Η βόμβα στην Χιροσίμα ηταν η αρχή του τέλους του Β Παγκόσμιου πολέμου, ένα τέλος διάλυσης της προϋπάρχουσας κοινωνικής, πολιτικης και οικονομικής δομής του κόσμου και η γενεσιουργός αιτία της Αμερικάνικης κοσμοκρατορίας.
Οι τελευταίες ευρωεκλογές και τα αποτελέσματα τους, είχαν μια παρόμοια επίδραση στο όλο, με τον οποιονδήποτε τροπο «δομημένο πολιτικό σκηνικό» της χώρας.
Εφιαλτική η επίδραση τους, όλοι οι υφιστάμενοι πολιτικοί σχηματισμοί, και μαζί τους τα όποια αφηγήματα τους κατεδαφίστηκαν, φάνηκε η γύμνια των κοινωνικών τους αντιστοιχίσεων, της πολιτικης τους ανεπάρκειας και της ελλειποβαρούς εκπροσώπησης τους.
Έγινε εμφανές, σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, το έλλειμα ειδικού πολιτικού βάρους, αναδείχτηκε εκκωφαντικά η κακή διαχειριστική τους λογική και η επιμονή τους στην διεκδίκηση της ψήφου των πολιτων, όχι για αυτό που προτείνουν ή για αυτό που μπορούν να προσφέρουν, αλλά μόνο για την δική τους παρουσία, στην πολιτική σκηνή και την απόλαυση των όποιων ευεργετημάτων.
Δεν πρέπει να επιχαίρει κανείς για την συνολική απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, τα πολιτικά κόμματα και η λειτουργία τους, είναι ενας από τους πυλώνες της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Όταν αυτά παύουν να λειτουργούν τότε είναι εμφανές, ότι υπάρχει πρόβλημα στην λειτουργία της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.
Το μεγαλύτερο, θεσμικό- πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη πολιτικών κομμάτων αρχών, όλα τα κόμματα στη χώρα μας, για πολλούς και διάφορους λόγους, εχουν καταλήξει να είναι προσωπικά φέουδα των αρχηγών.
Υφίστανται τύποις τα όργανα, με μια τύποις καταστατική κατοχύρωση, αρμοδιοτήτων, η οποία καταστρατηγείται από αυθαίρετες ενέργειες και αποφάσεις, του όποιου Προέδρου και των όποιων μελών, των άτυπων ομάδων κομματικής εξουσίας, στην καθημερινή πολιτική πρακτική.
Τα πολιτικά κόμματα, εχουν λόγο ύπαρξης, εάν και εφ όσον εχουν σαφή Ιδεολογικό προσανατολισμό και εφ όσον εχουν σταθερή κοινωνική αντιστοίχιση.
Πολλοί ηταν και είναι αυτοί, συνηθίζω να τους αποκαλώ οργανικούς διανοούμενους του Χρηματοπιστωτικού Νεοφιλελευθερισμού, που ισχυρίζονται ότι προ πολλού εχει επέλθει το ΤΕΛΟΣ των ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ.
Ο στοχος και η επιδίωξη τους ηταν ξεκάθαρη, όφειλαν ως πληρωμένοι κονδυλοφόροι, να στηρίξουν την ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ και τους στόχους της και πως κυρίαρχη Ιδεολογία είναι το χρήμα και το κέρδος.
Η δύναμη των μέσων, όχι επικοινωνίας και ενημέρωσης, αλλά εξαπάτησης, κατάφερε να επιβάλλει την άποψη της, ως θέσφατο και να πείσει τους απλούς πολίτες, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχουν άλλες επιλογές.
Η φράση, «η οικονομία βρε βλάκα», έγινε σλόγκαν, εγινε νόμος πολιτικών λειτουργιών και εγινε αποδεκτή η χειραφέτηση και υποδούλωση των κομμάτων, στο μεγάλο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.
Τα πολιτικά κόμματα, έγιναν εκτελεστές εντολών, Εθνικών εργολάβων, χρηματοπιστωτικών εταιρειών, Διεθνών οργανισμών και εκχώρησαν αμαχητί τα δικαιώματα τους και τις υποχρεώσεις τους.
Υποβάθμισαν το ρόλο τους, τις υποχρεώσεις τους και επέλεξαν να είναι καλοί ή κακοί διαχειριστές επιλογών και εντολών εξωθεσμικών κέντρων.
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο Ελληνικό, τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη, αναφέρομαι στην Ευρώπη γιατι είναι η μόνη περιοχή η οποία εχει μια πολιτική παράδοση Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Το ευεξήγητο παράδοξο είναι ότι, σε αυτόν τον ορυμαγδό απαξίωσης της πολιτικης οι μόνοι πολιτικοί σχηματισμοί οι οποίοι διατηρούν ενοποιημένο τον σκληρό τους πυρήνα, είναι τα Νεοφιλελεύθερα Συντηρητικά κόμματα, γιατι είναι οι συνεπείς υλοποιητές των πολιτικών που επιβάλλει το Διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Είναι οι κατ εξοχήν υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου και αφαίμαξης του όποιου πλούτου από τον απλό πολίτη και η συγκέντρωση του στα χέρια των ολίγων.
Στα Σοσιαλιστικά Κόμματα, με την παρέμβαση ισχυρών οικονομικών παραγόντων ανα χώρα, κατάφεραν να ελέγξουν τις Ηγεσίες αυτών των κομμάτων και να τα οδηγήσουν στην δική τους λογική και να τα καταστήσουν, διαχειριστές των δικών τους πολιτικών επιλογών.
Αλλαξοπίστησαν, πρόδωσαν ΑΡΧΕΣ και ΙΔΑΝΙΚΑ, πρόταξαν τις οικονομικές τους δεσμεύσεις και εγκατέλειψαν τα κοινωνικά στρώματα και κοινωνικές ομάδες που όφειλαν να υπηρετούν.
Έχασαν την Κοινωνική τους αντιστοίχιση, έχασαν την αναγκαιότητα ύπαρξης τους, έχασαν την δυνατότητα έκφρασης μιας ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ και εναγωνίως ζητούσαν την ψήφο των πολιτων, με την πρόταξη καλύτερης διαχείρησης.
Η ΧΙΡΟΣΙΜΑ των Ευρωεκλογών, ανέδειξε το πρόβλημα, τα δυο μεγάλα κόμματα της Αντιπολίτευσης, ταλανίζονται σε διαδικασίες ανάδειξης νέων ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ και η Κυβερνητική παράταξη σκεπάζει το πρόβλημα της κάτω από το χαλί της ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Είναι βέβαιο, ότι τα πρόσωπα παίζουν κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση νέων συνθηκών, αναζητείται όμως, ο σοφός πολιτικός και σοφός είναι «ο πολιτικά ικανός και αυτός που τα πλεονεκτήματα του θα τα αξιοποιήσει για το κοινό συμφέρον»
Το ΧΑΟΣ πολλές φορές είναι γενεσιουργός αιτία, το ζητούμενο είναι όχι μόνο ποιος ΚΥΒΕΡΝΑ αλλά πως Κυβερνά, είναι η ωρα πολίτες και πολιτικοί να αναλογιστούν πως και με ποιους θα βαδίσουμε τα επόμενα χρονια.
Η ανατροπή του διπόλου «Οικονομία- Πολιτική» και η επαναφορά της πολιτικης στο προσκήνιο μπορεί να επισυμβεί με την ύπαρξη κομμάτων, πολιτικών παρατάξεων με χαρακτήρα, πατριωτικό, Σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικά μεταρρυθμιστικό, με καθαρές κοινωνικές αντιστοιχίσεις και με απόλυτα ξεκάθαρους προσανατολισμούς.
Παρασκευας γιαννης
Ροδος 19/9/24
