Η παλέτα απλώνεται μπροστά μας, από τον εμπορεύσιμο φόβο μέχρι την ανέξοδη αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά, και κάπου ανάμεσα εμείς να πιστεύουμε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε, εκείνο που είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε. Ακριβώς όπως στα ζώδια . Είναι ο Σεπτέμβριος που θα πρέπει να ντιλάρουμε με ασυνήθιστα «πρωτόκολλα ελευθερίας», με αγωνία για τα σχολεία. Είναι σε λίγες ημέρες, δεν είναι πολύ μακριά. Ο καθηγητής Γκίκας Μαγιορκίνης, εξηγούσε προσφάτως, ότι με την Covid-19 θα χρειαστεί να ζήσουμε μέχρι και το καλοκαίρι του 2022: «Θα χρειαστεί να μάθουμε να ζούμε με τον ιό» είπε. Οι διαδοχικές μεταλλάξεις θα εξαντλήσουν λοιπόν τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου εικοσιτέσσερα έχουμε!. Όχι και πολύ ένδοξο για όσους έχτισαν πολιτικό κεφάλαιο με την εικόνα προστατών του πλήθους από την πανδημία, αλλά… πιο κοντά στην αλήθεια του φετεινού θερινού Καζαμία: το υπόλοιπο 2021 θα το ζήσουμε με τα κύματα της Covid να περνούν από πάνω μας, κι έτσι θα μπούμε στο 2022.
Πώς θα ξημερώσει το φθινόπωρο;
