Επιβεβαιώνεται διαρκώς η εξ Ανατολών ξένη επιβουλή και εχθρότητα εις βάρος της πατρίδας , των νησιών και της θάλασσας μας που «πανηγυρικά» διατυμπανίζεται με κάθε ευκαιρία. Πρωταγωνιστής στο τελευταίο επεισόδιο του επικίνδυνου αυτού σήριαλ που τείνει να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις είναι ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης της γείτονος, κυβερνητικός εταίρος του Προέδρου Ερντογάν. Σε επίσκεψή του στα γραφεία της εθνικιστικής οργάνωσης των «Γκρίζων Λύκων» στις 9 Ιουλίου 2022 ανήρτησε φωτογραφία με χάρτη που εικονίζει τα ελληνικά νησιά της Δωδεκανήσου, του Ανατολικού Αιγαίου και την Κρήτη ως τουρκικά εδάφη και χωρίζει στη μέση την θάλασσα μας σύμφωνα με την διαβόητη θεωρία της Άγκυρας περί «Γαλάζιας Πατρίδας». Μεταξύ των πολλών απεικονιζομένων νησιών μας, για τα οποία η Άγκυρα ζητεί «αποστρατιωτικοποίηση» εγείροντας ανυπόστατα θέματα κυριαρχίας σε υψηλόβαθμο επίπεδο, είναι και η Ρόδος.
Το Αιγαίο αποτελεί διαχρονικά τον γεωπολιτικό, γεωοικονομικό και ζωτικό χώρο του Ελληνισμού. Παρατηρώντας τη συνολική γεωγραφική έκταση που καταλαμβάνει η
Ανατολική Μεσόγειος διαπιστώνουμε ότι αποτελεί κόμβο μετακινήσεων, μεταφορών, οικονομικών συναλλαγών, πολιτικών αλληλοεπιδράσεων και σταυροδρόμι πολιτισμών.
Ειδικότερη γεωπολιτική, γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία έχει το Αιγαίο Πέλαγος που ως θαλάσσια οδός λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου.
Μέσω του ελέγχου των στενών, η Τουρκία διαθέτει το κλειδί της Μαύρης Θάλασσας αλλά και η Ελλάδα από το αρχιπέλαγος του Αιγαίου διαθέτει αντίστοιχο κλειδί και έχει τη δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικού ελέγχου των θαλασσίων μετακινήσεων. Νοτιότερα η Κρήτη προσφέρει στρατηγική θέση στις θαλάσσιες οδούς που ακολουθούν το βασικό άξονα της Μεσογείου και οδηγούν στο Γιβραλτάρ ή στη διώρυγα του Σουέζ. Δυτικά στο Ιόνιο Πέλαγος, η Κέρκυρα δεσπόζει μεταξύ Αδριατικής και Βαλκανικής Χερσονήσου και διατηρεί τον έλεγχο του πορθμού του Οτράντο.
Το σύνολο των ελληνικών θαλάσσιων δρόμων δίνουν τη δυνατότητα ανοίγματος στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς να χρειαστεί η διέλευση από τον Βόσπορο, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας και άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της ευρύτερης περιοχής του Ευξείνου Πόντου, με δεσπόζουσα τη θέση της Αλεξανδρούπολης. Ιδιαίτερα σήμερα μετά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τον συνεχιζόμενο πόλεμο και τις γεωπολιτικές εξελίξεις και μεταβολές που σηματοδοτεί οι
ελληνικοί θαλάσσιοι δρόμοι του Αιγαίου λειτουργούν απρόσκοπτα. Η πραγματική γεωγραφία καθιστά τους χάρτες του κυρίου αυτού γράμμα κενό.
Από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου καθίσταται δυνατός ο έλεγχος της Μικρασιατικής Ακτής. Η Λήμνος ελέγχει την έξοδο των Δαρδανελίων, η Χίος επιτηρεί τη Χερσόνησο του Τσεσµέ και τη Σμύρνη και από το νησιωτικό σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου υπάρχει επαρκής έλεγχος της εξόδου προς την λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η εγγύτητα των νήσων στη Μικρασιατική Ακτή εκτός από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει τα κάνει αρκετά ευάλωτα σε πιθανές επιθετικές ενέργειες εξ Ανατολών. Είναι ιδιαίτερα απαιτητική υπόθεση η αποτελεσματική άμυνα ενός μεγάλου πλήθους νησιών και νησίδων, στη σύγκρουση με έναν αντίπαλο, που διαθέτει πληθώρα μέσων και προσωπικού όπως οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τούτο γνωρίζει καλά η Ελλάδα που επιδιώκει να έχει και να διατηρεί πάντοτε ικανή αμυντική οργάνωση δαπανώντας σημαντικό μέρος του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς και διατηρεί αξιόμαχο στράτευμα και εγνωσμένων δυνατοτήτων Πολεμική Αεροπορία και Ναυτικό.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μέγιστης, αποτελεί βασικό στόχο της Τουρκίας στη διεκδίκηση θαλασσίων ζωνών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το κύριο επιχείρημα της εστιάζει στο εύρος των τουρκικών ακτών, που βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση και το μήκος των ακτών του Καστελόριζου που εμφανίζεται ως δυσανάλογο προκειμένου να αιτηθεί την απόδοση της αιγιαλίτιδας ζώνης.
Το Δίκαιο της Θάλασσας αναγνωρίζει πλήρη δικαιώματα των νησιών στις θαλάσσιες οριοθετήσεις και επίσης η Ρόδος απέχει μόνο 60 ναυτικά μίλια από τη Μεγίστη. Στην ευρύτερη θαλάσσια ζώνη υπάρχει προβολή ακτών και άλλων νησιών όπως είναι η Κάρπαθος, η Κάσος και η Κρήτη. Η υπόθεση της «νήσου των όφεων» (Φιδονήσι) και η σχετική νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) επιβεβαιώνει ότι ένα νησί πολύ μικρότερο από το Καστελόριζο, μπορεί να έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων.
Ως προς το θέμα των θαλασσίων ζωνών, οριοθετήσεις ΑΟΖ από την πλευρά της Τουρκίας έγιναν στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας που δεν σχετίζονται άμεσα με την Ελλάδα. Αυτή η οριοθέτηση επηρεάζει, θετικά τα συμφέροντα της Ελλάδας ως διαπραγματευτικό επιχείρημα. Πρέπει να επισημανθεί, ότι η χρήση «δύο μέτρων και δύο σταθμών» σχετικά με την επίλυση του ιδίου ζητήματος δεν είναι ορθή, από νομικής ή ηθικής άποψης. Το τουρκικό κράτος χωρίς να έχει προσχωρήσει στην σύμβαση του δικαίου της θάλασσας πραγματοποιεί επιλεκτική εφαρμογή, εξυπηρέτησης των συμφερόντων του. Η διμερής συμφωνία ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία το 1986 που αφορούσε την οριοθέτηση στη Μαύρη θάλασσα, συνομολογήθηκε μέσω της μεθόδου ανταλλαγής επιστολών και συμπεριλάμβανε, την οριοθετική γραμμή που είχε συμφωνηθεί από το 1976 για την υφαλοκρηπίδα. Εφαρμόστηκε ο κανόνας της μέσης γραμμής, αν και η Τουρκία ζήτησε να γίνει αναφορά στην αρχή της ευθυδικίας, ώστε στο μέλλον να την επικαλεστεί στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα.
Η άμυνα εθνικών εδαφών από υπαρκτή ξένη επιβουλή με διατυπωμένο casus belli με αφορμή τη δυνατότητα κατά το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. δίνει νόμιμο δικαίωμα στην Ελλάδα να υπερασπιστεί την επικράτεια της.
Οι προκλήσεις ποτέ δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες , όσο σωβινισμό, λαϊκισμό και ενίοτε γραφικότητα κι αν περικλείουν διότι εξυπηρετούν και ενισχύουν τις διεκδικήσεις, τις ωμές απειλές και την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μας. Πολύ περισσότερο όλοι όσοι στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν τις
Θερμοπύλες της Δωδεκανήσου, του Αιγαίου και της Ελλάδος , δεν πρέπει να σιωπούν. Οι Έλληνες και οι κάτοικοι των νησιών μας δεν φοβούνται όπως κάποιοι απέναντι λαθεμένα νομίζουν αλλά δίνουν πάντα τις κατάλληλες απαντήσεις.
Όχι λοιπόν στον κύριο Μπαχτσελί και στους ανεκδιήγητους χάρτες του! Αποτελούν ευσεβείς πόθους και φαντασιώσεις του ιδίου και των ομοίων του, καθώς το πραγματικό και υπαρκτό εμπόδιο στην προσπάθεια της χώρας του να «πλησιάσει» την Ευρώπη, να επεκταθεί δυτικά και να κυριαρχήσει στις θάλασσες ήταν και παραμένει η Ελλάδα.
Ο σταθερός προσανατολισμός της Ελλάδας στον στόχο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ο τερματισμός της πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας,, η διατήρηση εθνικής ενότητας, η πολιτική και οικονομική σταθερότητα, η επίγνωση της απειλής και του υπαρκτού εξ Ανατολών κινδύνου και η επαύξηση της αποτρεπτικής δύναμης της πατρίδας μας με όποιο κόστος, στέκονται απέναντι σε όσα πρεσβεύουν οι χάρτες αυτοί για να τους αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Ιωάννης Στ. Φλεβάρης
Ανεξάρτητος Περιφερειακός Σύμβουλος
Απόφοιτος Νομικής Α.Π.Θ.
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
ΜSc Διεθνείς Σχέσεις – MSc Αρχαίο Θέατρο
Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αιγαίου
