Συνέντευξη
στη Μαρία Χονδρογιάννη
«Η οικονομία μας, χρειάζεται πλέον κάτι περισσότερο από μια οικονομοτεχνική διαδικασία ανάκαμψης. Οι Έλληνες έχουν μαραζώσει ψυχολογικά. Ακόμη και αποδεδειγμένα δημιουργικοί συμπολίτες μας έχουν χάσει την πίστη τους στον αγώνα κατά της κρίσης. Εκείνο, που τώρα χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι ένα θετικό σοκ».
Αυτό δηλώνει, σε συνέντευξή του στη “δ”, ο πολιτευτής της ΝΔ κ. Βασίλης Υψηλάντης και προσθέτει τα νέα μέτρα που εισηγείται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν υπηρετούν τον κυρίαρχο στόχο για πραγματική ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.
«Οι παραγωγικοί φορείς αποζητούν τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Θέλουν εγγυήσεις για ένα υγιές και ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Επιθυμούν μια σταθερή και δίκαιη φορολόγηση. Έναντι όλων αυτών (και πολλών ακόμη) η κυβέρνηση προτείνει ιδεολογικές ασπιρίνες για την ανασύνταξη της Οικονομίας και βαριά χάπια για την ταμειακή σωτηρία μιας εύθραυστης αγοράς», σημειώνει ο κ. Υψηλάντης.
Με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου στη ΝΔ, ο κ. Β. Υψηλάντης, δηλώνει:
«Ο αρχηγός αυτού του ιστορικού και μεγάλου κόμματος, με διεθνείς σχέσεις και αναφορές, οφείλει να είναι αντάξιος των περιστάσεων και της αποστολής του. Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι αναζητείται ο αντι-Τσίπρας. Προσανατολισμός των νεοδημοκρατών είναι η ανάδειξη ενός μαχητικού ηγέτη με την προσδοκία να εμπνεύσει τον κόσμο της ΝΔ σε έναν πολιτισμένο κοινωνικό αγώνα για την ανασύνταξη της χώρας μας».
Η συνέντευξη του κ. Βασίλη Υψηλάντη, αναλυτικά:
• Την αντίθεσή τους με διατάξεις του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα που τους αφορούν, εξέφρασαν οι φορείς στην κοινή συνεδρίαση των Διαρκών Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων Παραγωγής και Εμπορίου. Ποια είναι η άποψή σας;
Είναι προφανές ότι τα νέα μέτρα που εισηγείται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν υπηρετούν τον κυρίαρχο στόχο για πραγματική ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Αντιθέτως, ενισχύουν την υφεσιακή της πορεία και καταδεικνύουν – ως φιλοσοφία και ως πολιτική πρακτική – τουλάχιστον δύο στοιχεία: Αφενός ότι παγιδεύουν το λαό σε μια αντίληψη «σουηδικού συνδρόμου» και αφετέρου ότι το πραγματικό ενδιαφέρον αυτή της «πρώτης φοράς Αριστεράς» είναι η νομή της εξουσίας χωρίς ηθικό, ιδεολογικό ή και οικονομικό φραγμό. Παραφράζοντας την παλιά αξίωση των αγροτών «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» ο ΣΥΡΙΖΑ τείνει να αναδείξει ως μόνιμη φιλοσοφία την αντίληψη «όλα τα μέτρα, όλες τις καρέκλες». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πλήρης παράδοση της κυβέρνησης στις αξιώσεις του «κουαρτέτου» αντανακλά την αδυναμία σχεδιασμού εναλλακτικών πολιτικών, την αποτυχία μιας πολύμηνης δήθεν διαπραγμάτευσης, την έλλειψη οράματος για την Ελλάδα του μέλλοντός μας. Οι παραγωγικοί φορείς αποζητούν τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Θέλουν εγγυήσεις για ένα υγιές και ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Επιθυμούν μια σταθερή και δίκαιη φορολόγηση. Χρειάζονται κίνητρα επιχειρηματικής ανάπτυξης… Έναντι όλων αυτών (και πολλών ακόμη) η κυβέρνηση προτείνει ιδεολογικές ασπιρίνες για την ανασύνταξη της Οικονομίας και βαριά χάπια για την ταμειακή σωτηρία μιας εύθραυστης αγοράς.
Προσωπικά, εκτιμώ πως οι θυσίες του λαού και οι κόποι όλων μας ήδη έχουν χαθεί. Με φοροκαταιγίδα, πάνω σ’αυτήν που ήδη υπέστη η χώρα μας, εντείνεται μόνον η πραγματική φτωχοποίησή μας. Προσκολλημένοι σε ιδεοληψίες απέτυχαν με ταχύτητα να περάσουν σε συμφωνία συμφέρουσα με αληθινές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Γύρισαν στο 2012 με ορίζοντιες περικοπές και βαρύτατη φορολογία. Οι ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ απέτυχαν από το καλημέρα. Και το τίμημα δυστυχώς είναι μεγάλο!
• Με τα μέτρα που έχουν δρομολογηθεί υπάρχουν ελπίδες να ανακάμψει η ελληνική οικονομία;
Σωστά επιμένετε. Η οικονομία μας, όμως, χρειάζεται πλέον κάτι περισσότερο από μια οικονομοτεχνική διαδικασία ανάκαμψης. Χρειάζεται ένα βήμα μεγαλύτερο και από τη φαντασία του πλέον δημιουργικού οικονομολόγου. Οι Έλληνες έχουν μαραζώσει ψυχολογικά. Ακόμη και αποδεδειγμένα δημιουργικοί συμπολίτες μας έχουν χάσει την πίστη τους στον αγώνα κατά της κρίσης. Εκείνο, που τώρα χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι ένα θετικό σοκ. Μια μεγάλη είδηση αναπτυξιακού χαρακτήρα. Μια σειρά επενδύσεων σε όλους τους τομείς, με συμφωνίες τέτοιες που να πολλαπλασιάζουν τις θέσεις εργασίας, να εγγυώνται βάθος χρόνου, να διασφαλίζουν προοπτική σαφούς κερδοφορίας για τους επενδυτές, να κινητοποιούν τον ανταγωνισμό στην αγορά.Το ξεπούλημα, έστω και υπό τον μανδύα της αξιοποίησης, δεν οδηγεί πουθενά. Τα χρήματα θα χαθούν στη μαύρη τρύπα του χρέους και οι «επενδυτές» αν δεν παγιδευτούν στον γραφειοκρατικό κυκεώνα ή στις παλινωδίες της κυβέρνησης θα κερδίσουν μόνον από τη διαφορά της υπεραξίας που δημιουργείται αυτόματα μεταξύ υποτιμημένης πώλησης και πραγματικής τιμής. Ζοφερό παράδειγμα (και εύχομαι να διαψευσθώ) θα είναι η ενδεχόμενη δραστηριοποίση των λεγόμενων distress funds στη χώρα μας. «Επενδυτές-κοράκια» θα αγοράζουν «κόκκινα δάνεια» επιχειρήσεων στο 1/5 της τιμής τους και θα μπορούν να μεταπωλούν τις επιχειρήσεις με άλλο τίμημα, ακόμη και στους σημερινούς ιδιοκτήτες τους.
Αυτό το σχήμα, μάλλον, δεν προκαλεί ανάπτυξη. Είναι ένα ακόμη κόλπο απαλλαγής του τραπεζικού συστήματος από τις ευθύνες του. Ελπίδες ανάκαμψης μπορούν να υπάρξουν με άλλη νοοτροπία, με άλλη φιλοσοφία, με άλλη ηθική αντίληψη. Η καραμέλα της αξιοπρέπειας δεν αρκεί. Οι δουλειές και τα κέρδη είναι αποτελέσματα της τόλμης και του ρίσκου. Όχι, έργο των φοροεισπρακτόρων.
• Πιστεύετε πως η κυβέρνηση θα καταφέρει να ολοκληρώσει τη θητεία της ή θα διενεργηθούν πάλι εκλογές;
Εκτιμώ, απερίφραστα, πως ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζαν την ώρα της κάλπης πως και αυτές οι εκλογές, της 20ης Σεπτεμβρίου, δεν απέδιδαν αποτέλεσμα πολιτικής σταθερότητας. Δεν μιλώ για τον κυβερνητικό συνασπισμό. Αυτός είναι η επιτομή της παραδοξότητας. Και της παραδοξολογίας.
Αν αυτή η «αριστερή» κυβέρνηση δεν πέσει εκ των έσω μετά από μερικούς μήνες, εξαιτίας μιας ιδιαίτερα αντιλαϊκής πολιτικής που συναινεί να εφαρμόσει, τότε… ή δεν θα πρόκειται για «αριστερή» κυβέρνηση ή θα έχει επισυμβεί ιστορική μετάλλαξη στην ορολογία των πολιτικών ιδεολογιών.
Και, φυσικά, θα αναζητείται ένας νέος όρος χαρακτηρισμού της. Διότι, αυτές οι πολιτικές δεν είναι ούτε φιλελεύθερες, ούτε δεξιές. Είναι πολιτικές επιβίωσης του συστήματος εις βάρος της επιβίωσης του λαού. Ας τις χαρακτηρίσει ο καθένας όπως νομίζει, χωρίς όμως να παραβλέπει τα οδυνηρά ιστορικά παραδείγματα.
• Έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την εκλογή προέδρου στη ΝΔ. Οι εκλογές θα ενώσουν ή θα διχάσουν το κόμμα;
Η ΝΔ είναι σε διαδικασία ανάδειξης του 8ου αιρετού προέδρου της. Είναι κόμμα συνεκτικό με ραχοκοκαλιά της ένα αδιαφιλονίκητα ισχυρό κομμάτι της κοινωνίας. Δεν απειλείται ούτε από διάλυση, ούτε από μετάλλαξη. Αντιμετωπίζει την πρόκληση της νέας πορείας, και είμαι βέβαιος ότι θα την κερδίσει προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών και όχι προς χάριν των μηχανισμών που –όπως σε όλα τα κόμματα ή και σωματεία- εξυφαίνονται σε παρακάμερες ιδιοτελών συμφερόντων. Το στίγμα της επόμενης μέρας θα το δώσουν οι ψηφοφόροι. Είναι η πλατιά μάζα των υποστηρικτών του κόμματος ή και των πολιτικά ενεργών πολιτών που θα αναδείξει τον primus inter paris. Τον πρώτο δηλαδή μεταξύ ίσων. Αυτή είναι η γοητεία της δημοκρατίας και η ευθύνη της συλλογικότητας: η φωνή του λαού.
• Ποιο πρέπει να είναι το προφίλ του αρχηγού του κόμματος και ποιον από τους υποψηφίους θα υποστηρίξετε;
Η Νέα Δημοκρατία, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση δεν ζήλωσε ποτέ το life style στην πολιτική. Δεν αναζήτησε ποτέ προφίλ με χαρακτηριστικά σούπερμαν ή με ικανότητες δημοκόπου. Ο αρχηγός αυτού του ιστορικού και μεγάλου κόμματος, με διεθνείς σχέσεις και αναφορές, οφείλει να είναι αντάξιος των περιστάσεων και της αποστολής του. Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι αναζητείται ο αντι-Τσίπρας. Προσανατολισμός των νεοδημοκρατών είναι η ανάδειξη ενός μαχητικού ηγέτη με την προσδοκία να εμπνεύσει το κόσμο της ΝΔ σε έναν πολιτισμένο κοινωνικό αγώνα για την ανασύνταξη της χώρας μας.
Ένας ηγέτης με συνεπή λόγο, με σύγχρονη αντίληψη αλλά και εμπειρία διακυβέρνησης, που αποσκοπεί στην ενότητα της παράταξης και στην ανανέωση της ρητορικής αλλά και πολλών στελεχών πρώτης γραμμής, θα είναι ο άνθρωπος που θα πάρει στα χέρια τη σκυτάλη της πρόκλησης να ενισχύσουμε τη φωνή της Ελλάδας, να ξαναχτίσουμε τον τόπο μας, να ξαναδούμε τον ήλιο με χαμόγελο. Σε αυτό το «προφίλ», όπως λέτε, ανταποκρίνονται όλοι οι συνυποψήφιοι. Για τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, όμως, αλλά και για την εκτίμηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους για μια πορεία σκληρής, καθημερνινής μάχης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η κυρίαρχη άποψη είναι αυτή που θα καθορίσει τον νέο αρχηγό. Και αυτή η άποψη θα καταγραφεί στην εκλογική διαδικασία της 22ας Νοεμβρίου. Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω ως προτροπή… τη συμμετοχή όλων. Ακόμη και εκείνων που το τελευταίο διάστημα δεν ψήφισαν στις εθνικές εκλογές. Είναι σημαντικό να εκφραστούν και να πάψουν να έχουν παθητική στάση στα πολιτικά δρώμενα. Έχουν φωνή και αυτή η φωνή θέλουμε να ακούγεται.
• Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη δεσμευτεί να προσφέρουν εκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν αποδεσμευτεί τα ποσά αυτά, αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Δυστυχώς, η ΕΕ δεν έχει καταλήξει σε μια ενιαία πολιτική για το μεταναστευτικό και το άσυλο. Στο προχθεσινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έγινε μια προσπάθεια συζήτησης όλων των θεμάτων. Αλλά η κατάληξη δεν ανέδειξε παρά διαχειριστικές προτάσεις για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών. Κανένα πρακτικό αποτέλεσμα ως απάντηση σε ερωτήματα για τους ανθρώπους που δεν θα μετεγκατασταθούν ως αιτούντες άσυλο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Καμιά απάντηση στο ερώτημα «τι θα γίνει με τους εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται σε καταυλισμούς τρίτων χωρών» ή «τι θα γίνει με όσους παραμείνουν στην Ελλάδα;»
Ο κ. Τσίπρας είπε, μετά το Συμβούλιο ότι εκτός ότι εκτός από την οικονομική ενίσχυση θα πρέπει να υπάρξει και «δημοσιονομική χαλάρωση» και για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Αυτή ή έκκληση, για τη δημοσιονομική χαλάρωση υποκρύπτει κατά τη γνώμη μου και πολιτική σκοπιμότητα. Στη δική μας περίπτωση «δημοσιονομική χαλάρωση» για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης σημαίνει επιβάρυνση της Οικονομίας με δαπάνες που θα γλιτώνει η ΕΕ αλλά με δάνεια που θα πληρώνει η Ελλάδα. Το κέρδος, όμως, για τον κ. Τσίπρα είναι ότι θα ξεγλιστρά από τυχόν νέα μέτρα, φορτώνοντας έναν ακόμη λογαριασμό στη χώρα. Η Ελλάδα ως κράτος – μέλος της ΕΕ οφείλει να επιμείνει στην από κοινού διαχείριση του μεταναστευτικού σε όλες του τις πτυχές και σε όλες του τις διαστάσεις. Μόνον έτσι θα αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα το πολύ κρίσιμο και ανθρωπιστικά ευαίσθητο αυτό ζήτημα.
