Καλά κρατεί η συζήτηση, για το γεγονός ότι στην καινούργια κυβέρνηση συμμετέχουν αρκετοί τεχνοκράτες. Τους κοιτούν με μισό μάτι, με επιφύλαξη. «Οι τεχνοκράτες δεν θα μας καταλαβαίνουν, δεν είναι από εμάς, θα μας επιβάλουν δύσκολα μέτρα, στερούνται νομιμοποίησης» Η δε γκρίνια ξεκίνησε και από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι θεωρούν πως ο πολιτικός εκτός του ότι διαθέτει την νομιμοποίηση, είναι εκείνος που θα πείσει, όντας πιο κοντά στην κοινωνία. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοια σχήματα. Όπως αλήθεια είναι πως η εποχή προχωράει και είτε μας αρέσει είτε όχι είναι απαραίτητη η τεχνική επάρκεια ενός πολιτικού. Καλώς ή κακώς, η πολιτική είναι και τέχνη και επιστήμη Απαιτεί γνώσεις. Το όλο εγχείρημα είναι ρίσκο. Κι αυτό γιατί δεν αρκεί να φέρεις μερικά ανοιχτά μυαλά σε μία κρατική υπηρεσία. Πρέπει να ανοίξεις και τα μυαλά των μονίμων, για να καταλαβαίνουν και να επικοινωνούν. Συνήθως ζουν σε διαφορετικούς κόσμους και με άλλους ρυθμούς. Το «παλιό» θα δώσει τη μάχη του και το πως θα το χειριστεί αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλυτικό. Αν θα πάμε ένα βήμα παραπέρα ή εάν το «παλιό» θα μας κρατήσει στα… μέτρα του. Αν θα παρασυρθεί από σειρήνες (βουλευτών και στελεχών του) που λένε πως οι βουλευτές έχουν δικαίωμα να ελπίζουν και να φιλοδοξούν πως κάποτε θα γίνουν υπουργοί (το ακούσαμε κι αυτό). Aν ο υπουργός, ο κάθε υπουργός θα ξεπεράσει τη σφαίρα της αφέλειας, της κουτοπονηριάς ή της αδιαφορίας, και θα αποφασίσει να «πουλήσει», να πείσει με ευθύνη και σοβαρότητα στην κοινωνία το έργο του τεχνοκράτη υφυπουργού του.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι
