσταση είναι ακόμη «διαχειρίσιμη», σπεύδουν να σημειώσουν ότι όσο καλοστημένη και αν είναι μια εταιρία δεν μπορεί να υπερβεί το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται. «Ακόμη κι ένα αεροσκάφος jumbο τελευταίας τεχνολογίας δεν μπορεί να πετάξει μέσα σε θερμοκήπιο», αναφέρει στέλεχος μεγάλης ελληνικής αλυσίδας.
Σ’ αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, οι εταιρίες υποχρεώνονται ή ακόμη επιλέγουν εξόχως συντηρητικές πρακτικές, οι οποίες οδηγούν σε μερική αναστολή των εργασιών τους. Κάποιες ενστερνίζονται το δόγμα «δεν πουλάω» μέχρι νεωτέρας, ώστε να μην εκτεθούν σε νέες επισφάλειες. Διατηρούν επίσης διπλωματική τακτική πωλήσεων προς το πελατολόγιό τους, ακροβατώντας ανάμεσα στο να μην «κρεμάσουν» μεγάλους πελάτες αλλά και να μην εκτεθούν σε μικρούς.
Μεγάλες προμηθεύτριες εταιρίες ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών επιφυλάχθηκαν να τιμολογήσουν σε μικρούς πελάτες που προθυμοποιήθηκαν να πληρώσουν μεγάλες αγορές τοις μετρητοίς, φοβούμενες ότι θα δημιουργήσουν στρέβλωση στην αγορά!
Στην αγορά ένδυσης και υπόδησης, όπου οι παραγγελίες πραγματοποιούνται ήδη για την επόμενη σεζόν, οι μεγάλοι εισαγωγείς ακροβατούν ανάμεσα στον κίνδυνο να παραγγείλουν είδη και ποσότητες που δεν θα ανταποκρίνονται στη ζήτηση της ελληνικής αγοράς αλλά και στον κίνδυνο να μείνουν χωρίς εμπόρευμα και να χάσουν μερίδια. Με δεδομένη την επικράτηση μεγάλων ξένων αλυσίδων ένδυσης που έχουν διασφαλισμένη την προμήθεια εμπορευμάτων από τις μητρικές τους, οι μεμονωμένοι εισαγωγείς που εξαρτώνται κυρίως από την ελληνική αγορά αισθάνονται ακόμη πιο αδύναμοι στη συγκυρία.
Κάποιες άλλες επιχειρήσεις προβαίνουν σε λελογισμένες εισαγωγές, φοβούμενες μεν την πτώση της ζήτησης και κάποιες μειώνουν σκοπίμως την παραγωγή τους είτε για να μην ξεμείνουν από αποθέματα είτε για να προστατεύσουν κεφάλαια που έχουν διασφαλίσει στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, αυτήν τη στιγμή στις τράπεζες του εξωτερικού βρίσκονται περισσότερα από 200 δισ. ευρώ, τα οποία έχουν φύγει από τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα από το 2010 και μετά. Πρόκειται για χρήματα τα οποία, όπως έλεγε στέλεχος εξαγωγικής εταιρίας στο Euro2day.gr, ανήκουν τα περισσότερα εξ αυτών σε επιχειρηματίες. «Οπότε λεφτά υπάρχουν και μάλιστα ασφαλή σε κάποια χώρα του εξωτερικού, η οποία δεν επηρεάζεται από τα ελληνικά capital controls», σημείωνε ο ίδιος. «Αδυνατώ να πιστέψω πως μια ελληνική επιχείρηση δεν έχει λογαριασμό σε ξένη τράπεζα για να ανταπεξέλθει σε αυτήν τη συγκυρία. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε πολύ απλά ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας δεν είναι επιχειρηματίας».
Γιατί όμως τότε οι εμπορευματικές συναλλαγές μεταξύ π.χ. των ελληνικών επιχειρήσεων και των ξένων προμηθευτών τους είναι προβληματικές;
Σύμφωνα με τον ίδιο οι περισσότεροι επιχειρηματίες είναι επιφυλακτικοί. «Εκτιμούν ότι ο κίνδυνος ενός διπλού νομίσματος ή ενός Grexit δεν έχει φύγει από το κάδρο. Οπότε τηρούν στάση αναμονής. Δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να εισάγουν προϊόντα και δη διαρκή καταναλωτικά αγαθά τα οποία θα τους μείνουν σε ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ακόμη και εταιρίες του κλάδου των τροφίμων – ποτών προχωρούν σε λελογισμένες εισαγωγές, ίσα-ίσα για να λειτουργούν οι μονάδες τους και να καλύπτουν τις ανάγκες των πελατών τους σε μια αγορά η οποία κινείται πλέον με αρνητικούς ρυθμούς», ανέφερε ο ίδιος.
euro2day.gr
