Πολλές φορές η ζωή σού δίνει μια δεύτερη ευκαιρία… Οχι πάντα, αλλά πολλές φορές, κι είναι αυτό που κάνεις με αυτές τις δεύτερες ευκαιρίες που μετράει.
Και είναι αυτές οι δεύτερες ευκαιρίες που σε φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο σου, που σε ωθούν να προσπαθήσεις, που ζωντανεύουν τα όνειρά σου και πραγματώνουν τη ρήση της συγγραφέως George Eliot πως ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει…
Στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Ρόδου, αλλάζουν ζωές, πραγματοποιούνται επιθυμίες, ζωντανεύουν όνειρα, από ανθρώπους που αποφασίζουν να αξιοποιήσουν αυτή τη δεύτερη ευκαιρία που τους δίνεται. Επιστρέφουν στα θρανία και παίρνουν τη ζωή τους… από την αρχή ή μάλλον από τη μέση, από εκεί που για διάφορους λόγους διέκοψαν τη φοίτηση στο σχολείο και αποφασίζουν να ξαναγράψουν την ιστορία τους.
Για το μαγικό αυτό ταξίδι μιλά σήμερα στη συνέντευξή του στη «δημοκρατική» ο διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Ρόδου, φιλόλογος, κ. Αθανάσιος Κλέτσας ο οποίος βρίσκεται στον έβδομο χρόνο της θητείας του και σε αυτά τα χρόνια έχει δει πολλούς ανθρώπους να «ανθίζουν», να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να αλλάζουν τη ζωή τους. «Αυτό που για τους υπόλοιπους είναι μια απλή κόλλα Α4, για τους αποφοίτους μας είναι απολυτήριο ζωής, είναι μια εκπλήρωση απωθημένου, είναι μια απόδειξη εμπειρίας ζωής, φεύγουν γεμάτοι, πλήρεις και ενισχύουν την αυτοεκτίμησή τους» λέει χαρακτηριστικά και προετοιμάζεται για μια ακόμη σχολική χρονιά στην οποία κι άλλοι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να δώσουν δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους…
• Κύριε Κλέτσα, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη ρωτώντας σας, αρχικά τι είναι και σε ποιους απευθύνεται το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας.
Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είναι ένα Γυμνάσιο για ενήλικες κι απευθύνεται σε νέες και νέους από 18 ετών και μέχρι… 108! Μπορεί να φοιτήσει όποιος θέλει αρκεί να είναι πάνω από 18 ετών Έλληνας ή αλλοδαπός. Η φοίτηση είναι διετής και το πτυχίο είναι ισότιμο του Γυμνασίου. Ουσιαστικά μιλάμε για τους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν περατώσει τις γυμνασιακές σπουδές τους και επιθυμούν ή χρειάζονται για κάποιον λόγο το απολυτήριο του Γυμνασίου. Οι εγγραφές έχουν ξεκινήσει από την 1η Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσουν μέχρι το τέλος του μηνός.
• Συνήθως ποιας ηλικίας είναι οι άνθρωποι που επιστρέφουν στα θρανία;
Ο μέσος όρος είναι από 30 έως 50 ετών, η πιο παραγωγική ηλικία, δηλαδή. Όπως θα ξέρετε, η υποχρεωτική φοίτηση σχετίζεται πλέον με την αγορά εργασίας και για οποιαδήποτε θέση σε δημόσια υπηρεσία, απαιτείται πλέον το απολυτήριο του Γυμνασίου.
• Πέρα από την αναγκαιότητα για την αγορά εργασίας, υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται για να δώσουν δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους, στις σπουδές τους;
Βεβαίως. Ένας μεγάλος αριθμός αφορά μαθητές που χρειάζονται το απολυτήριο για την αγορά εργασίας, όμως υπάρχουν κι εκείνοι που επιθυμούν να αποκτήσουν γνώσεις κι εκείνοι που έχουν απωθημένο να πάρουν το απολυτήριο του Γυμνασίου, το οποίο για διάφορους λόγους, μερικοί από τους οποίους “απίθανοι”, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν.
• Απίθανοι λόγοι, όπως;
Για μένα “απίθανος” λόγος είναι το γεγονός ότι μπορεί να έχουν παντρευτεί στα 13, στα 14, στα 15 τους χρόνια και γι΄αυτό να άφησαν το σχολείο. Άλλοι δεν φοίτησαν για οικονομικούς λόγους: είχαν την ατυχία να μην χαρούν ως παιδιά τη ζωή τους, διότι έπρεπε να δουλέψουν. Επίσης, επιστρέφουν άνθρωποι που ηθελημένα παράτησαν το σχολείο είτε επειδή βίωσαν ένα τραυματικό γεγονός, είτε αντιμετώπισαν δυσκολίες μάθησης, είτε είχαν καθηγητή που δεν τα πήγαιναν καλά, είτε είχαν μια οποιαδήποτε άσχημη εμπειρία και επέλεξαν συνειδητά να σταματήσουν τη φοίτηση και να βρουν δουλειά. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα έχουν καταφέρει να έχουν μια μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Κι όμως άνθρωποι που έχουν επιτύχει επαγγελματικά και έχουν σήμερα μεγάλη οικονομική επιφάνεια μετάνιωσαν που δεν έχουν το “χαρτί” -όπως λέμε-του Γυμνασίου και επιστρέφουν, χωρίς να συντρέχει λόγος εργασίας, για να πάρουν το απολυτήριό τους. Αυτό το χαρτί το οποίο ουσιαστικά διορθώνει την τότε λάθος κρίση τους, την οποία -εκ των υστέρων- με δεύτερη σκέψη αποφασίζουν να τη διορθώσουν.
• Από αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν μαθητές που προχώρησαν και πέρα από την απόκτηση του απολυτηρίου του Γυμνασίου;
Οι περισσότεροι μαθητές προχωράνε στη συνέχεια και στο Λύκειο, είτε στο Εσπερινό Γενικό είτε στο Εσπερινό Τεχνικό και υπάρχουν και περιπτώσεις μαθητών μας που έχουν περάσει και στο Πανεπιστήμιο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο υπερήφανους μάς κάνουν αυτοί οι μαθητές και πόσο όμορφα νιώθουμε όταν ακούμε ότι έχουν περάσει στο Πανεπιστήμιο…
• Διατηρείτε επαφή με τους μαθητές, μοιράζονται μαζί σας τις όποιες επιτυχίες τους;
Επικοινωνούμε μαζί τους όταν το μάθουμε, κάποιοι έχουν έρθει οι ίδιοι να μοιραστούν τη χαρά τους μαζί μας, λέγοντάς μας ότι αυτό που κατάφεραν δεν συγκρίνεται με όλα τα πλούτη του κόσμου… Όταν στα 50 του χρόνια κάποια ή κάποιος καταφέρνει να μπει στο Πανεπιστήμιο, νιώθει σαν να έχει κατακτήσει το Έβερεστ, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για τους ίδιους πρώτα απ’ όλα.
• Μιλάμε για ανθρώπους που έρχονται να φοιτήσουν και έχουν παράλληλα να φροντίσουν την οικογένειά τους, να είναι συνεπείς στις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις…
Ναι, η συντριπτική πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι, πατέρες, μητέρες, πολύτεκνοι με τέσσερα και πέντε παιδιά, με μικρό οικογενειακό εισόδημα σε πολλές περιπτώσεις… Υπήρχε περίπτωση μαθητή με τέσσερα παιδιά και εισόδημα μόλις 500 ευρώ. Εκεί βλέπεις ότι το κίνητρό τους είναι τόσο ισχυρό, η θέλησή τους είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορείς παρά μόνο να υποκλιθείς σε αυτό το μεγαλείο της ψυχής τους και κατά δεύτερον να τους βοηθήσεις όσο μπορείς ώστε να ανταποκριθούν.
• Προλάβατε την επόμενη ερώτησή μου, διότι ήθελα να σας ρωτήσω αν αυτή η υπερπροσπάθεια που διακρίνετε στους μαθητές, αποτελεί κίνητρο και για εσάς τους εκπαιδευτικούς.
Ναι, αυτό εντάσσεται και στις αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων. Εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους εν συνόλω και όχι εν μέρει. Δεν είναι βασική μας επιδίωξη να αποκτήσει μόνο βασικές γνώσεις και δεξιότητες ο μαθητής, αλλά προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε και σε θέματα οικογενειακά του, σε θέματα εργασίας, σε θέματα υγείας, σε θέματα κοινωνικού περίγυρου όπως ένταξης για παράδειγμα… Αυτή είναι η βασική μας μέριμνα γι’ αυτό και όποιος εκπαιδευτικός επιλέξει να διδάξει σε αυτά τα σχολεία, οφείλει να έχει ένα πρώτα απ΄όλα ένα μεγάλο εύρος ικανοτήτων, δεξιοτήτων και σπουδών ο ίδιος πρώτα ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των μαθητών.
• Υπάρχουν επιπλέον προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ένας εκπαιδευτικός ενηλίκων;
Ναι, υπάρχουν επιπλέον επιμορφώσεις, υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις που πρέπει να έχει.
• Άρα πρωτίστως πρέπει ο ίδιος ο εκπαιδευτικός να επιθυμεί να ασχοληθεί με την εκπαίδευση ενηλίκων.
Βεβαίως, είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει να αντεπεξέλθει.
• Αναφέρατε προηγουμένως ότι η προσέγγιση του ενήλικου μαθητή θα πρέπει να είναι ολιστική. Σας εκμυστηρεύονται δηλαδή και προσωπικά τους ζητήματα αν αντιλαμβάνομαι σωστά, μοιράζονται μαζί σας τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες τους…
Πάρα πολλές φορές ακροβατούμε ανάμεσα στους τύπους που οφείλεις να τηρείς ως εκπαιδευτικός αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσουμε, ώστε να μπορέσει να μας εμπιστευτεί ο ενήλικος μαθητής, κι αυτό είναι το ζητούμενο να μας εμπιστευτούν οι μαθητές για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε ανάγκες τις οποίες ντρέπονται κάποιες φορές να εξομολογηθούν.
• Όπως;
Όπως οικονομικές δυσκολίες για παράδειγμα. Έχουμε βοηθήσει πολλές φορές, πάντα διακριτικά και πάντα με εχεμύθεια. Και επειδή πολλές φορές δεν θέλουν να το πουν, πρέπει ο καθηγητής να μπορεί να το δει για να μπορέσει να βοηθήσει. Γι αυτό και έρχονται σε εμάς εκπαιδευτικοί που έχουν γνώση πολλών πραγμάτων ταυτόχρονα ακόμα και ψυχολογίας, παιδαγωγικές, και βεβαίως έχουν ανεπτυγμένη την ενσυναίσθηση…
• Υπάρχει ενδιαφέρον από εκπαιδευτικούς για αυτή την επιπλέον γνώση ώστε να ασχοληθούν με τον τομέα εκπαίδευσης ενηλίκων;
Υπάρχει ένα σχετικό ενδιαφέρον, όμως δυσκολίες προκύπτουν από το ωράριο του σχολείου. Πολλοί θα ήθελαν αλλά το σχολικό ωράριο 17:00 με 21:00 είναι εκείνο που προκαλεί αντικειμενικές δυσκολίες όταν υπάρχουν οικογενειακές υποχρεώσεις στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.
• Εσείς πώς βρεθήκατε στην εκπαίδευση ενηλίκων;
Εγώ είχα δοκιμάσει το πεδίο αυτό ως εκπαιδευτής στο μακρινό 2008 και από τότε μου γεννήθηκε η επιθυμία να το συνεχίσω. Κάποιοι παράγοντες δεν μου το επέτρεψαν, όμως μέσα μου το καλλιεργούσα, ήθελα να ασχοληθώ πιο ενεργά με αυτόν τον τομέα. Η κατάλληλη ευκαιρία ήρθε, αφού οι συνθήκες ωρίμασαν και κάποιες παράμετροι έγιναν πιο ευνοϊκές κι έτσι το 2016 ήρθα στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ως διευθυντής και παραμένω μέχρι σήμερα.
• Εκτιμώ ότι η θέση του διευθυντή ειδικά σε ένα Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, πέρα από τις διεκπεραιωτικές διαδικασίες συνεπάγεται και μια μεγαλύτερη ευθύνη για την υπηρέτηση του σκοπού.
Ο διευθυντής πέρα από τις διεκπεραιωτικές διαδικασίες -όπως πολύ σωστά αναφέρατε- έχει κι έναν πιο δημιουργικό ρόλο, αλλά και μια πιο προσωπική επαφή με τους μαθητές -στο μέτρο του δυνατού φυσικά- και όλα αυτά πάντα με την υποστήριξη των εκπαιδευτών και εκπαιδευτριών του σχολείου, που και οι ίδιοι οφείλουν να είναι αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια. Η προσπάθεια είναι συνολική, ο διευθυντής δίνει κάποιες κατευθύνσεις όσον αφορά στη θέληση, στη βούληση, στο όραμα κι εφόσον σε αυτό συμμετέχουν και οι εκπαιδευτικοί, τότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.
• Πάντως πέρα από εκείνους τους μαθητές που το τολμούν, υπάρχουν κι εκείνοι που μια τέτοια απόφαση παράλληλα με τις οικογενειακές ή επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, τους φαντάζει πολύ δύσκολη.
Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε κι αυτούς να κατασταλάξουν, και με την ευκαιρία που μου δίνετε μέσα από την εφημερίδα σας, να πούμε ότι δεν έχουμε βιβλία στο σχολείο, δεν έχουμε εξετάσεις, δεν έχουμε διαγωνίσματα. Όλα κινούνται με βάση τις αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων και οι αρχές αυτές δεν περιλαμβάνουν βιβλία. Ο εκπαιδευτής εστιάζει στις ανάγκες του εκπαιδευόμενου, στο τι χρειάζεται να μάθει, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να είναι εκπαιδευμένοι σε αυτές τις αρχές οι εκπαιδευτικοί μας, ώστε αυτές τις ανάγκες αφού τις διαγνώσουν, να τις καλύψουν μέσα από το πλάνο διδασκαλίας που θα καταρτίσουν. Αποφεύγεται η μετωπική διδασκαλία, να μιλά δηλαδή ο καθηγητής στην έδρα ή στον πίνακα και από κάτω ν’ ακούν οι μαθητές. Εμείς δίνουμε βάση στη βιωματική, στην ενεργητική συμμετοχή για να μπορέσει ο μαθητής να μάθει, να αφομοιώσει γνώσεις και δεξιότητες μέσα στην τάξη κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
• Τι μαθήματα λοιπόν κάνει κάποιος που έρχεται στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας;
Επειδή δεν υπάρχουν βιβλία, εμείς μιλάμε για γραμματισμούς και απαιτείται μόνο η βασική γνώση. Τα μαθήματά μας συνοψίζονται στον γλωσσικό γραμματισμό, στον αριθμητικό γραμματισμό, στον γλωσσικό γραμματισμό στην αγγλική, στον πληροφορικό γραμματισμό, στον επιστημονικό γραμματισμό, στον περιβαλλοντικό γραμματισμό, στον κοινωνικό γραμματισμό (δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη μέσα στην ελληνική επικράτεια αλλά και στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι) και τέλος στον καλλιτεχνικό γραμματισμό, όπου ασχολούμαστε καθαρά με τις τέχνες.
• Άρα κάποιος μπορεί να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό του, στη ζωή του, με ελάχιστα έξοδα.
Ακριβώς, είναι πράγματι μια δεύτερη ευκαιρία χωρίς αστερίσκους, χωρίς παραμέτρους και χωρίς έξοδα, όπως είπατε. Θα χρειαστεί ένα τετράδιο κι ένα μολύβι, τίποτα άλλο.
• Οι μαθητές μεταξύ τους αναπτύσσουν προσωπικές σχέσεις;
Υπάρχουν όλα τα οφέλη μιας οποιασδήποτε δομής, η οποία περιλαμβάνει ετερόκλητες ομάδες. Οι εκπαιδευόμενοί μας στη διάρκεια της χρονιάς, μέσω των κοινών βιωμάτων κι εμπειριών, αλλά και μέσω της καθημερινής τριβής με τις ίδιες προσλαμβάνουσες της εκπαιδευτικής διαδικασίας δένονται και μετουσιώνουν τις αρχικές χαλαρές συναναστροφές σε σχέσεις ζωής. Έχουμε πολλές περιπτώσεις π.χ. κουμπαριάς μέσω γνωριμιών που άρχισαν στο σχολείο μας.
• Η σχέση του ΣΔΕ με την τοπική κοινωνία ποια είναι;
Η σχέση του σχολείου μας με την τοπική κοινωνία εδράζεται σε μία λέξη: την εξωστρέφεια. Η εξωστρέφεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση ενηλίκων κι αυτό το επιτυγχάνουμε μέσω των εκπαιδευτικών εκδρομών κι επισκέψεων. Έχει τύχει να επισκεφθούμε ένα ζαχαροπλαστείο και να βρει δουλειά εκπαιδευόμενός μας. Εμείς οφείλουμε και το κάνουμε πράξη, να καλλιεργούμε την εξωστρέφεια, να βγαίνουμε προς την κοινωνία, να ερχόμαστε σε επαφή με φορείς, με επιχειρηματίες και με παράγοντες που υπό άλλες συνθήκες οι μαθητές δεν θα το έκαναν κι έτσι μπορούν να ωφεληθούν πολλαπλώς. Από το να έρθουν σε επαφή με κάτι πρωτόγνωρο για τους ίδιους, όπως είναι η τέχνη, ο πολιτισμός (και πολλές φορές τους παρακολουθούμε να γοητεύονται από αυτό και να διευρύνουν τον τρόπο σκέψης τους και τους ορίζοντές τους), μέχρι το να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας. Αυτό που σίγουρα συμβαίνει στο τέλος είναι να δακρύζουμε, να δακρύζουν οι περισσότεροι επειδή φεύγουν από το σχολείο.
• Έχω την εντύπωση ότι ενώ χρησιμοποιήσατε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού αριθμού, μάλλον προσπαθήσατε να το πάρετε πίσω…
Προσπαθώ ως διευθυντής να είμαι πιο τυπικός.
• Παρόλα αυτά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει συναισθηματική φόρτιση στις αποφοιτήσεις όσο κι αν προσπαθείτε να παραμείνετε αποστασιοποιημένος.
Ναι… Δεν γίνεται να μην εμπλακείς, για να έχεις αποτελέσματα πρέπει να εμπλακείς προσωπικά. Δένεσαι με τους μαθητές, δεν γίνεται διαφορετικά. Φυσικά δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους και το ίδιο γίνεται και με τους μαθητές μεταξύ τους. Δημιουργούνται ομάδες, καλλιεργούνται σχέσεις ζωής, διότι γνωρίστηκαν κάτω από τις ίδιες συνθήκες, με τις ίδιες αναστολές, με τις ίδιες δεύτερες σκέψεις, όπως προαναφέραμε. Αυτά όλα τα κοινά τούς ένωσαν, παράλληλα με την κοινή διετή σχολική πορεία.
• Σε κάποιους που έχουν δεύτερες σκέψεις για τη φοίτηση στο σχολείο, ότι είναι μεγάλοι σε ηλικία ίσως, ότι δεν θα μπορέσουν να τα καταφέρουν ή που ντρέπονται ακόμα για το πώς θα το πουν στην οικογένειά τους στον κοινωνικό τους περίγυρο, τι θα λέγατε;
Θα πρέπει να σας πω ότι οι περισσότεροι ντρέπονται. Αυτό το αντιμετωπίζουμε κυρίως στην πρώτη συνάντηση. Θα τους έλεγα, λοιπόν, να αφήσουν τις δεύτερες σκέψεις και να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους.
• Για ποιους λόγους ντρέπονται;
Για την ηλικία τους αρχικά, ότι είναι μεγάλοι και δεν έχουν απολυτήριο Γυμνασίου. Ντρέπονται και στον κοινωνικό τους περίγυρο να λένε ότι έχουν απολυτήριο μόνο δημοτικού σχολείου, ντρέπονται ακόμα κι εμάς. Σ’ αυτούς, λοιπόν, που ντρέπονται, θα τους πρότεινα να έρθουν, να μιλήσουν μαζί μας και αν δεν καμφθούν οι δεύτερες σκέψεις κι η ντροπή που νιώθουν, να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους. Αν όμως καταφέρουμε να εξαλείψουμε τις δεύτερες σκέψεις, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα κάνουν πράξη αυτό που ευαγγελίζεται η ονομασία του σχολείου μας, θα δώσουν, δηλαδή, μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους. Αυτό που για τους υπόλοιπους είναι μια απλή κόλλα Α4, για τους αποφοίτους μας είναι απολυτήριο ζωής, είναι μια εκπλήρωση απωθημένου, είναι μια απόδειξη εμπειρίας ζωής, φεύγουν γεμάτοι, πλήρεις και ενισχύουν την αυτοεκτίμησή τους. Μετά από δύο χρόνια βλέπεις ανθρώπους να πατάνε καλύτερα στα πόδια τους, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε εργασιακό και κοινωνικό επίπεδο, αλλάζοντας ουσιαστικά τη στάση ζωής τους, τον τρόπο σκέψης τους κι αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. Και δική τους και δική μας.
Ο κ. Αθανάσιος Κλέτσας, είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας, με ειδίκευση στην Κλασική Φιλολογία, Α.Π.Θ. και του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών, με ειδίκευση στην Αρχαιολογία, Παν. Αιγαίου με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση, Ε.Α.Π. και στα Μοντέλα Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Εκπαιδευτικών Μονάδων, Παν. Αιγαίου.
Είναι υποψήφιος Διδάκτωρ στα Πεδία της Εκπαίδευσης Ενηλίκων και της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Παν. Αιγαίου και πρόεδρος της προσωρινής διοικούσας επιτροπής της Πανελλήνιας Ένωσης Διευθυντών Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας.
Σύντομα θα εκδώσει συλλογή ποιημάτων και μικροδιηγημάτων όπως επίσης και ενός βιβλίου σχετικού με την Εκπαίδευση Ενηλίκων.
