Π. Γαλανού: «Ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων στη Ρόδο είναι τρομακτικός»

«Ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων στη Ρόδο είναι τρομακτικός! Και ο ρυθμός αυτός, προκαλεί περισσότερο τρόμο όταν βλέπεις και τη συμπεριφορά των πολιτών έξω, οι οποίοι έχουν ξεχάσει τα πάντα! Εάν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, δεν θα πάμε καλά και θα φέρουμε εμείς την ευθύνη…»
Αυτό τονίζει σε συνέντευξή της στη «δημοκρατική» η διευθύντρια του Αναισθησιολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου κα Πολύμνια Γαλανού, για την εκτόξευση των κρουσμάτων στο νησί, διαπιστώνοντας πως αφορά συμπολίτες μας από όλες τις περιοχές της Ρόδου οι οποίοι δεν τηρούν πλέον, καθόλου τα μέτρα προστασίας!
Επίσης, μιλάει για την κατάσταση που επικρατεί στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Ρόδου, η οποία δεν έχει ακόμη ομαλοποιηθεί αφού χρειάζονται κι άλλοι γιατροί ενώ δίνει απαντήσεις στην κυβέρνηση και παροτρύνει τους βουλευτές να βοηθήσουν ώστε να δοθούν μόνιμες λύσεις.

• Κυρία Γαλανού, πώς είναι η κατάσταση στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Ρόδου αυτή την περίοδο;
Η κατάσταση στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Ρόδου από την 1η Ιουλίου, έχει αλλάξει. Δηλαδή, ενώ μέχρι και το τέλος Ιουνίου πραγματοποιούνταν μόνον επείγοντα χειρουργεία, τώρα πραγματοποιούνται και τα τακτικά. Αυτό κατέστη δυνατό με τη μετακίνηση μίας αναισθησιολόγου από το Νοσοκομείο της Βούλας στη Ρόδο. Αυτό θα κρατήσει για ένα μήνα (από την 1η έως τις 31 Ιουλίου) και μετά, προκειμένου να πάρει άδειες το προσωπικό, θα κλείσουν, τα τακτικά από τις 3 μέχρι τις 17 Αυγούστου. Όσον αφορά τα τακτικά, γίνονται κανονικά. Βεβαίως, οι λίστες των χειρουργείων είναι πάρα πολύ μεγάλες πλέον, γιατί πέρα από το ό,τι σταμάτησαν λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού είχαμε και το πρόβλημα της έλλειψης αναισθησιολόγων σαν Νοσοκομείο. Κάποια στιγμή δηλαδή, είχα μείνει μόνη μου.
Θα ήθελα όμως να σχολιάσω τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι έχει ομαλοποιηθεί η κατάσταση: μπορούμε να μιλάμε για ομαλοποίηση όταν μιλάμε σε βάθος χρόνου. Αυτό δεν έχει γίνει διότι από 1η έως 23 Αυγούστου θα υπάρξει πάλι σοβαρό πρόβλημα. Θα έρθει ένας εκλεκτός συνάδελφος αλλά στο τέλος Αυγούστου θα πρέπει να φύγει για να δώσει εξετάσεις ειδικότητας. Βέβαια, θα είναι μια μεγάλη ανάσα, αλλά δεν αποτελεί μια μόνιμη λύση.
Εάν θέλουμε να μιλήσουμε για το Τμήμα του Νοσοκομείου Ρόδου, μπορώ να πω ότι σαν ένα απόλυτο νούμερο, δεν είμαστε χάλια. Σαν ένα πραγματικό νούμερο όμως, ναι, είμαστε χάλια. Και η απόκλιση αυτή υπάρχει γιατί έχουμε δύο γονείς που παίρνουν την άδεια ανατροφής τέκνων. Κάποια στιγμή θα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση εφόσον είμαστε τέσσερις αναισθησιολόγοι και περιμένουμε έναν ακόμη, αλλά σαν λειτουργικό νούμερο είμαστε μόνον δύο. Σίγουρα θα πάρει χρόνο για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Προσωπικά το γνωρίζω πολύ καλά αυτό που δουλεύω ενάμιση χρόνο χωρίς ανάπαυλα και δεν θα μπορέσω να πάρω την άδειά μου. Με την καλή μας διάθεση προσπαθούμε και κρατάμε μια κατάσταση που εξυπηρετεί την κοινωνία.
Παράλληλα, θα ήθελα να δώσω μια απάντηση για τα κίνητρα στους αναισθησιολόγους. Κατ’ αρχήν να πούμε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, να απαντήσω στους εντατικολόγους και να παροτρύνω τους βουλευτές μας για να προσπαθήσουν να μονιμοποιηθούν τα κίνητρα.
Η Ελληνική Αναισθησιολογική Εταιρεία έχει καταρτίσει μέτρα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της πανελλήνιας έλλειψης αναισθησιολόγων. Είχα μιλήσει για ένα διαφορετικό μισθολόγιο των αναισθησιολόγων το οποίο μπορώ να εξηγήσω σε ώτα μη λαϊκίζοντα.
Ωστόσο, λέμε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση γιατί τόλμησε να δώσει ένα έξτρα επίδομα στους αναισθησιολόγους 400 ευρώ για ειδικευμένους και 250 ευρώ για τους ειδικευόμενους. Αυτό όμως θα ισχύσει μόνο μέχρι το τέλος του 2022. Αυτό πρέπει να αποτελέσει μόνιμη λύση. Γιατί για ενάμιση χρόνο; Σε τι στοχεύουν; Να τελειώσει η κυβερνητική θητεία; Οι λύσεις πρέπει να βλέπουν μακριά.
Ωστόσο, αναγνωρίζουμε αυτό που άλλοι δεν τόλμησαν να κάνουν. Η ειδικότητα των αναισθησιολόγων είναι η κύρια που πλήττεται τα τελευταία χρόνια σε όλη τη χώρα και σε πολλά νοσοκομεία υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με ελλείψεις. Εάν εκλείψει αυτή η ειδικότητα, θα είναι καταστροφή για τα νοσοκομεία. Σαφώς και πλήττονται και άλλες ειδικότητες όπως αυτή των ακτινολόγων.
Επιπροσθέτως, θα ήθελα να δώσω μια απάντηση στους εντατικολόγους (κυρίως της Αθήνας) που εξέδωσαν μια κατάπτυστη επιστολή διαμαρτυρίας, λέγοντας ότι εκείνοι σήκωσαν το βάρος και είχαν εμάς τους αναισθησιολόγους, τους καρδιολόγους, τους παθολόγους που με τις οδηγίες τους μας έδιναν κατευθύνσεις. Θέλω να πω ότι είτε το θέλουν είτε όχι οι κύριοι, οι αναισθησιολόγοι μπορούν να κρατήσουν τις εντατικές, αλλά οι εντατικολόγοι δεν μπορούν να κρατήσουν τα χειρουργεία και τις εντατικές. Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος των συναδέλφων μου αναισθησιολόγων ανά την Ελλάδα, έχουν μεταφερθεί σε μονάδες και κλινικές Covid. Άρα λοιπόν, να είναι πολύ προσεκτικοί διότι τα Αναισθησιολογικά Τμήματα είναι τα πλέον θωρακισμένα τμήματα.
Οι αναισθησιολόγοι δεν είναι μόνο για τα χειρουργεία, αλλά και για τις εντατικές, για τις αναζωογονήσεις, για τα παιδιατρικά, για τις αίθουσες νεογνών, για τα επείγοντα. Βεβαίως και το κύριο πρόβλημα είναι ότι το μισθολόγιο αλλά θα πρέπει να υπάρχουν ειδικά κριτήρια για συγκεκριμένες ειδικότητες και μάλιστα για περιοχές όπως η δική μας που είναι δύσκολες.

• Πώς εκτιμάτε την επιδημιολογική εξέλιξη στο νησί της Ρόδου; Είμαστε μπροστά στο 4ο κύμα της πανδημίας; Πώς θα μπορέσουμε να το διαχειριστούμε εν μέσω τουριστικής περιόδου;
Προσωπικά δεν είμαι ειδική για το θέμα, όμως εμπιστεύομαι τους ειδικούς. Βεβαίως και βρισκόμαστε στο 4ο κύμα της πανδημίας. Στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, έχοντας δυσκολίες και προκειμένου να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις, γίνονται πάρα πολλές μετακινήσεις προσωπικού. Τμήματα στερούνται προσωπικό, για να επανδρώσουν τις κλινικές Covid. Πίσω από κάθε αποτέλεσμα, υπάρχει μια μεγάλη προσπάθεια από τους γιατρούς. Με το θέμα της πανδημίας του Covid υπάρχει μια ομάδα γιατρών που ασχολείται -και στους οποίους θα πρέπει να δώσουμε όλοι σαν πολίτες της Ρόδου, τα συγχαρητήριά μας. Κάνουν μια φοβερή δουλειά που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από άλλα νοσοκομεία αν και δεν έχουμε τη δυνατότητα να κρατάμε τα διασωληνωμένα περιστατικά.
Παρακολουθώντας την αύξηση των κρουσμάτων στη Ρόδο τις τελευταίες ημέρες, καταλαβαίνουμε όλοι ότι βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. 33, 24, 42 κρούσματα… είναι πάρα πολλά!
Όταν ρώτησα για τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών που έχουν προσβληθεί (αν είναι τουρίστες κ.λπ.) μού είπαν ότι είναι συμπολίτες μας, που προέρχονται από όλες τις περιοχές του νησιού. Άρα λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι ο ρυθμός αύξησης είναι τρομακτικός! Και ο ρυθμός αυτός, προκαλεί περισσότερο τρόμο όταν βλέπεις και τη συμπεριφορά των πολιτών έξω οι οποίοι έχουν ξεχάσει τα πάντα! Δεν τηρούν πλέον, καθόλου τα μέτρα προστασίας με συνέπεια να ανεβαίνουν οι αριθμοί. Αυτό συμβαίνει σε μια πολύ κακή χρονική στιγμή καθώς αυξάνεται η τουριστική κίνηση στο νησί. Η άποψή μου είναι πως εάν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, δεν θα πάμε καλά και θα φέρουμε εμείς την ευθύνη.

• Μία ερώτηση για τους εμβολιασμούς. Είμαστε σε καλό δρόμο; Και πώς ανταποκρίνονται οι υγειονομικοί;
Αυτή τη στιγμή, οι εμβολιασμένοι με δύο δόσεις στη Ρόδο είναι περίπου στο 50% του πληθυσμού ενώ με τη μία δόση ένα ακόμη ποσοστό. Αυτό σημαίνει ότι δεν πάμε καλά. Εφόσον οι ειδικοί μας λένε ότι πρέπει να φτάσουμε στο 80% του πληθυσμού, σημαίνει ότι κινούμεθα σε χαμηλά επίπεδα και το τείχος της ανοσίας θα καθυστερήσει πολύ –έως και το τέλος Αυγούστου. Οι ρυθμοί του εμβολιασμού είναι χαμηλοί.
Ο κόσμος πρέπει να αφυπνιστεί. Και θα σας πω κάτι ακόμη. Λένε ότι ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί. Μα, εδώ κι ενάμιση χρόνο, ασχολούμεθα μόνο με τον κορωνοϊό. Ο κόσμος, κατά την άποψή μου είναι ενημερωμένος και μάλιστα ο καθένας έχει άποψη. Θα πρέπει να δοθεί περισσότερο βάρος σε όσους φοβούνται να εμβολιαστούν (επειδή έχουν κάποια προβλήματα υγείας ή κάτι άλλο) και να τους διαχωρίσουμε από εκείνους που είναι αρνητές. Αυτό το λέω και για τους χώρους υγείας, αφού δεν μπορεί ο καθένας να κάνει του ‘κεφαλιού’ του. Το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού, ξέρω ότι ακούγεται λίγο… βίαιο αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουν πεθάνει πολλοί άνθρωποι, έχουν νοσήσει επίσης πολλοί. Βεβαίως και δεν μπορείς να διώξεις από τη δουλειά του έναν αρνητή, αλλά μπορείς να τον μετακινήσεις κάπου αλλού, ώστε να είναι κι εκείνος προστατευμένος αλλά και οι άλλοι.