«Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας» χθες.
Με βάση έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια. Στη χώρα μας, ένας στους τρεις Ελληνες ζει σε συνθήκες φτώχειας. Το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι). Πάνω από το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ τον μήνα, ενώ ένα στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας (προς το παρόν…).
Είπαμε… δεν τα πάω καλά με τις Παγκόσμιες Ημέρες. Μήπως όμως μέρες που ζούμε, αυτή θα πρέπει να είναι μες το μυαλό μας και να μας προβληματίζει και αύριο και τις επόμενες μέρες , όταν θα έχουν σβήσει οι προβολείς που έριξαν επάνω της οι «αρμόδιοι»; Μήπως δεν είναι πολύ μακριά αυτές οι εικόνες που βλέπαμε κάτι παγκόσμιες τέτοιες ημέρες παλιότερα με τσάϊ και συμπάθεια; ‘Εκλειναν οι προβολείς, τέλειωνε η συμπάθεια και συνεχίζαμε ήρεμοι το τσαϊ πως αυτό εμάς δεν μας αγγίζει.
Η φτώχεια απειλεί να γίνει ο κανόνας. Ενώ η δυστυχία έχει πολλά πρόσωπα η φτώχεια έχει μόνο ένα. Όσοι έχουν ανεπτυγμένο ένστικτο θα δουν ότι πλησιάζει τους διπλανούς μας και σιμώνει και σ΄εμάς. Φοβάμαι πως όλο και πιο κοντινές γίνονται οι εικόνες. ΄Oλο και πιο συχνές…
Και είναι στιγμές που το χέρι μας την ώρα που σκεπάζουμε τρυφερά τα μικρά μας το βράδυ, τρέμει από αβεβαιότητα και φόβο ψιθυρίζοντας: «Τι παραμύθι να σου πω ποια ιστορία να κοιμηθείς και να έχεις όνειρα γλυκά…»
