• Ακυρώθηκε απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία καταδικάστηκε λόγω ελλιπούς αιτιολόγησης • Το κατάστημα έχει πλέον σφραγιστεί
Το Ζ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ΄αρίθμ. 100/2024 απόφασή του έκανε δεκτή την προσφυγή που άσκησε ο επιχειρηματίας κ. Μανώλης Μαργέλλος για την ακύρωση της υπ’αριθμ. 45/2023 καταδικαστικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου και επέστρεψε την υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση καθώς διαπιστώθηκε έλλειψη αιτιολογίας ως προς την ιδιότητα του χώρου τoυ «Santa Marina» ως αιγιαλού.
Με την ως άνω απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Δωδεκανήσου κηρύχθηκε ο κατηγορούμενος ένοχος για την αξιόποινη πράξη της μεταβολής αιγιαλού με την κατασκευή έργων και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, με τριετή αναστολή.
Με τον πρώτο λόγο της αίτησης αναίρεσης ο αναιρεσείων αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι παραβίασε το δεδικασμένο, που απορρέει από την υπ’ αριθμ. 804/2020 αμετάκλητη αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου.
Το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Δωδεκανήσου, με την προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε τον αυτοτελή ισχυρισμό περί δεδικασμένου και ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι ορθώς το έπραξε.
Τονίζεται ωστόσο στην ίδια απόφαση ότι το δικαστήριο της ουσίας, όταν δεν υπάρχει καθορισμός της οριογραμμής του αιγιαλού, μπορεί να καθορίζει παρεμπιπτόντως τα όρια του αιγιαλού σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.
Στην απόφαση πρέπει να αναφέρονται τα πραγματικά εκείνα περιστατικά, από τα οποία προέκυψε η ιδιότητα του χώρου, επί του οποίου επήλθε η μεταβολή, ως αιγιαλού και συγκεκριμένα, κατά ποιο τρόπο είχε καθοριστεί η οριογραμμή του αιγιαλού, ήτοι με απόφαση της αρμόδιας προς τούτο Επιτροπής ή καθορίστηκε από το δικαστήριο με βάση τις μέγιστες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων.
Μόνη δε η αναφορά στην αιτιολογία της απόφασης ότι ο χώρος, όπου έγινε η μεταβολή, αποτελεί αιγιαλό δεν μπορεί να αναπληρώσει την έλλειψη αυτή.
Επεσήμανε εξάλλου πως πρέπει η καταδικαστική απόφαση να έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναίρεσης.
Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Δωδεκανήσου, δέχθηκε ανελέγκτως στο σκεπτικό του, μετά από εκτίμηση των αναφερομένων κατ’ είδος αποδεικτικών μέσων (πρακτικά πρωτοβάθμιας δίκης και αναγνωσθέντα έγγραφα), ότι αποδείχτηκαν τα ακόλουθα:
«Ο κατηγορούμενος στην περιοχή Αγία Μαρίνα Ρόδου, την 30-3-2016, ως νόμιμος εκπρόσωπος της εκμεταλλευόμενης το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος – beach bar “…γ” ετερόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία “ ….. E.E.”, προέβη χωρίς άδεια της αρμόδιας Αρχής στην κατάληψη τμήματος του αιγιαλού του Δημοσίου δια της κατασκευής α) ενός κτίσματος (“ μπαρ β ”) επιφανείας 24,25 τμ, καλυπτόμενο από πέργκολα, εμβαδού 100 τμ, αποτελούμενη από μεταλλικό σκελετό και καλυπτόμενη από ξυλοδοκούς και καλάμια και στηριζόμενη σε πλακόστρωτο δάπεδο, β) ενός έτερου κτίσματος (“ μπαρ γ ”) επιφανείας 24,48 τμ, καλυπτόμενο από πέργκολα, εμβαδού 93,75 τμ, αποτελούμενη από από ξύλινους κοιλοδοκούς και καλάμια, στηριζόμενη επίσης σε πλακόστρωτο δάπεδο και γ) ενός ναΐσκου, επιφανείας 18,20 τμ, εδραζόμενου σε χωμάτινο πλατό. Συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος».
Ακολούθως το Εφετείο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα του ό,τι: «στην περιοχή Αγία Μαρίνα Ρόδου, την 30-3-2016, με πρόθεση ενεργώντας, χωρίς άδεια, επέφερε μεταβολή στον αιγιαλό με την κατασκευή έργων, ανεξάρτητα αν με τον τρόπο αυτό επήλθε ζημία σε οποιονδήποτε και ειδικότερα στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, ως νόμιμος εκπρόσωπος της εκμεταλλευόμενης το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος – beach bar “….” ετερόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία “ ………..”, προέβη χωρίς άδεια της αρμόδιας Αρχής στην κατάληψη τμήματος του αιγιαλού του Δημοσίου δια της κατασκευής α) ενός κτίσματος (“ μπαρ β ”) επιφανείας 24,25 τμ, καλυπτόμενο από πέργκολα, εμβαδού 100 τμ, αποτελούμενη από μεταλλικό σκελετό και καλυπτόμενη από ξυλοδοκούς και καλάμια και στηριζόμενη σε πλακόστρωτο δάπεδο, β) ενός έτερου κτίσματος (“ μπαρ γ ”) επιφανείας 24,48 τμ, καλυπτόμενο από πέργκολα, εμβαδού 93,75 τμ, αποτελούμενη από ξύλινους κοιλοδοκούς και καλάμια, στηριζόμενη επίσης σε πλακόστρωτο δάπεδο και γ) ενός ναΐσκου, επιφανείας 18,20 τμ, εδραζόμενου σε χωμάτινο πλατό» και επέβαλε σ’ αυτόν ποινή φυλάκισης ενός (1) έτους, ανασταλείσα επί τριετία.
Τονίζει έτσι πως με τις παραδοχές του αυτές το εκδόσαν την προσβαλλόμενη απόφαση ανωτέρω Δικαστήριο, στέρησε αυτήν από την, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ, απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.
Ειδικότερα, διαλαμβάνονται μεν στην προσβαλλόμενη απόφαση τα πραγματικά εκείνα περιστατικά, που αφορούν στο είδος και στον τρόπο της μεταβολής και δη ότι η μεταβολή επήλθε με την κατάληψη της επιφάνειας του ένδικου χώρου με τις ειδικότερα αναφερόμενες στην προσβαλλομένη απόφαση κατασκευές, οι οποίες, όπως περιγράφονται στην απόφαση αυτή, έχουν σταθερή σύνδεση με το έδαφος, πλην όμως δεν αναφέρονται τα πραγματικά εκείνα περιστατικά, που καθόρισαν την ιδιότητα του επίδικου χώρου, επί του οποίου ενήργησε ο αναιρεσείων, ως αιγιαλού, ήτοι αν αυτός καθορίστηκε με απόφαση της αρμόδιας προς τούτο Επιτροπής ή από το δικαστήριο με βάση τα αποδειχθέντα και συγκροτούντα την έννοιά του στοιχεία (μέγιστες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων).
Μόνη δε η αναφορά στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι οι συγκεκριμένες κατασκευές έγιναν εντός του αιγιαλού, δεν μπορεί να αναπληρώσει την έλλειψη αυτή.
Την αναίρεση χειρίστηκε η δικηγόρος κ. Ευη Χριστοδουλίδη.
