Nα μην γίνει κατηγορία εις βάρος ενός επιχειρηματία της Ρόδου, που καταμηνύθηκε από τον αδελφό του και συνέταιρό του, για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης αντικειμένου μεγάλης αξίας που το είχαν εμπιστευθεί στον υπαίτιο, λόγω της ιδιότητάς του ως εντολοδόχου και διαχειριστή ξένης περιουσίας, κατ’ εξακολούθηση και που το αντικείμενο της πράξης υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ και της απιστίας κατ’ εξακολούθηση, από την οποία η περιουσιακή ζημία υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ, αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Ο μηνυτής υποστήριξε συγκεκριμένα ότι ο αδελφός του από το έτος 1998 ασκούσε μόνος του τις βασικές διαχειριστικές πράξεις και γενικά διεκπεραίωνε κάθε υπόθεση που είχε σχέση με τη διαχείριση και την διοίκηση της εταιρείας τους.
Υποστήριξε ότι είχε εξουσία αντιπροσωπεύσεως της εταιρείας, δυνατότητα αναπτύξεως πρωτοβουλίας και λήψης αποφάσεων, ενώ εκείνος δεν είχε την οιαδήποτε ανάμιξη, σχέση ή επαφή ιδίως από το έτος 2000, οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του.
Με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου διατάχθηκε λογιστικός-διαχειριστικός έλεγχος στην εταιρεία από Ορκωτό Ελεγκτή-Λογιστή από τον οποίο, όπως υποστήριξε, προέκυψε ότι ο αδελφός του έβλαψε συστηματικά την περιουσία της εταιρείας αλλά και τα συμφέροντά του, ως εταίρου, που δικαιούται μερίδιο στα κέρδη της.
Ισχυρίστηκε ότι μετήλθε μεθοδεύσεων για απόκρυψη κερδών, τονίζοντας ότι σύμφωνα και με την έκθεση τα κέρδη κάθε χρήσης προ αποσβέσεων και φόρων ανέρχονται κατά μέσο όρο στο ποσό των 65.000 ευρώ περίπου.
Ανέφερε ακόμη ότι από τον έλεγχο προέκυψε ότι τα μετρητά που φυλάσσονταν από τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας ήταν αδικαιολόγητα υψηλά επί σειράν ετών (μέσος όρος τριετίας 134.000 ευρώ).
Το σύνολο των διαθεσίμων της εταιρείας (μετρητά και καταθέσεις) ήταν ακόμη αδικαιολόγητα υψηλά επί σειράν ετών (μέσο υπόλοιπο τριετίας 527.000 ευρώ) προσεγγίζοντας το 46%-56% των ιδίων κεφαλαίων, ενώ καλύπτουν 3 έως 4 φορές το σύνολο των υποχρεώσεων της εταιρείας.
Ο έλεγχος θεώρησε ότι εφόσον τα χρηματικά αυτά διαθέσιμα δεν χρησιμοποιούντο για την επίτευξη των σκοπών του καταστατικού, θα έπρεπε να επιστραφούν στους μετόχους, κατά ποσό τουλάχιστον 350.000 ευρώ, μετά βέβαια από σχετικές αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων.
Ο μηνυτής διατείνεται ότι ο αδελφός του εμφάνισε πλασματικές αποσβέσεις και στέρησε την εταιρεία από έσοδα αξιοποίησης των διαθεσίμων της.
Ο κατηγορούμενος από την άλλη αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή κατηγορηματικά τα όσα του αποδίδονται.
Η εταιρεία, όπως τόνισε, είναι οικογενειακή και ισχυρίστηκε ότι ο αδελφός του ίδρυσε με συγγενή του άλλη εταιρεία με ομοειδές αντικείμενο, ανταγωνιστική προς αυτήν.
Τόνισε ακόμα ότι εκουσίως έπαυσε να ασχολείται με την εταιρεία της οικογένειας, δημιουργούσε προβλήματα στη λειτουργία της και υποστηρίζει ότι σκοπός του ήταν να την κλείσει. Υποστήριξε ακόμη ότι τον Ιούνιο του 2002 είχε ασκήσει και τότε μήνυση σε βάρος του για υπεξαίρεση ποσού 414.125 ευρώ η οποία τέθηκε στο αρχείο με αμετάκλητο βούλευμα.
Ισχυρίστηκε παραπέρα ότι από τους οικονομικούς ελέγχους που διενεργήθηκαν δεν προέκυψε κάτι το μεμπτόν στη λειτουργία της εταιρείας ενώ δεν αποδέχεται την έκθεση του Ορκωτού Λογιστή, που όρισε το Μονομελές Πρωτοδικείο.
Το δικαστικό συμβούλιο, που εξέτασε την υπόθεση, έκρινε ότι προηγούμενη έκθεση πραγματογνώμονα είναι πειστικότερη και δεν καθίσταται δυνατό να εξαχθεί συμπέρασμα περί ύπαρξης αποκρυβεισών πωλήσεων λόγω του λογιστικού προτύπου το οποίο τηρείται από την εταιρεία. Εκρινε παραπέρα ότι δεν προκύπτουν εις βάρος του κατηγορουμένου επαρκείς ενδείξεις ενοχής που θα στήριζαν την παραπομπή του στο ακροατήριο ενώ περαιτέρω κρίθηκε ότι η αποδιδόμενη πράξη της απιστίας, όσον αφορά στην ιδιοποίηση χρηματικού ποσού 395.053 ευρώ κατά τα έτη 2002 έως 2008 δεν πληρούται ούτε κατά την αντικειμενική της υπόσταση.
Κρίθηκε επιπλέον ότι υπάρχουν ζωηρές αμφιβολίες αφενός ως προς το εάν ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι παραλείποντας να καταθέσει τα διαθέσιμα της εταιρείας σε προθεσμιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς παραβίαζε τους κανόνες της χρηστής διοίκησης και αφετέρου ως προς το έναν αποδεχόταν τουλάχιστον αυτή την περιουσιακή βλάβη της εταιρείας.
Οι αμφιβολίες αυτές υφίστανται καθότι ο ίδιος ο κατηγορούμενος ήταν ο βασικός μέτοχος της εταιρίας με ποσοστό μετοχών 51,26 %, οπότε οποιαδήποτε βλάβη της εταιρικής περιουσίας θα μετακυλιόταν σε αυτόν κατά. το μεγαλύτερο ποσοστό.
Ως συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου παρέστη ο δικηγόρος κ. Γιάννης Ρωμαίος.
Δεν θα γίνει κατηγορία εις βάρος επιχειρηματία που καταμηνύθηκε από τον αδελφό του
