«Αλλάζουν όλα στην εκπαίδευση – Μεταρρυθμίσεις σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, δημόσια και ιδιωτικά ΑΕΙ» είναι η είδηση. Να υπήρχε μια φορά που να μην αλλάζει κυβέρνηση και να μην «αλλάζουν όλα», ακόμη και από υπουργούς της ίδιας κυβέρνησης, όταν κάποιος αναλαμβάνει μετά από έναν ανασχηματισμό ή από εκλογές (καλή ώρα). Εν πάσει περιπτώσει, ο νέος υπουργός θα προχωρήσει με όπλο την ψηφιακή τεχνολογία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε μια εποχή με δεδομένη τη ραγδαία επέκταση των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης, η τεχνολογική διάσταση της εκπαίδευσης αποκτά ξεχωριστή σημασία. Και σίγουρα οι ψηφιακές τεχνολογίες προσφέρουν άμεση πρόσβαση σε έναν τεράστιο όγκο γνώσεων και πληροφοριών, Ομως, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η απάντηση στα σημερινά ζητούμενα του σχολείου μπορεί να είναι μόνο ή κυρίως τεχνολογική. Οι πραγματικές προκλήσεις εξακολουθούν να αφορούν το με ποιον τρόπο το σχολείο θα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης. Οι εγκέφαλοι των νέων να μην παρομοιάζονται σαν «σκληροί δίσκοι και επεξεργαστές», όπως ανέφερε πολλάκις σε συνεντεύξεις του ο κ. Πιερρακάκης, αλλά σαν αυτόνομες πολύ πιο σύνθετες πνευματικές και συναισθηματικές οντότητες, που θα μπορούν να εξελιχθούν προς το καλύτερο εντρυφώντας σε θέματα όπως η φιλοσοφία, οι τέχνες, οι έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του αλτρουισμού και της αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπων με τη φύση και το περιβάλλον, την στιγμή μάλιστα που βιώνουμε τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης. Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πώς μέσα από την ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών στα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, θα φροντίζαμε να ενισχύσουμε ότι αγνό και γνήσιο υπάρχει μέσα στις ψυχές των παιδιών μας; Και μάλιστα σε μια εποχή που η βία κάνει πάρτι ΚΑΙ στα σχολεία.
Αλλάζουν όλα (ξανά)
