Λες και δεν μας έφταναν οι εγκληματίες της ασφάλτου, αποκτήσαμε και θαλασσινούς. To δυστύχημα της Αίγινας θέτει σοβαρά επί τάπητος τα στοιχειώδη ερωτήματα: Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι χάροι που παριστάνουν τους καπετανέους στις ελληνικές θάλασσες, με τί είδους διπλώματα, που τους τα χορήγησαν ποιοι, υπό τον έλεγχο ή την εποπτεία ποιας κρατικής αρχής, με αξιωματικούς του Λιμενικού να μιλούν για «ασυδοσία στον χειρισμό των σκαφών αυτού του είδους»; Σύνθετο το πρόβλημα. Μπορεί να ξεκινά από την εύκολη απόκτηση της άδειας χειριστή ταχύπλοου (μην ξεχνλάμε σε ποια χώρα ζούμε…) συνεχίζεται με την πλημμελή οριοθέτηση των ζωνών διέλευσης, την απουσία ελέγχων από τις αρμόδιες αρχές και ολοκληρώνεται με την εμφάνιση του κάθε νεόπλουτου φαφλατοχλιδάτου που θεωρεί το σκάφος του επέκταση του μορίου του. Με το θράσος ορισμένων σκαφάτων γκαζοφονιάδων, οι οποίοι θεωρούν τη θάλασσα σαν τσιφλίκι τους και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους κινδύνους, που ενδέχεται να προκαλέσει ο τρόπος χειρισμού του σκάφους τους, όσο και την ανοχή των περισσοτέρων λουομένων σε τέτοια φαινόμενα. Η μήπως τελικά πάνω απ’ όλα είναι θέμα παιδείας και έχει να κάνει με την ατομική μας ευθύνη και την συμπεριφορά. Κι εδώ όπως και στην οδική συμπεριφορά και στις εν γένει συμπεριφορές στη δημόσια σφαίρα φαίνεται η αποτυχία της εκπαίδευσης.
Σκαφάτοι γκαζοφονιάδες
